Η ΤΡΕΛΑ και ο ΕΡΩΤΑΣ.
μία απόδοση από τα Ισπανικά
Λένε πως κάποτε μαζεύτηκαν σε ένα μέρος της Γης όλα τα συναισθήματα και όλα τα γνωρίσματα των ανθρώπων.
Όταν η ΠΛΗΞΗ χασμουρήθηκε για τρίτη φορά, η ΤΡΕΛΑ, όπως πάντα αρκετά τρελή, τους πρότεινε:
«Παίζουμε κρυφτό;»
Η ΙΝΤΡΙΓΚΑ σήκωσε το φρύδι της ιντριγκαρισμένη και η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, μη μπορώντας να συγκρατηθεί, ρώτησε:
«Κρυφτό; Και τι είναι αυτό;»
«Είναι ένα παιχνίδι» εξήγησε η ΤΡΕΛΑ «όπου εγώ θα καλύψω το πρόσωπό μου και θα αρχίσω να μετρώ από το Ένα μέχρι το Ένα Εκατομμύριο. Στο μεταξύ εσείς θα κρυφτείτε και μόλις εγώ τελειώσω το μέτρημα, τον πρώτο που θα εντοπίσω θα πάρει τη θέση μου για να συνεχίσουμε το παιχνίδι.»
Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ στροβιλίστηκε συνοδευόμενος από την ΕΥΦΟΡΙΑ και η ΧΑΡΑ πήδηξε τόσο πολύ που έπεισε την ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ και παρέσυρε την ΑΠΑΘΕΙΑ, την οποία ποτέ δεν ενδιέφερε τίποτε. Αλλά δεν ήθελαν όλοι να συμμετέχουν: η ΑΛΗΘΕΙΑ προτίμησε να μην κρυφτεί. «Προς τι;» αφού στο τέλος πάντα την ανακάλυπταν. Η ΥΠΕΡΟΨΙΑ αποφάνθηκε ότι ήταν ένα πολύ ανόητο παιχνίδι (στην πραγματικότητα εκείνο που την ενοχλούσε ήταν ότι η ιδέα δεν ήταν δική της) και η ΔΕΙΛΙΑ προτίμησε να μη ριψοκινδυνέψει.
«Ένα, δύο, τρία...» άρχισε να μετρά η ΤΡΕΛΑ.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η ΤΕΜΠΕΛΙΑ, η οποία -αναμενόμενα- έπεσε πίσω από την πρώτη πέτρα που συνάντησε στο δρόμο της.
Η ΠΙΣΤΗ ανέβηκε στον ουρανό και ο ΦΘΟΝΟΣ κρύφτηκε πίσω απ'τη σκιά του ΘΡΙΑΜΒΟΥ, ο οποίος με τις δυνάμεις του είχε καταφέρει να ανέβει στην κορυφή τού πιο ψηλού δέντρου. Η ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ παραλίγο να μην προλάβει να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν εξαιρετικό για κάποιον από τους φίλους της. «Να μια λίμνη κρυστάλλινη, ιδανική για την ΟΜΟΡΦΙΑ' το πέταγμα της πεταλούδας, ό,τι καλύτερο για τον ΑΙΣΘΗΣΙΑΣΜΟ ' να μια χαραμάδα στο δέντρο, ιδανική για τη ΑΤΟΛΜΙΑ' η ριπή του ανέμου, θαυμάσια για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ». Κι έτσι κατέληξε να κρυφτεί σε μια μικρούλα ηλιαχτίδα.
Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ βρήκε ένα μέρος πολύ καλό από την αρχή, ευάερο, άνετο... αλλά μόνο γι'αυτόν.
Το ΨΕΜΑ κρύφτηκε στο βυθό των Ωκεανών, ενώ η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ κρύφτηκε πίσω από το ουράνιο τόξο. Το ΠΑΘΟΣ και ο ΠΟΘΟΣ κρύφτηκαν μέσα στα Ηφαίστεια.
Η ΛΗΘΗ... έχω ξεχάσει που είχε κρυφτεί, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία. Όταν η ΤΡΕΛΑ έφτασε στο 999.999, ο ΕΡΩΤΑΣ δεν είχε βρει ακόμη ένα μέρος για να κρυφτεί. Τα πάντα φαίνονταν πιασμένα, μέχρι που διέκρινε μια τριανταφυλλιά και συγκινημένος αποφάσισε να κρυφτεί ανάμεσα στα άνθη της.
«Ένα εκατομμύριο!» μέτρησε η ΤΡΕΛΑ και άρχισε να ψάχνει. Η πρώτη που ανακάλυψε ήταν η ΤΕΜΠΕΛΙΑ, στα τρία βήματα σε μία πέτρα. Έπειτα άκουσε την ΠΙΣΤΗ να συζητά στον ουρανό με τον Θεό για τη θεολογία. Το ΠΑΘΟΣ και τον ΠΟΘΟ τους αισθάνθηκε στη συντάραξη των Ηφαιστείων. Σε ένα ολίσθημα βρήκε το ΦΘΟΝΟ και φυσικά μπορούσε να συμπεράνει πού βρισκόταν ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ.
Τον ΕΓΩΙΣΜΟ δε χρειάστηκε καν να τον ψάξει, μόνος του βγήκε τρέχοντας από την κρυψώνα του, που τελικά ήταν μια φωλιά από σφήκες. Τόσο που είχε περπατήσει η ΤΡΕΛΑ δίψασε και πλησιάζοντας τη λίμνη ανακάλυψε την ΟΜΟΡΦΙΑ. Με την ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ αποδείχτηκε ακόμη πιο εύκολο: την βρήκε καθισμένη σε έναν φράχτη, χωρίς να έχει αποφασίσει πού να κρυφτεί.
Έτσι, στο τέλος, τους βρήκε όλους. Το ΤΑΛΕΝΤΟ ανάμεσα στο φρέσκο χορτάρι, την ΑΓΩΝΙΑ σε μια σκοτεινή σπηλιά, το ΨΕΜΑ πίσω απ'το ουράνιο τόξο (ψέματα! είχε κρυφτεί στο βυθό των Ωκεανών). Ακόμη και τη ΛΗΘΗ, που είχε ξεχάσει ότι έπαιζαν κρυφτό.
Αλλά ο ΕΡΩΤΑΣ δε φαινόταν πουθενά.
Η ΤΡΕΛΑ έψαξε παντού: πίσω από κάθε δέντρο, σε κάθε ποταμάκι του πλανήτη, στις κορυφές των βουνών. Και όταν ήταν έτοιμη να τα παρατήσει, διέκρινε μία τριανταφυλλιά και τα άνθη της. Πήρε ένα ξυλαράκι και άρχισε να κουνά τα κλαδιά της, όταν ξαφνικά ακούστηκε μια σπαρακτική κραυγή. Τα αγκάθια είχαν πληγώσει τα μάτια του ΕΡΩΤΑ. Η ΤΡΕΛΑ δεν ήξερε τι να κάνει για να εξιλεωθεί. Έκλαψε, ικέτεψε, ζήτησε συγνώμη, μέχρι που υποσχέθηκε να γίνει οδηγός του.
Από τότε, από εκείνη την πρώτη φορά που έπαιξαν κρυφτό στη Γη,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου