Θυμαμαι,παιδι ακομη ,τον εαυτο μου με ενα τετραδιο και ενα μολυβι να χαραζω εικονες ,να μιλω στις γραμμες των τετραδιων.Τα βραδια του χειμωνα,αληθεια ποσο τα λατρευα,χωνομουν στα σκεπασματα και εγραφα,δεν θυμαμαι πια τι!Εμεινε στην μνημη ομως αυτη η χαρα και η ικανοποιηση της κρυφης αποτυπωσης.Συχνα απο τοτε εχω συλλαβει τον εαυτο μου ναχει εκεινη την βαθεια αναγκη να γραψει ,με την διαφορα οτι τωρα πια δεν θελω να κρατω τις σημειωσεις μου,δεν θελω να τις ξαναδιαβασω!Ισως για να μπορω να κοιτω ευκολοτερα μπροστα,να δικαιουμαι να κανω τα ιδια λαθη χωρις να νοιωθω την ενοχη της επαναληψης τους.Ισως παλι για να μπορω να απολαμβανω την στιγμη που ζω χωρις να μπορω να κανω ανουσιες συγκρισεις με στιγμες που περασαν.Ο χρονος κυλα, αργα η γρηγορα δεν εχει σημασια αρκει να βιωνω τις στιγμες ,τις οποιες στιγμες μοναδικα και υπεροχα!Κρατω στην καρδια μου αυτο που εγραψε μια εφηβος πριν το ''τελευταιο''της ταξιδι<<η ζωη δεν ειναι αγωνας ταχυτητας.ακου την μουσικη πριν τελειωσει το τραγουδι>>!!!! katerina.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
πόσο όμορφο είναι οταν κάποιος με τα λόγια του η με τις πράξεις του σε τραβάει απο τους ρυθμους της καθημερινοτητας και σε ταξιδεύει....
και τι ομορφο οταν σαυτο το ταξιδι η παρουσια των αλλων γινεται ο παραδεισος σου......
και εκεί που όλα υπάρχουν μέσα από τον εαυτό σου ξαφνικά να αφήνεις μια μικρή κλειδαρότρυπα για τους φίλους σου ευελπιστώντας πως κάποτε θα σου σπάσουν την πόρτα της λογικής και του εγωισμού σου...
Δεν ειναι υπεροχο να υπαρχουν ανθρωποι που σε νοιωθουν,συμπληρωνουν τις σκεψεις σου και τις πανε παραπερα,πολυ παραπερα!!τελικα πολλα μας ενωνουν και ενα μας χωριζει,ο εγωισμος μας.θαθελα ναταν τωρα στην παρεα ο ανωνυμος σχολιαστης να μας πει κατι σχετικο απ τον γ.Πορφυριο!!! katerina
Δημοσίευση σχολίου