Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

Aφιερωμένο σε σένα που το διαβάζεις.....!


2007 και βαλε .......αναμνησεις!!!
2008 και βαλε .....όνειρα,προσδοκιες ,στόχοι!!!
Στο σπίτι μας ο Αι -Βασιλης εφθανε παντα καπου εκει τα μεσάνυχτα της παραμονης,κουβαλώντας όλο και κάτι!!
Με τη λαχτάρα της προσμονής πέρασαν τα παιδικά μου χρόνια,περασαν και τα εφηβικά μου και στα .....αντα πια θα περίμενε κανείς πως δεν τον προσμένω πια!!!
Μα δεν ειναι αλήθεια ....θα τον περιμένω και φέτος κι ας ανακάλυψα το πρωί μια καινούρια ρυτίδα διπλα στα χείλη...απομεινάρι μιας μερας γεματης εκπλήξεις!
Δίπλα στο τζάκι θα κοιμηθώ απόψε ,αγκαλια με ευχες και ονειρα....οχι μεγάλα
μικρά,σαν και μενα ,για να προλαβαίνω να τα ζω..
καθημερινά ,για ναχει πινελιές η κάθε μέρα μου..
αγαπησιάρικα,για να τα μοιράζομαι με τους αγαπημένους μου..
φιλικά,για να ακουμπούν στα φυλλοθυρα της καρδιας των φίλων μου...
τρυφερά ,για να σκουπίζουν δάκρυα...
δυναμικά,για να μπορούν να καθορίζουν την πορεία του βέλους...
εφηβικά,για να μπορούν τις εφηβικές ψυχές να αφουγκράζονται....
με χρώματα σαν του ελατοδάσους την καρδιά....
katerina

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

Προσδοκία.....

Να χαθώ στην αγκαλιά ενός λευκού πρωινου....
Να ακουμπησω τ'αυτί μου στην καρδια ενος κεδρου....
Να μυρίσω το ξύπνημα μιας.....αλλης αυγής.....
       katerina

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Ετέχθη σήμερον Σωτήρ!!!


Click to view full size image
        χωρίς λόγια.....χωρίς σχόλια.....
ο καθένας ας τα ψιθυρίσει με την καρδιά του!!

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

Ευλογημένα Χριστούγεννα!!!!



Μεγαλυνάρι  [Ν. Βρεττάκου]
Το όνομά Σου ψωμί στο τραπέζι
Το όνομά Σου ρινίσματα ήλιου....
Το όνομά Σου βροχούλα στου σπορέα το μετωπο....
Το όνομά Σου ενας Ψίθυρος απ 'αστέρι σ' αστέρι...
Το όνομά Σου ροδόφυλλο σ' ενός βρέφους το μάγουλο...
Το όνομά Σου ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους....
Το όνομά Σου αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα...
Το όνομά Σου ενας Αρτος βαλμένος στην άκρη της γης που περισευε...
Το όνομά Σου αλληλούια πανω στο Έβερεστ!!!!!!

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

Τι θα πει Χριστούγεννα



Χριστούγεννα θα πει:
να ζεις μ' ελπίδα,
να δίνεις το χέρι για συμφιλίωση
να δέχεσαι ξένους,να βοηθάς να γίνεται το καλό,
να σκουπίζεις δάκρυα.
Καθε φορά που κάποιος
χαρίζει σε κάποιον αγάπη,
οταν η ανάγκη του δύστυχου λιγοστεύει,
οταν οι καρδιές ειναι ευχαριστημένες
και ευτυχισμένες,
οταν κατεβαίνει ο Θεός απ τον ουρανό
και φέρνει φως,
τότε ειναι Χριστούγεννα!!
   [ απ' την Αιτή]




Ετος 2007 π.Χ !

Click to view full size image
Χριστούγεννα??
Θα ξαναγεννηθείς στα εξώφυλλα
των εβδομαδιαίων περιοδικών
και των εφημερίδων.
Κορδέλες και ταινίες ...
θα διαφημίσουν τα
''Καλα Χριστούγεννα''.
Εκατομύρια κάρτες...
θα διαπλεύσουν τα πελαγα...
για να ευχηθούν τη Γέννησή σου.
Χορωδίες θα ψάλλουν
κατανυχτικά τροπάρια.
Και τα ραδιοφωνα θα μεταδίδουν
το ΄''Αγια νύχτα''...
Το βράδυ στα θέατρα
θα διασκεδάσουμε...
Νυσταλέοι,έπειτα ,θα χωθούμε
βιαστικοί στα κρεβάτια μας,
χωρις κανένας μας να κοιτάξει
στο σκοτεινό ουρανό
μήπως και φάνηκε
το αστέρι των μάγων...
και στην ιστορία μας θα χαράξει
το έτος 2000 π.Χ!!!!!!
Ελ. Μάινας

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007

Μην είναι βοσκοί.....???

Click to view full size image
Aνθρωποι τρομοκρατημένοι τρέχουν ολούθε τρομοκρατώντας αλλους ανθρώπους.Ο ένας ποδοπατεί τον άλλον και τον κοινωνεί τη σκοτεινιά του και τον τρομο του.
Οπως οι εβραίοι δεν άντεχαν να αντικρύσουν το Θεό ,ούτε καν να ακούσουν τη φωνή του,αλλα γύρευαν τον Μωυσή ,έτσι και οι σημερινοί ανθρωποι τρομοκρατημένοι,υψώνουν τείχη διαφορα για να προφυλαχτούν απ την άκτιστη φεγγοβολιά.
Απ' αυτον που ήρθε ντυμένος ''εν ομοιώματι σαρκός αμαρτίας''και παρουσιάστηκε παιδάκι άσημο,σπαργανωμένο φτωχικά,σε μια απόμακρη γωνιά της γης...
Κι αν οι άγγελοι υμνολογούν απο πάνω Του ποιος τους ακούει?
Μην ειναι βοσκοί ,μην είναι ποιμένες,σήμερα,που ξαγρυπνούν και αφουγκράζονται??
     εκδ.Αρμος

Με την ψευδαίσθηση...μιας γιορτής!

Attached Image
Κι ύστερα πως να ακούσουν το ''ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαραν μεγάλην''.
Καθως ο τότε κόσμος εκείνη τη νύχτα ηταν βυθισμένος στο σκοτάδι...ετσι και σήμερα ...ο κόσμος ζει βυθισμένος σε μαύρη νύχτα,μονάχα που τον ύπνο της παλιάς εκείνης εποχής τον αντικατέστησε με ρεβεγιόν και τουαλέτες....μοιρασιά ρόλων σ'ενα φλύαρο θεαμα.
Πως λοιπόν ,να απαντηθούν οι άνθρωποι με τη λαμπρότητα της νύχτας και της μέρας,πως ν'ανοίξει η καρδιά στην αφύπνιση της ζωής??
''Μην ειναι βοσκοί,μην ειναι ποιμένες?''εκδ.Αρμός


 

Κοιτάζοντας στα μάτια τη ζωή...

Christmas Tree - Rosanna Maunsell (1558931322)
....Η ζωή που σκιρτά διαφανη,η τρυφερότητα ,η συμπόνοια,ενα ξεχείλισμα ιλαρότητας...καθως και η σιγή του δειλινού μολις πέσει ο ήλιος,αν δεν βρεθουν αυτα,μαζι με τη νυχτερινή ευφροσύνη και τη λεπτή αύρα ,θρόισμα ψυχής και θρόισμα πνεύματος,ο κόσμος θα πλαντάξει μέσα σε πράξεις ποταπές,μιας άθλιας συμφεροντολογίας,όπου ο καθε άδειος μεσα του άνθρωπος,θα κρεμάει την ευτυχία του απο κατινίστικες επιθυμίες,γυαλιστερά αυτοκίνητα και πολυτελή εσώρουχα,κοπανώντας τον αέρα με κάθε ευκαιρια,κοροιδεύοντας τον εαυτό του οτι ζει.'
''Μην είναι βοσκοί,μην είναι ποιμένες?''εκδ.Αρμος

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

Οδοιπορικό στη Βηθλεέμ!!!.

Click to view full size image
''Ζήσε τα Χριστούγεννα''π.Βόρις Μπόμπρινσκου
Σήμερα γιορτάζουμε τον ερχομό του Κυρίου,έναν αδιάκοπο ερχομό.....
Ο Ιησούς γεννάται στη Βηθλεέμ,γεννάται στην καρδιά μου και εγώ γεννιέμαι εν Αυτώ.
Ο Ιησούς μεγαλώνει κοντά στη μητέρα Του,αυξάνει ομως και μέσα μου,κι εγώ οφείλω να αυξάνομαι εν Αυτώ.....
Τελειώνοντας,θα ήθελα απλά να ευχηθώ η λαχτάρα για το Θεό.....αυτή η λαχταρα να νοιώθουμε την παρουσία Του και να μετέχουμε σ'Αυτον,να κάνει να λιώσουν οι καρδιές μας...η δική Του αγάπη ας είναι πάντοτε τόσο παρούσα μεσα μας,τόσο θερμή,ώστε να κατακάψει τον κόσμο με τη φλόγα της...

Γέννηση!



Πάνω στη Γέννηση,που οι άγγελοι σκεπάζουν
με τα γαλάζια τους φτερά,γυρίζει απόψε
γυμνό στρουθίο η ψυχή μου.
Δεν την ιστόρησε κανείς οπως τη βλέπω
κι ούτε μπορούν ανθρώπου ματια να τη δούν.
Είναι μια φάτνη και μια Γέννηση,που μόνο
για μένα τη ζωγράφισε απόψε
του θείου βρέφους η στοργή.
''Χριστούγεννα μ'ενα ποιητή τον Π.Β Πάσχο''

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Οδοιπορικό στη Βηθλεέμ!!!.



Μέσα απο θεολογικά και λογοτεχνικά κειμενα θα προσπαθήσουμε μια αναζήτηση και προσέγγιση του νοήματος και της σημασίας για την ζωη μας, της ''μητέρας''των εορτών,της γιορτής των Χριστουγέννων.
   ''  Χριστος Γεννάται ''Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου
Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω...
Σημερα γεννιέται αυτος που υπάρχει αιώνια και γίνεται αυτό που δεν υπήρξε ...Δέχτηκε να παρουσιαστεί με ορατή μορφή,για να διαλύσει μ'αυτο τον τρόπο κάθε αμφιβολία για την ύπαρξή του..
Πήρε το σώμα μου.Μου προσφέρει το Πνεύμα Του...Παιρνει τη σάρκα μου για να με αγιάσει...Ηρθαν έτσι σε μια μυστικη ένωση Θεός και άνθρωπος...
Τι άλλο μένει να πω?...
Ω ! πλούτε αμέτρητε,κρυμμένε μες στη φτώχεια!

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Tι σου λείπει....

The image
με ρώτησες και...σ' ένα δακρυ ακουμπησα...
Τι μου λείπει?
Να 'χα μια πιστη θάθελα
σαν του παιδιού το γέλιο,
σαν τη σιγουριά του φύλλου που στο ρυάκι αφήνεται...
σαν τη φωτιά τα κρύα βράδυα του χειμώνα.
Να 'χα μια πιστη θάθελα
σαν του βράχου την καρτερία
στη δυναμη των κυμάτων,
σαν του ανέμου το ξάφνιασμα τις νυχτες του καλοκαιριού.
Να 'χα μια πιστη,
σαν της ερήμου την άμμο...
ταξιδιάρικη,όπου το θέλω του ανέμου την καλεί...,
σαν του μαντηλιού την ακρη
να σκουπίζει
της ψυχής και του πόνου το δάκρυ...
Να 'χα μια πιστη....
κι οταν κοιτώ το χώμα ,
τ' ουρανού το καθρέφτισμα ν΄αντικρύζω...
Να 'χα...
μα δεν έχω..
κι ελλιπής χρεωνομαι...
σε πιστη και αγάπη...
katerina

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Αφιερωμενο...καλο σας ταξιδι κοριτσια!!!

The image
Μπορεί να γειρε η μέρα στη ζωή μου....αλλα πάντα στολίζω τα όνειρα μου με τα χρώματα του δειλινού.
Μπορει να'χασα την πανσέληνο,μα πάντα περιμένω καινουριο φεγγάρι να κάνω μιαν ευχή.
Μπορει να συννέφιασε στον ορίζοντα της ψυχής μου,αλλα εγω δεν την φοβάμαι τη βροχή.
Παίζω με τις φιγούρες που σχηματίζουν τα συννεφα και φτιάχνω παραμυθια.
.....και ουτε που με νοιάζει που σουρούπωσε.
Κι ουτε που λυπάμαι που ξεχάστηκα παίζοντας ζάρια με τη χίμαιρα κι έχασα το τελευταίο τρένο!
Αλκ. Παπαδακη''Στο ακρογυάλι της ουτοπίας''
katerina

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007

Φεύγω....

The image
Φευγω απόψε...
με μια άδεια βαλίτσα στο χέρι
κι ενα σακίδιο φορτωμένο με σκιές ονείρων.
Αιμάτινες πατημασιές σέρνονται
στο διαδρομο απογείωσης...
Είσαι κει ,
στην αίθουσα αναχωρήσεων..
τη ματια σου συναντώ μ'ευγνωμοσύνη
για του εγώ μου τις πληγές...
Καλό μου ταξίδι...
μη μείνεις εδώ...
στις αφίξεις σε περιμένει η ζωη...!!
katerina

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Aφιερωμένο στο silegav!

rosa_neve.jpg
φωτο απο το flower land

Μη χάνεσαι..Ελεγα και ξαναλεγα δυνατά,σαν να είχα τον εαυτό μου απέναντι.Μη βουλιάζεις.
Αφου δεν έχεις τιποτα άλλο να κρατηθείς,κρατήσου απο ενα φύλλο τριαντάφυλλου.
Κοιταξε γύρω σου την ομορφιά .
Η ομορφιά του κοσμου δεν προδωσε ποτέ κανένα.
Ειναι κει.
Και σε περιμένει.
Αλκ.Παπαδάκη''Στο ακρογυαλι της ουτοπίας''
katerina.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

Παγκοσμια ημερα για τα Α.Μ.Ε.Α!!!




Ποιος τους θυμαται στην Ελλαδα του 2007???

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ

ΣΥΛΛΑΒΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ         


             Ά

Συλλαβές οριστικές βγαίνουν και
πέφτουν μ' ένα χτύπημα μέταλλου
πάνω στίς ώρες τραυματίζοντας τες.


Γυμνός προσφέρω απλότητα και
μου ανταποδίδεται μυστικό μέλι.


             Β

Ο άνθρωπος δεν έχει όρια
μα η αλήθεια είναι σχετική
κι αλλάζει όπως ο κόσμος.
Η ζωή είναι βαρειά
κι έχει την όψη  καταδίκης.
Ο νόμος τους σύμπαντος είναι μέσα μας.
Ηλιακά συστήματα κι έναστρη μουσική
κάτω απ' τη θάλασσα.
Πρωτοζωική προοπτική με ρουκέτες.
Το σύμπαν τρέχει προς το θάνατο
με την ταχύτητα του φωτός,
λένε οι σοφοί.
Αλλά τα εύρυθμα πόδια
βαδίζουν μέσα απ' το μπουντρούμι
των πραγμάτων
προς μια ακατανόητη Αθανασία

         Γ

Τη σιωπηλότερη ώρα μου
ακούω το αγκομαχητό της γής.
Πέμπω στο Θέο ευχαριστίες
για το δώρο του πόνου
την αγιάτρευτη πληγή μες στα μάτια.

Απομακρύνομαι.
Είναι ένα δάσος με ουρλιαχτά
κι η άνοιξη αναστατωμένη.
Τα όνειρα έρχονται μόνο
να μας οδηγήσουν πέρα απ' την πλήξη
της μέρας.

            Δ

Ο άγγελος κρατά  θερμή
τη μεταφυσική
διατρίβοντας σε ξερές πληγές.



Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Χρονια σου πολλα γλυκιε μου Στελιο!!!!!



Ωσπου να παψει η γη ν'ανασαινει  ευχη μου , με το χαμογελο σου τις καρδιες των ανθρωπων να ζεσταινεις
Μια επανασταση τα ονειρα σου ναναι κι οταν οι αλλοι θα μιλουν για δικαιωμα ,εσυ να γινεσαι αγαπη θυσιαστικη...
katerina

ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ

Η πλημμυρίδα των πουλιών τη χαραυγή
κ' η σιωπή εντός μου.
Κατόπιν η βροχή που μάχεται τα πρόσωπα
ύστερα πάλι σιωπή
πριν απ' τον ήλιο χρυσαφένιο.
Ήλιος για όλα τα χρόνια.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Πολλοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δεχτούν και να σηκώσουν
καλοπροαίρετα τα αποτελέσματα του προπατορικού αμαρτήματος του Αδάμ
.Λένε<<ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορεύμενο καρπο,εγω τι
φταίω?είμαι ετοιμος να αναλάβω την ευθύνη για τα αμαρτήματα μου ,αλλα
μονο για τα δικά μου,οχι ομως για τα ξένα>>.και δεν καταλαβαίνει ο
άνθρωπος αυτός πως με αυτή την κίνηση της καρδιάς του επαναλαμβάνει
μέσα του το αμάρτημα του Προπατορα και το αφομοιώνει ως προσωπικό
του αμαρτημα και πτώση. ο Αδάμ αρνήθηκε την ευθύνη επιρρίπτοντας την
ενοχή στην εύα και στο Θεό,που του έδωσε αυτή τη γυναίκα.ετσι διεσπασε
την ενότητα του ανθρώπου και την ενωση του με το Θεό.το ίδιο κάθε φορά
που αρνούμαστε την άναληψη της ευθύνης για το κοινό κακό,για τα έργα
των πλησίον μας ,επαναλαμβάνουμε την ιδια αμαρτία και και διασπούμε
επίσης την ενότητα του Ανθρώπου.Ο Κύριος ρώτησε τον Αδάμ πριν την
Εύα.και πρέπει να καταλάβουμε πως αν ο Αδάμ δεν δικαολογούσε τον εαυτό
του ,αλλα αναλάμβανε την ευθύνη για την κοινή τους αμαρτία ,τοτε αλλα
θα ήταν τα πεπρμένα του κόσμου,καθώς και άλλα θα γίνουν ,αν εμείς
αναλάβουμε το βάρος της ενοχής των πλησίον.
Κάθε ανθρωπος μπορει να πει πολλα για να δικαιολογήσει κάθε του
πράξη.αν όμως βλέπει προσεκτικά μέσα στην καρδία του ,θα καταλάβει πως
με τις δικαιολογίες δεν αποφεύγει την πονήρια.δικαιολογείται ο
ανθρωπος πρωτα -πρώτα ,γιατι δεν θέλει να παραδεχτεί εστω και λίγο πως
ειναι ενοχος και ο ιδιος για το κακό που υπαρχει στον
κόσμο.δικαιολογειται γιατι δεν ξέριει πως είναι προικισμένος με
ελευθερία κατ εικονα του Θεού ,αλλα νομιζει πως είναι απλα ενα
φαινόμενο αυτού του κόσμου και συνεπως εξαρτάται απο αυτόν .Μια
τέτοια συνείδηση είναι μάλλον δουλοπρεπείς και γιαυτό οι
δικαιολογίες είναι δουλικό έργο και οχι έργο που απεργάζεται υιους
του Θεού.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

???

Μόνα Λίζα (1503-1506)
Η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
μονάχα ότι ξόδεψες σε προστατεύει
αν ήμουν παιχνίδι θάχες κερδίσει
αν είχα φαντασία θα σ είχα ζωγραφίσει
σε φύλλα γυάλινα να τα κάνεις κομμάτια
κι αλίμονο αν είχα ένα μαχαίρι αντί για μάτια

Ας μην μπορούσα ν αρνηθώ ποτέ μου
πως αν ήμουν γωνιά θα σ είχα αποκοιμίσει
αν ήμουν βροχή θα σ είχα ποτίσει
αν ήμουν σκιά θα σ είχα κρύψει.
Χρ.Θηβαιος
katerina

Μηπως ραγισει ....



Στο βυθό σου ανοίγω πάλι
μαργαριτάρι σου είμαι κι αρρώστια
μα η αγκαλιά μου κοράλλι
Όστρακο που 'χει δαγκώσει τ' αστέρια
μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη

Με τα δυο μάτια μου κοιτάζω ψηλά
με τα δυο χέρια μου γιορτάζω τη λάσπη

Στο Θεό μου τραγουδάω
και η φωνή μου τον κάνει Θεό
κι ας τον προσβάλλει η ζωή μου
Σφίξε με κι άλλο στη μοίρα σου απάνω
μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη
Χρ.Θηβαιος
katerina

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Ερημος...χρωμα....ουρανος....



The image
Mερες τωρα,προσπαθω να κανω μια αναρτηση στη ''καλυβα''αλλα η τεχνολογια αποδεικνυεται
μερικες φορες ,παραδοπιστος φιλος!!!Σε σας ,λοιπον,που δεν μ'αφησατε να σας ξεχασω αφιερωμενο!
     

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ1973

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
1950

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες - μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα
στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και
μια λέξη : Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

Χρονια ανθισμενα ,γλυκουλα μου!


Στα μυστικα περασματα του χρονου και σε μυρωμενες αγκαλιες ανθιζεις λουλουδι τ'ουρανου.Πολυφυλλες ματιες σκορπας καθως διαβαινεις σφυριζοντας της νιοτης το σκοπο.Απλωνεις αγκαλιες, μαζευοντες αστερια φωτεινα και δακρυα μυρωμενα.Ξοδευεσαι σ'αναζητησεις κι ουρανιες συναξεις ,σ'απροσιτα τοπια πως στρεφεις τη ματια?Ευχη και προσευχη μου στην απλωσια του ουρανου να ξαποσταζεις και στις ρωγμες της γης ν'αφηνεις της αγαπης σου το δακρυ!

Καλο μηνα...

The image μ' ενα φωτεινο χαμογελο ..ματς μουτς!!!!Κaterina

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

Η ευλαλη σιωπη!

The image Κουραστηκαμε απο την ακατασχετη πολυλογια ,προχειρολογια και φθηνολογια.Το κοστος τους ειναι βαρυ,αλλοιωνουν την ουσια...Εχουμε αναγκη απο την αναπαυση στη χρυση σιωπη,την πολυτιμη ακοη,τη βιωματικοτητα των απαραιτητων λογων....Αξιζει να ξαποστασουμε για ν'ακουσουμε μεσα στην ησυχια την εναγωνια φωνη της συνειδησης....Η σιωπη ειναι ελευθερη,ανετη,ασυμβιβαστη...Υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που με τα χειλη σωπαινουν και με το νου τους φλυαρουν,ενω αλλοι μιλανε ...κι ομως κρατανε σιωπη,γιατι τιποτα απο αυτα που λενε δεν ειναι περιττο και ανωφελο..[απ το βιβλιο ''Ευλαλη σιωπη''μ.Μωυσεως]

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

''Εις μνημην...''



''θελει αρετη και τολμη η ελευθερια''

Ασμα ηρωικο και πενθιμο...


Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο μες στο αίμα
Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:
Ελευθερία.
Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος


Στεριές ιριδοχτυπημένες πέφτουν στα νερά
Καράβια μ' ανοιχτά πανιά πλέουν μες στους λειμώνες
Τα πιο αθώα κορίτσια 
Τρέχουν γυμνά στα μάτια των αντρών
Κι η σεμνότη φωνάζει πίσω από το φράχτη
Παιδιά! Δεν είναι άλλη γη ωραιότερη...

Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει!


Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνει
Ολοένα εκείνος ανεβαίνει·
Τώρα λάμπουνε γύρω του οι πόθοι που ήταν μια φορά
Χαμένοι μες στης αμαρτίας τη μοναξιά·
Γειτόνοι της καρδιάς του οι πόθοι φλέγονται·
Πουλιά τον χαιρετούν, του φαίνονται αδερφάκια του
Άνθρωποι τον φωνάζουν, του φαίνονται συντρόφοι του
«Πουλιά, καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος!»
«Σύντροφοι, σύντροφοι καλοί μου, εδώ η ζωή αρχίζει!»
Αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γιαλίζει στα μαλλιά του


Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο
Αύριο, αύριο, αύριο: το Πάσχα του Θεού! ΟΔΥΣ.ΕΛΥΤΗΣ

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Πορφυρο Νουφαρο!!!



''Αν ημουν ανθοχαμογελο,θα κερδιζα χιλιοστα οταν θα με κοιτουσες.''Θα ξοδευα σιωπες ν'ακουσω τη φωνη σου! Ας ημουν ενα δακρυ σου,στις χουφτες να κυλω,μυστικες διαδρομες στο συναξαρι του χρονου να χαραζω. Μα ειμαι κουκιδα σ'ενα πλατηνη που αφηνει ελλειπτικα χναρια στην απεραντοσυνη του συμπαντος και διψασμενος ακουμπα στ'αλφαβηταρι του Θεου!  Katerina

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

Σταγονα!

The image Aπλοτητα και αρμονια.Δυναμικη πορεια αυτοσχεδιασμου ...Σταγονα που μορφοποιει την πετρα ...σταλαγμιτες και σταλακτιτες εργα υπομονης και αγαπητικης συναντησης...σταγονας τεχνη στην πεζοτητα των ονειρων...αγαπης τεχνη στο ανταμωμα της ζωης!!!       katerina

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Mια προσπαθεια ακομη.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙΣ,
ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ.
ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ !!!

Η εθελοντική ομάδα  «έλληνες ενεργοί πολίτες»

το Σάββατο 27-10-2007,

στην πλατεία του Αγίου Αντωνίου, στο σταθμό του μετρό στο Περιστέρι,

από τις 10 το πρωί έως τις 9 το βράδυ

συγκεντρώνουμε βιβλία για να επανδρώσουμε τις βιβλιοθήκες των σχολείων (νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια) των πυρόπληκτων περιοχών των πρόσφατων  πυρκαγιών της Ηλείας. 

Bοήθεια η οποία την επόμενη ημέρα, θα μοιραστεί από τα ίδια τα μέλη της αποστολής, στα σχολεία των πληγέντων οικισμών.

Συγκεντρώνουμε βιβλία: παιδικά, παραμύθια, εικονογραφημένα, ιστορικά, λογοτεχνικά, πολιτισμούς άλλων χωρών, εγκυκλοπαίδειες, περιβαλλοντικά, γνώσης και επαφής με το διαδίκτυο, εθελοντισμού, πρώτων βοηθειών και αντιμετώπισης καταστροφών. Επίσης βιβλία για την επιμόρφωση των καθηγητών όπως βιβλία παιδαγωγικής ψυχολογίας και διδακτικής μαθησιακών δυσκολιών κ.τ.λ.     
Πιστεύουμε ότι οι συμπολίτες μας θα ανταποκριθούν σε αυτή την προσπάθεια, δείχνοντας τη μεγαλοσύνη και την αλληλεγγύη τους, όπως και στο παρελθόν σε παρόμοιες περιπτώσεις.
 

Παρακαλούμε να δημοσιοποιήσετε την προσπάθεια αυτή με όποιο τρόπο μπορείτε, είτε:

στα ΜΜΕ,  με μορφή E-MAIL -forward,   με SMS        

 με προσωπική επαφή,          στα blogs και τα forums

ώστε να ενημερωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι συμπολίτες μας που θα ήθελαν να βοηθήσουν.

Σας ευχαριστούμε για την ευαισθησία σας.   

Πληροφορίες : Διομήδης Στάθης
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210-5722034, 697- 2259600
E-mail: stathisd @otenet.gr

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

Mπλε ...βελουδο.

The image Τραβηξες την κουρτινα και ξεγυμνωθηκε ο ηλιος...Επαιξες με τις χορδες της καρδιας μου και σκιστηκε στα δυο..Ματωμενα τ'ακροδακτυλα σου αφηνουν αποτυπωματα σ' αλλες αγκαλιες.Με μπλε βελουδο σκεπαζω τα ονειρα μου και περιμενω αχνοπατωντας σ' ενα διαγραμμα ζωης χαραγμενο στο χαμογελο σου...katerina

Με διαθεση .....φυγης!

The image

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

Ταξιδεψε!

The image Την αγαπη κοιτα την στα ματια...μην σου ξεφυγουν οι στιγμες...απολαυσε αυτο που ερχεται κι ας μοιαζει με γιγαντιο κυμα...γινε συννεφο και πεταξε ....μην αρκεστεις να μεινεις στην ακτη....ταξιδεψε....

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007

Διαβαση!

The image Με γυμνα τα ποδια τρεχω να διαβω το μονοπατι,αναμεσα σε σειρηνες που με καλουν να μεινω στην απροσωπη ομορφια και στην βολικη ηρεμια.Τρεχω και τριζουν τα δοκαρια της υπαρξης μου...Το βλεμμα ατενιζει τον οριζοντα .Μοιαζει κοντα μα για να φτασω θελει ξοδεμα και δοσιμο ...αλλιως προσκυνητης της ζωης δεν γινεσαι!

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

Αφιερωμενο στον φιλο που αγαπα αυτες τις διαδρομες!!

 

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

[FoglieD]

Aγγιγμα Φθινοπωρου!

Φθινοπωρινες ανασαιμιες κι ας σβηστηκαν τα χναρια μου στην αμμο.                                                                                                                                                                   Κι ας εμειναν ανοιχτα τα κοχυλια μου στην αρμυρα της θαλασσας.                                                                                                                                                                      Κι ας θυμωσε το κυμα με την μοναξια του!                                                                                                                                                                                                         Φθινοπωρινες ανασαιμιες κι ας δακρυζει ο ουρανος                                                                                                                                                                                               Κι ας γινονται ωχρα τα πρασινα φυλλα.                                                                                                                                                                                                             Κι ας σιγησαν οι καλοκαιρινες μου μνημες.                                                                                                                                                                                                         Φθινοπωρινες ανασαιμιες, με το φυσημα του αγερα να ξεγυμνωνει τα ονειρα μου,                                                                                                                                                  να αναζητουν φωλιες πουλιων για  να κρυφτουν                                                                                                                                                                                                   να προσμενουν καινουρια μονοπατια να διαβουν  ,                                                                                                                                                                                              με ελπιδοφορες δροσοσταλες να ντυσουν τις πληγες τους .                                                                                                                                                                                 Φθινοπωρινες ανασαιμιες και στ' ανυδρα φυλλα της καρδιας μου....                                                                                                                                                                                         Κaterina                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

Χειμωνιατικη λιακαδα [Αλκυονη Παπαδακη]

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν.
Και τ' άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.
Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει.
Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.
Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.
Χαρά σ' αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι.
Αν το 'σκισαν μετά, αν το 'καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν μάτι στο Θεό.
Χαρά σ' αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της.
Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το 'καναν μόνο και μόνο για να 'χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν...                                                                                     katerina

Ετσι τυχαια...!!!!

Σε είδα μέσα σε μια γκρίζα παγωμένη λίμνη,
να τριγυρνάς με τη βάρκα σου.
Μου φάνηκες λυπημένος.Είπα να κάνω την ψυχή μου νούφαρο,να ομορφαίνει τη λίμνη σου.
Δε φαντάστηκα πόσο άγρια χτυπούσαν τα κουπιά σου......

http://peri-planisi.blogspot.com/








Eίναι μερικοί....Εκεί κοντά στα μεσάνυχτα,που ξύνουν το σκοτάδι με τα νύχια τους και
βρίσκουν κομμάτια φως

Αλκυόνη Παπαδάκη

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

Φωτιές και τρέλα μια κόκκινη κορδέλα

Μάλλον ότι και να ακούσω δεν πρόκειται να καταλάβω ποια είναι η αξία όλων αυτών των ανθρώπων που απλά προσπαθούν να αποδείξουν πως μια αγελάδα είναι ικανή να τρέξει σε κυνοδρομίες. Ο καθένας μόνος του προσπαθεί να επιβιώσει και οι περισσότεροι αποστασιοποιημένοι με το χέρι έτοιμο στην τσέπη να βγάλει 20ευρώ απολαμβάνουν την ήσυχη συνείδησή τους. Από την άλλη πλευρά η λύση δεν είναι να αυτοπυρποληθούμε. Ανίκανοι να βρούμε τον τρόπο να βοηθήσουμε απλά δεχόμαστε το ρεύμα της εποχής και της κοινωνίας που άτυπα σε εξαναγκάζει να αγωνίζεσαι με το τηλεκοντρόλ και το πληκτρολόγιο. Εξαρτημένοι από την παραδοσιακή καλοπέρασή μας προσπαθούμε να ορίσουμε ένα διαφορετικό σύστημα αξιών για να επιβιώσουμε στο λαβύρινθο του μυαλού μας. Όσο προσπαθούμε να πείσουμε τη συνείδηση μας να μην διαμαρτύρεται τόσο θα μεγαλώνει ο βούρκος της ανεξήγητης δυστυχίας μας.

Sreak

Σάββατο 25 Αυγούστου 2007

Είναι τόσα πολλά που με πνίγουν

Τον τελευταίο καιρό συνειδητοποιώ πως γύρω μου υπάρχουν πάρα πολλές "επιλογές" που δημιουργούν μια ψευδοεντύπωση ελευθερίας αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από μια καμουφλαρισμένη φυλακή. Υπάρχουν πάρα πολλά κανάλια στην τηλεόραση, πάρα πολλές εφημερίδες, πάρα πολλοί τρόποι διασκέδασης, πάρα πολλές εναλακτικές στο internet, πάρα πολλά εξαρτήματα υπολογιστών, πάρα πολλές ειδικότητες γιατρών, πάρα πολλά διαφορετικά χαρτιά υγείας, πάρα πολλοί άνθρωποι που σε περιτρυγιρίζουν. Σε έναν αδιάκοπο αγώνα να αποφασίσεις τι από τα παραπάνω σου ταιριάζει κάνεις το λάθος να αισθάνεσαι πως κάνεις επιλογές. Μάλλον κάνεις το λάθος να αγχώνεσαι και να διερευνείς την καλύτερη από τις δυνατές επιλογές που έχεις.

Αποτέλεσμα:

1) Νομίζεις πως πράγματι έχεις επιλέξει
2) Δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου γιατί δεν πρόκειται ποτέ να εξετάσεις με ακρίβεια όλες τις δυνατές επιλογές
3) Αναλώνεσαι στο να "διαβάζεις" για τη ζωή σου αντί να τη "γράφεις"
4) Βιώνεις μια μορφή ψυχοπάθειας από τον καταιγισμό της πληροφορίας για τα προιόντα, υπηρεσίες, ανθρώπους που σε περιβάλλουν

Ποια είναι η λύση? Ο μηδενισμός? Να δεχόμαστε απλά ότι έρχεται? Να μην σκεφτόμαστε τι βιβλίο θα διαβάσουμε, τι φάρμακα θα πάρουμε, τι τηλεόραση θα αγοράσουμε, τι επιχείρηση θα ανοίξουμε, τι τι τι....

Αν το παραπάνω δεν είναι λύση τότε πως μπορείς να φιλτράρεις ασυνείδητα τα παραπάνω έτσι ώστε να μην καταναλώνεσαι σε ένα ίσως φυσιολογικό φαινόμενο της εποχής.

Αύριο τι γάλα να αγοράσω? ΔΕΛΤΑ, ΦΑΓΕ, ΟΛΥΜΠΟΣ ή ΜΕΒΓΑΛ

Sreak

Τρίτη 21 Αυγούστου 2007

Oνειρα θερινης νυχτος!

Ονειρευομαι ενα κοσμο ακρογυαλια και το κυμα ναναι ελπιδες που ερχονται και ξαναρχονται αφηνοντας τον ψιθυρο τους στις αμμουδιες της ζωης.Ενα τραγουδι να γινεται ο πονος που θα σβηνει σαν ακουμπα στις θαλασσοσπηλιες.Γλαροι οι αναστεναγμοι να βουτουν στα κυματα και λευκος αφρος τα ασαρκα ονειρα να χανονται στο αγκαλιασμα της ακτης.Κλεινω τα ματια ,κρατω τ'ονειρο σε μονοπατια απροσπελαστα απ τις παγιδες της λογικης και περιμενω τον ηλιο να κατεβει ,να δωσει πορφυρο φιλι στα χειλη της θαλασσας!Παραδωμενη στη μαγεια της νυχτας,ξεφυλλιζω τα χρονια που περνουν κι αναρρωτιεμαι ποσο ακομα θα ματωνω μες τ'ονειρο                                                                                                           Katerina

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2007

Καθως γυριζουμε απ τις διακοπες και προσγειωνομαστε.....

"…Αν δεν κτυπούσανε τα κύματα εκείνους τους βράχους στ' ακροθαλάσσι, δε θα καμάρωνες το σχήμα τους. Έτσι δεν είναι; Στοιχίζει ακριβά η πείρα, αγόρι μου. Στοιχίζει πανάκριβα η σοφία της ψυχής. Γιατί η σοφία του μυαλού είναι άλλο πράμα. Την αποκτά κανείς με τη γνώση. Τούτη δω που σου λέω, η σοφία της ψυχής, αποκτιέται μόνο με πόνο. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο. Δεν ξέρω. Άντε βάλε τσίπουρο. Σαν το νερό πάει το άτιμο… Κάποτε πίστεψα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι, πως θα' φτιαχνα από την αρχή τον κόσμο. Τα' δωσα όλα. Δεν κράτησα ουτ' ένα ψίχουλο για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι είμαι γω, π' ανάθεμά με. Ή αδειάζω το ποτήρι μου ή δεν το λερώνω καθόλου. Δεν έγινε τίποτα. Ο κόσμος στο χειρότερο πάει. Και ξέρεις ποιό είναι το παράξενο; Δεν αισθάνομαι χαμένος. Προδομένος. Προσωπική υπόθεση, φίλε, η δικαίωση. Καθένας χαράσσει με το σουγιαδάκι του ένα σήμα στο δέντρο της ζωής. Είναι μερικοί, που χαράσσοντας αυτό το σήμα, τους ξεφεύγει το μαχαίρι και πληγώνονται. Είναι γιατί ήταν πολύ παθιασμένοι εκείνη τη στιγμή. Είναι γιατί τρέμανε τα χέρια τους από τα πολλά όνειρα. Είναι γιατί τα μάτια τους είχαν θαμπωθεί από την ομορφιά του κόσμου. Ε! Δεν έπαψε η γή να γυρίζει,ε;…"

Το χρώμα του φεγγαριού

Αλκυόνη Παπαδάκη

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Aφιερωμενο σε οσους ξερουν να πονουν και να ελπιζουν!


Δεν ωφελει να μενεις στο ιδιο σημειο και να χτυπιεσαι.
Δημιουργεις δινη και ειναι επικινδυνο να σε καταπιει.
Κανε λιγο πιο περα.Λιγο πιο κει.
Καθολου δεν βουλιαξε το συμπαν ,οπως νομιζεις.
Ολα εξακολουθουν να ειναι το ιδιο μαγευτικα,οπως και πριν.
Απλως εσυ εχασες το καθρεφτακι,που μεσα του
καθρεφτιζες ολο το κοσμο.
Λες να μην υπαρξει αλλο?Λες ναταν το μοναδικο?
Μηπως δεν προσεξες, στην ταραχη σου,πως σε ψαχνει η ζωη?
Πως σου χτυπα την πορτα απεγνωσμενα?
Πως γυρευει πεισματικα να καθρεφτιστει στα ματια σου?
                Αλκυνοη Παπαδακη ''Ξεφυλλιζοντας τη σιωπη''
                                          katerina

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2007

Σ'ευχαριστω για τα 22+3 ανεξιτηλα χρονια αγαπης!!!

Λευκα τριανταφυλλα πανω στα κυματα,
θ'αφησω αποψε να πλανηθουν
να συναντησουν το πελαγος της γενναιοδωρης καρδιας σου,
να σου ψιθυρισουν και παλι και για παντα 'σ 'αγαπω''!
Οπως τοτε που πνοη 'ανεμου ηρθες και μ'αγγιξες
και σ'ατελειωτο ταξιδι πλανεψες τα ονειρα μου!
Τα χρονια κυλησαν διχως να περασουν
και κεινο το πρωτο αλυκο τριανταφυλλο
δεν μαραθηκε ποτε!
Τιποτα δεν ειναι αναμνηση,
παρα μονο πεμπτουσια του παροντος!!
Ενα μυστικο,ατελειωτο ποιημα
η ονειρικη σου παρουσια,
που ακομα κι οταν δεν καταλαβαινει μπορει να νοιωθει!
Λειτουργια ''του συμπαντος κοσμου'',
μεταποιεις τα ονειρα μου
σε θαλασσινους αποηχους.
Κοκκινα τριανταφυλλα στη δυση του ηλιου,
θ'αφησω αποψε,
να σε καλουν σε μια ακομα μουσικη συμφωνια,
με τον ερωτα και την αγαπη
ιχνηλατες των ονειρων και των ποθων μας!
      Σ'αγαπω για παντα,ναι για παντα μωρο μου!!!!!
                                 katerina
!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2007

Ξεφυλλιζοντας την σιωπη!

Ειναι γεγονος πως καποιοι αννθρωποι δεν μπορεσαν
ποτε ν'απλωσουν τα ρουχα τους στον ηλιο, να τα στεγνωσουν.
Παντα βρεγμενα τα φορουν.
Δεν ειναι η ζωη που φταιει γι'αυτο,κι ας της ριχνουν
ολα α βαρη.
Ουτε οι ιδιοι,βεβαια,φταινε.
Φταιει το οτι δεν τους χαρισε ποτε κανεις εναν ηλιο.
Εναν ολοδικο τους ηλιο.
Ν'ανατελλει, να δυει και παλι ν'ανατελλει λαμπερος
μεσα τους!!
          Αλκ.Παπαδακη
                                          katerina

Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!!!

3ΟΟ εκατομμύρια παιδιών κάτω των 15 ετών εργάζονται για να κρατήσουν στη ζωή τον εαυτό τους και την οικογένειά τους και με μισθούς σκλάβων, και τα παιδιά τα εκμεταλλεύονται κάνοντας κατάχρηση της αδυναμίας τους για αυτοϋπεράσπιση . Είναι αυτά τα παιδιά θύματα της εκμετάλλευσης και της κατάχρησης για την απασχόληση, που σύρονται στην πορνεία ή γίνονται στρατιώτες σε εμφύλιους αλληλοσπαραγμούς και πολέμους...

Εκατομμύρια παιδιά δεν θα γνωρίσουν την παιδική τους ηλικία, όπως είναι αυτή γνωστή στις δυτικές χώρες. Εργάζονται, σαν να ήτανε σκλάβοι, αντί να παίζουν και να χαίρονται στην ηλικία τους ως παιδιά. Η απάνθρωπη παιδική εργασία είναι εξαπλωμένη σ΄ όλον τον κόσμο.  Και παρόλο που το Κογκρέσο της Σουηδίας για τη σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών είχε προγραμματιστεί προ πολλού, συνέπεσε με τηνανακάλυψη της δολοφονίας παιδιών στο Βέλγιο, που ξεσήκωσε τη διεθνή κοινή γνώμη, διαδηλώσεις, μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινοβούλια ασχολήθηκαν με αυτήν και έφερε στον τάπητα ένα έγκλημα που λαμβάνει χώρα κάθε μέρα με την αγορά, πώληση και θάνατο των παιδιών, που υποχρεώνονται στην πορνεία και πορνογραφία στις χειρότερες μορφές της παιδικής εργασίας, όπου ένα εκατομμύριο κοριτσιών κάθε χρόνο οδηγούνται στην πορνεία. ΄Οπως εκτιμούν τα Ηνωμένα ΄Εθνη  300 εκατομμύρια παιδιών κάτω των 15 ετών, προσφέρουν με την εργασία τους στο οικογενειακό εισόδημα ή εξασφαλίζουν τα απαραίτητα για τη ζωή τους.

Κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, παρόμοιες συνθήκες από την εποχή των σκλάβων, συμπλέκουν/ κατασκευάζουν χαλιά στην Ινδία και το Πακιστάν, μαζεύουν καπνό στην Ινδονησία, τεΐου στη Σρι Λάνκα, στύβουν χυμό πορτοκαλιών στη Βραζιλία και εξορίζουν άνθρακα στην Κολούμπια.

Εργάζονται κάτω από ανατριχιαστικές συνθήκες μεταξύ 15 και 16 ώρες την ημέρα με ένα μισθό πείνας, αντί να παίζουν, να γελούν και να μαθαίνουν γράμματα. Η παιδική εργασία είναι η φθηνότερη και ηπιο άνομη και η χωρίς δικαιώματα εργατική δύναμη του κόσμου.

 Η εκμετάλλευση όμως δεν είναι και δεν περιορίζεται μόνο στον τρίτο κόσμο, αλλά και στην Ευρώπη και στην Αμερική υπάρχει παιδική εργασία. Στις ανατολικές χώρες τα παιδιά στα φανάρια και όπου- δήποτε πλένουν αυτοκίνητα. 500.000 παιδιά στη Ρωσία, ζητιανεύουν, κλέβουν, πωλούν για να επιζήσουν και μαζί με τους ηλικιωμένους είναι τα θύματα της πρώην σοβιετικής υπέρ-δύναμης, χωρίς σχολική μόρφωση, τρομαγμένα από την μαφία, που εισπράττει μέρος του ιδρώτα τους . Αλλά ακόμα καιτο χειρότερο με τις διασυνδέσεις με την μαφία ανοίγει ο δρόμος για την εγκληματικότητα, που έχει αυξηθεί χαρακτηριστικά το 1996 κατά 75%.

Στην Πορτογαλία, το φτωχόσπιτο της Ευρώπης κατέβηκε η ανεργία σε βάρος των παιδιών. 200.000 χιλ. εργαζόμενα παιδιά στην Πορτογαλία με μηνιαίο μισθό 60 εξήντα γερμανικών μάρκων, πληρώνουν οι επιχειρήσεις και παρόλα που το ημερομίσθιο εκεί είναι πέντε φορές χαμηλότερο από τη Γερμανία.., μόνο και μόνο για να παραμείνουν ανταγωνίσιμες με τις άλλες νότιες ευρωπαϊκές χώρες σε βάρος των παιδιών που μεγαλώνουν, χωρίς δικαίωμα αυτοδιάθεσης και σχολικής μόρφωσης.

Στην Ταϊλάνδη 200.000 χιλ. παιδιών πωλήθηκαν στην πορνεία κατά το μεγαλύτερο μέρος, όμως από τους συγγενείς και την μαφία των σωματεμπόρων, που χαίρουν μεγάλης υπόληψης.. χωρίς αυτά τα παιδιά να ζήσουν και να χαρούν την οικογενειακή αγάπη, στοργή, αλληλεγγύη και ασφάλεια, χωρίς σχολική και επαγγελματική μόρφωση παρά εκεί πέρα  απαιτούν από τα παιδιά να είναι ευγνώμονα στους γονείς τους, που εκτιμούν τα παιδιά τους ως πηγή χρήματος. Επιτέλους το Κογκρέσο στη Σουηδία ανεγνώρισε την παιδική εργασία ως παγκόσμιο πρόβλημα και πρέπει στο εξής να χαρακτηρίζεται ως βαρύ έγκλημα.

 Στη Γερμανία από το 1993 υπάρχει Νομοθεσία, που καταδικάζει γερμανούς τουρίστες, που επισκέπτονται στο εξωτερικό, Ασία και Νότιο Αμερική οίκους ανοχής ανηλίκων παιδιών, μέχρι τώρα όμως καταδικάστηκε μόνο ένας Γερμανός στη Φρανκφούρτη και οπωσδήποτε με το σοκ και τον αναβρασμό στην Ευρώπη θα ακολουθήσουν και αυστηρότερες νομοθεσίες και περισσότερες καταδίκες.

Υπολογίζεται, ότι 400.000 χιλ. άνδρες Γερμανοί βρίσκονται κάθε χρόνο σε ταξίδια για τουρισμό σεξ και περίπου 10.000 χιλ. άνδρες στο σεξ με ανήλικα παιδιά. ΄Ήδη σε 12 χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης υπάρχει

Νομοθεσία που τιμωρεί το σεξ με παιδιά, παιδαριστές.  ΄Οπως αναφέρει η ημερήσια εφημερίδα της Κολωνίας, Kölner Stadt-Anzeiger,21.11.99, το σεξ και τα ναρκωτικά φροντίζουν όλο και σε περισσότερους Γερμανούς να εγκαταλείπουν την Ταϊλάνδη, χώρα των διακοπών νωρίτερα με το φέρετρο. Μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου 1999 υπολογίζει η γερμανική πρεσβεία στο Μπαγνκόγκ με 120 νεκρούς,25 περισσότερους απ΄ ότι το 1998.

΄Ήδη πέντε στους δέκα, κυρίως ηλικιωμένοι τουρίστες πεθαίνουν από την συγκοπή της καρδιάς. Τα κυριότερα αίτια είναι, σύμφωνα με την εκτίμηση της πρεσβείας είναι το υπερβολικό πάρσιμο δυναμικού χάπι Viagrah και άλλες ύλες ευθυμίες, που μπορεί κανείς να προμηθευτεί στην Ταϊλάνδη εύκολα χωρίς συνταγή.

 Κων,Ναλμπαντη Τα ανθρωπινα δικαιωματα και η εκμεταλευση των παιδιων
            katerina

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Φιλολογιας το αναγνωσμα!!!

    Σαν τη βροχη που αποψε κυλαει στα σοκακια,
   ειναι οι φιλοι μου!
   Ανοιγουν τα φυλλοθυρα της καρδιας τους
   και αφουγκραζονται τα βηματα της σιωπης μου!
   Απλωνουν τα χερια και ακουμπουν τον ουρανο για χαρη μου!
   Χαμογελουν στο ξεφωτο της ζωης
   και σκορπουν ηλιοσταλες στα μουσκεμενα μου μαγουλα!
   Τραγουδουν στη σιωπη της νυχτας
   και ακουμπουν το φεγγαρι στα μονοπατια μου!
   Ανασαινουν για ν' ανασαινω!
   Κοιτουν περα απ το μετριο
   και αποδιωχνουν το τιποτα απ τη ζωη μου!
   Σαν την θαλασσα ειναι οι φιλοι μου,
   με μυστικα και βαθυπελαγα,
   με γλαρους Ιωναθαν και Ιθακες στα ονειρα τους!!!!
               Κaterina

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Δελτίο τύπου - ("Σήμερα θα σας ενοχλήσουμε". )

"Σήμερα θα σας ενοχλήσουμε".


Χιλιάδες Έλληνες βομβαρδίζουν με μηνύματα διαμαρτυρίας το Υπουργείο Υγείας, Iατρικούς Συλλόγους, βουλευτές και Μ.Μ.Ε., στη μνήμη της νεαρής Αμαλίας Καλυβίνου, που πέθανε την περασμένη εβδομάδα, μετά από χρόνια αγώνα ενάντια στον καρκίνο από τη μία και την παθογένεια του ΕΣΥ από την άλλη.


Η μεγαλύτερη ηλεκτρονική κινητοποίηση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα πραγματοποιείται σήμερα 1η Ιουνίου 2007, με τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών που απαιτούν ικανούς γιατρούς και αποτελεσματική περίθαλψη - χωρίς φακελάκια και γραφειοκρατία. Η ημέρα επιλέχθηκε καθώς συμπληρώνεται μια εβδομάδα από το θάνατο της Αμαλίας, που είχε το κουράγιο να καταγράψει την προσωπική της οδύσσεια στο ηλεκτρονικό της ημερολόγιο, το http://fakellaki.blogspot.com/ .

Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να καταφέρει να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις, θέλοντας να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.

Η διαδικτιακή κινητοποίηση ξεκίνησε τα ξημερώματα και θα διαρκέσει μέχρι τα μεσάνυχτα. Αποτελεί απλώς μια πρώτη αντίδραση καθώς χιλιάδες Έλληνες μπλόγκερς από κάθε γωνιά της χώρας και από το εξωτερικό, συντονίζονται διαρκώς μέσω ίντερνετ και υπόσχονται να συνεχίσουν να διαμαρτύρονται μέχρι να δουν πραγματικά αποτελέσματα.

Περισσότερες πληροφορίες στο: http://giatinamalia-blog.blogspot.com/

Για την Αμαλια!

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.


Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ



ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ


ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Τρίτη 29 Μαΐου 2007

Εις μνημη της Αμαλιας!!

''Η Αμαλια εχασε τη μαχη''ακουσα το πρωι και θυμωσα γιατι η Αμαλια κερδισε αφου δεν παραιτηθηκε ποτε απ τη ζωη!!!Παλεψε 17 χρονια με τον εαυτο της που της ελεγε''δεν παει αλλο,δεν τα βγαζεις περα με το συστημα''.Τολμησε να βγει απ το καβουκι της και να καταγγειλει την ανευθυνοτητα,την ελλειψη γνωσεων των γιατρων,την αδιαφορια και την γραφειοκρατια του συστηματος υγειας.Ενος συστηματος που δεν το εφτιαξαν εξωγιηνοι αλλα μισανθρωποι και το συντηρουμε ολοι εμεις με την αδιαφορια και τους συμβιβασμους μας!Εβαλε μπροστα τη ψυχη της,ψυχαρα ομολογουμενως,για να αντιμετωπιση το απανθρωπο προσωπο τερατων!!
Μεσα απ τον μεγαλο της πονο δεν ξεχνουσε τους ομοιοπαθεις συνανθρωπους της αλλα και ολους εκεινους που ξεπερασαν τα εμποδια και την στηριξαν.Η Αμαλια ηταν Ανθρωπος με ελπιδα ,αγωνιστικοτητα και κουραγιο!Τολμησε αυτο που εμεις δεν τολμαμε ΠΑΛΕΨΕ! Η Αμαλια κερδισε τη ζωη γιατι εμαθε να ζει μεσα απ την σκληροτητα και την αδιαφορια.Η Αμαλια ειναι νικητρια!!!!και μεις??Οι αδιαφοροι ,οι κακομοιριδες,οι παρετημενοι.
Ποιος λοιπον εχασε τη μαχη? εκεινη ή εμεις???
Αιωνια σου η μνημη κοριτσι μου!

Πέμπτη 17 Μαΐου 2007

Δασκαλος σημαινει.....                                                                                                                                                                                                                                  Αγαπημενοι μου φιλοι!Η σχολικη χρονια για τη μεση εκπαιδευση φθανει στο τελος της και η ωρα του ''θερισμου''πλησιαζει.Ειναι μπροστα μου ο απολογισμος και η αυτοκριτικη των πεπραγμενων της χρονιας που φευγει!Βυθισμενος ο νους μου σε σκεψεις και ταραγμενη η ψυχη μου απο γεγονοτα της μερας απευθυνομαι στην αγαπη και στο καθαριο βλεμμα της νεοτητα σας ζητωντας να μου πειτε τι σημαινει δασκαλος για σας??Ποια ειναι τα γνωρισματα του αληθινου δασκαλου και μαλιστα στην περιπτωση που εχει να κανει με εφηβους?Οι σκεψεις σας θαναι για μενα στηριγμα στους προβληματισμους μου!Σας ευχαριστω!!!!!!          Katerina

Κυριακή 6 Μαΐου 2007

Περαστικός

Υπαρχουν μέρες που σκεφτομαι και εγω ετσι. Αισιοδοξα.
 Πως ειναι λιγα αυτα που μας χωριζουν.
Υπαρχουν και μερες σαν τη σημερινη που πιστευω
πως κατα βαθος, ολοι, ειμαστε μονοι,
 και φρασεις του τυπου  ''σε καταλαβαινω''  ,
 ''σε νιωθω απολυτα''  ειναι άθελα μας πολύ ψεύτικες.
 πολυ επιφανειακές.
 Πως μπορείς να νιώσεις πραγματικά  
τι περνάει ο αλλος που κουβαλάει χρόνια
τον πόνο στο σώμα ,στην ψυχή του
 και εχει μαθει καθημερινα να ζει μαυτόν.   
πως μπορεί κανείς να καταλάβει και να μοιραστεί  
τα αισθήματα ενος ετοιμοθάνατου.
Μας χωρίζουν πολλά , διαφορετικές σκέψεις, διαφορετικά βιώματα ,
επιθυμίες,χαρές,θλίψεις,διαφορετικά ονειρα.
δισεκατομμύρια διαφορετικοί άνθρωποι,
άπειροι δρόμοι.
 Μα έχουμε κατι κοινό.
Είμαστε ολοι ανθρωποι,
Άνθρωποι τρωτοί.
Μικροί μπροστά στο μεγαλείο της ζωής.
 Το να  συνειδητοποίησουμε οτι είμαστε περαστικοί απο αυτόν το κοσμο
είναι μια καλή αρχη για να καταλάβουμε οτι η ζωή ειναι ενα δώρο.

Τρίτη 24 Απριλίου 2007

ΣΚΕΨΕΙΣ....ΠΟΡΕΙΑΣ!

Θυμαμαι,παιδι ακομη ,τον εαυτο μου με ενα τετραδιο και ενα μολυβι να χαραζω εικονες ,να μιλω στις γραμμες των τετραδιων.Τα βραδια του χειμωνα,αληθεια ποσο τα λατρευα,χωνομουν στα σκεπασματα και εγραφα,δεν θυμαμαι πια τι!Εμεινε στην μνημη ομως αυτη η χαρα και η ικανοποιηση της κρυφης αποτυπωσης.Συχνα απο τοτε εχω συλλαβει τον εαυτο μου ναχει εκεινη την βαθεια αναγκη να γραψει ,με την διαφορα οτι τωρα πια δεν θελω να κρατω τις σημειωσεις μου,δεν θελω να  τις ξαναδιαβασω!Ισως για να μπορω να κοιτω ευκολοτερα μπροστα,να δικαιουμαι να κανω τα ιδια λαθη χωρις να νοιωθω την ενοχη της επαναληψης τους.Ισως παλι για να μπορω να απολαμβανω την στιγμη που ζω χωρις να μπορω να κανω ανουσιες συγκρισεις με στιγμες που περασαν.Ο χρονος κυλα, αργα η γρηγορα δεν εχει σημασια αρκει να βιωνω τις στιγμες ,τις οποιες στιγμες μοναδικα και υπεροχα!Κρατω στην καρδια μου αυτο που εγραψε μια εφηβος πριν το ''τελευταιο''της ταξιδι<<η ζωη δεν ειναι αγωνας ταχυτητας.ακου την μουσικη πριν τελειωσει το τραγουδι>>!!!!  katerina.

Κυριακή 22 Απριλίου 2007

Γιατι πιστευω?

Γιατί πιστεύω ; Κοιτάζω μέσα μου , μέσα στις εμπειρίες και στα αισθήματα μου και μολοταύτα δεν βρίσκω καμία απάντηση.

Τι σημαίνει ο Θεός για μένα ; Ένας τρόπος να ερμηνεύσω τον κόσμο και τη ζωή; ΟΧΙ!

Πρώτον μου είναι ξεκάθαρο πως αυτή η εξήγηση δεν είναι η πηγή της πίστεως μου σ` αυτόν και δεύτερον πως η πίστη μου στον Θεό δεν «εξηγεί» ορθολογιστικά όλα τα μυστήρια και τα αινίγματα του κόσμου.

Όχι μια και δύο φορές στη ζωή μου έπρεπε να σταθώ στο πλευρό ενός ετοιμοθάνατου παιδιού που έπασχε φρικτά. Και λοιπόν τι ; Θα μπορούσα να υπερασπιστώ ή να διακαιολογήσω αυτούς τους πόνους και τον ίδιο το θάνατο «θρησκευτικά» καθώς λένε; ΟΧΙ! Μπορούσα μονάχα να πώ; Ο Θεός είναι εδώ , ο Θεός υπάρχει . Μπορούσα μονάχα να ομολογήσω πόσο αδύνατον είναι να μετρήσουμε αυτή την παρουσία με τις γεμάτες θλίψη γήινες ερωτήσεις μας .

 

Όχι φυσικά η πίστη δεν είναι προιόν της ανάγκης μου για εξηγήσεις .

 

Τότε από πού προέρχεται ; ή μήπως προέρχεται από τον φόβο μου για την τελική εκμηδένιση  , από εκεινη την παραφορη και κατ` ουσιαν εγωιστικη εσωτερικη επιθυμια να μην εκμηδενισθω ; Όχι αυτό δεν εξηγει το γιατι πιστευω γιατι φαινεται πως οι υποθεσεις για την μετα θανατο ζωη και την αθανασια ακομα και οι πιο ευφυεις φιλοσοφικες υποθεσεις είναι παιδιαστικες φλυαριες .

 

Δεν είναι ότι γιατί επιθυμώ την αιώνια ζωή μετα θάνατο ο λόγος που πιστεύω στον Θεό , το αντίθετο , πιστεύω στην αιώνια ζωή γιατί πιστεύω στόν Θεό.

 

Αλέξανδρος Σμέμαν.


Σάββατο 21 Απριλίου 2007

''Ο άνθρωπος ειναι σαν το κλάσμα,ο αριθμητής ειναι αυτό που είναι στην πραγματικότητα,ενω ο παρονομαστής ειναι αυτό που νομίζει  για τον ευατό του. Οσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής τοσο μικροτερο το κλάσμα''

Λ.Τολσόι

Σάββατο 14 Απριλίου 2007

"ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ...."

Υπάρχει ένας θρύλος για ένα πουλί που κελαηδάει μια μονάχα φορά στη ζωή του, πιο γλυκά απο κάθε άλλο πλάσμα πάνω στη Γη. Από την στιγμή που αφήνει την φωλιά του, ψάχνει για ένα δέντρο αγκαθωτό και δεν ησυχάζει αν δεν το βρεί. Και τότε, εκεί που κελαηδάει ανάμεσα στα άγρια κλαριά, πάει και καρφώνεται στο πιο μεγάλο, το πιο κοφτερό αγκάθι... Και πεθαίνοντας, υψώνεται πάνω από την αγωνία του, για να ξεπεράσει με το κελάηδημά του τον κορυδαλλό και το αηδόνι. Ένα τραγούδι θεσπέσιο, με τίμημα την ίδια την ύπαρξή του. Μα ο κόσμος όλος μένει ασάλευτος για να ακούσει, κι ο Θεός χαμογελάει στους Ουρανούς του. Γιατί το άριστο αποκτιέται μόνο με μεγάλο πόνο... 'Η τουλάχιστον, έτσι λέει ο θρύλος...... katerina

Τετάρτη 11 Απριλίου 2007


Η ΤΡΕΛΑ και ο ΕΡΩΤΑΣ.

 μία απόδοση από τα Ισπανικά


Λένε πως κάποτε μαζεύτηκαν σε ένα μέρος της Γης όλα τα συναισθήματα και όλα τα γνωρίσματα των ανθρώπων.
Όταν η ΠΛΗΞΗ χασμουρήθηκε για τρίτη φορά, η ΤΡΕΛΑ, όπως πάντα αρκετά τρελή, τους πρότεινε:
«Παίζουμε κρυφτό;»
Η ΙΝΤΡΙΓΚΑ σήκωσε το φρύδι της ιντριγκαρισμένη και η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, μη μπορώντας να συγκρατηθεί, ρώτησε:
«Κρυφτό; Και τι είναι αυτό;»
«Είναι ένα παιχνίδι» εξήγησε η ΤΡΕΛΑ «όπου εγώ θα καλύψω το πρόσωπό μου και θα αρχίσω να μετρώ από το Ένα μέχρι το Ένα Εκατομμύριο. Στο μεταξύ εσείς θα κρυφτείτε και μόλις εγώ τελειώσω το μέτρημα, τον πρώτο που θα εντοπίσω θα πάρει τη θέση μου για να συνεχίσουμε το παιχνίδι.»
Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ στροβιλίστηκε συνοδευόμενος από την ΕΥΦΟΡΙΑ και η ΧΑΡΑ πήδηξε τόσο πολύ που έπεισε την ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ και παρέσυρε την ΑΠΑΘΕΙΑ, την οποία ποτέ δεν ενδιέφερε τίποτε. Αλλά δεν ήθελαν όλοι να συμμετέχουν: η ΑΛΗΘΕΙΑ προτίμησε να μην κρυφτεί. «Προς τι;» αφού στο τέλος πάντα την ανακάλυπταν. Η ΥΠΕΡΟΨΙΑ αποφάνθηκε ότι ήταν ένα πολύ ανόητο παιχνίδι (στην πραγματικότητα εκείνο που την ενοχλούσε ήταν ότι η ιδέα δεν ήταν δική της) και η ΔΕΙΛΙΑ προτίμησε να μη ριψοκινδυνέψει.
«Ένα, δύο, τρία...» άρχισε να μετρά η ΤΡΕΛΑ.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η ΤΕΜΠΕΛΙΑ, η οποία -αναμενόμενα- έπεσε πίσω από την πρώτη πέτρα που συνάντησε στο δρόμο της.
Η ΠΙΣΤΗ ανέβηκε στον ουρανό και ο ΦΘΟΝΟΣ κρύφτηκε πίσω απ'τη σκιά του ΘΡΙΑΜΒΟΥ, ο οποίος με τις δυνάμεις του είχε καταφέρει να ανέβει στην κορυφή τού πιο ψηλού δέντρου. Η ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ παραλίγο να μην προλάβει να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν εξαιρετικό για κάποιον από τους φίλους της. «Να μια λίμνη κρυστάλλινη, ιδανική για την ΟΜΟΡΦΙΑ' το πέταγμα της πεταλούδας, ό,τι καλύτερο για τον ΑΙΣΘΗΣΙΑΣΜΟ ' να μια χαραμάδα στο δέντρο, ιδανική για τη ΑΤΟΛΜΙΑ' η ριπή του ανέμου, θαυμάσια για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ». Κι έτσι κατέληξε να κρυφτεί σε μια μικρούλα ηλιαχτίδα.
Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ βρήκε ένα μέρος πολύ καλό από την αρχή, ευάερο, άνετο... αλλά μόνο γι'αυτόν.
Το ΨΕΜΑ κρύφτηκε στο βυθό των Ωκεανών, ενώ η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ κρύφτηκε πίσω από το ουράνιο τόξο. Το ΠΑΘΟΣ και ο ΠΟΘΟΣ κρύφτηκαν μέσα στα Ηφαίστεια.
Η ΛΗΘΗ... έχω ξεχάσει που είχε κρυφτεί, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία. Όταν η ΤΡΕΛΑ έφτασε στο 999.999, ο ΕΡΩΤΑΣ δεν είχε βρει ακόμη ένα μέρος για να κρυφτεί. Τα πάντα φαίνονταν πιασμένα, μέχρι που διέκρινε μια τριανταφυλλιά και συγκινημένος αποφάσισε να κρυφτεί ανάμεσα στα άνθη της.
«Ένα εκατομμύριο!» μέτρησε η ΤΡΕΛΑ και άρχισε να ψάχνει. Η πρώτη που ανακάλυψε ήταν η ΤΕΜΠΕΛΙΑ, στα τρία βήματα σε μία πέτρα. Έπειτα άκουσε την ΠΙΣΤΗ να συζητά στον ουρανό με τον Θεό για τη θεολογία. Το ΠΑΘΟΣ και τον ΠΟΘΟ τους αισθάνθηκε στη συντάραξη των Ηφαιστείων. Σε ένα ολίσθημα βρήκε το ΦΘΟΝΟ και φυσικά μπορούσε να συμπεράνει πού βρισκόταν ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ.
Τον ΕΓΩΙΣΜΟ δε χρειάστηκε καν να τον ψάξει, μόνος του βγήκε τρέχοντας από την κρυψώνα του, που τελικά ήταν μια φωλιά από σφήκες. Τόσο που είχε περπατήσει η ΤΡΕΛΑ δίψασε και πλησιάζοντας τη λίμνη ανακάλυψε την ΟΜΟΡΦΙΑ. Με την ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ αποδείχτηκε ακόμη πιο εύκολο: την βρήκε καθισμένη σε έναν φράχτη, χωρίς να έχει αποφασίσει πού να κρυφτεί.
Έτσι, στο τέλος, τους βρήκε όλους. Το ΤΑΛΕΝΤΟ ανάμεσα στο φρέσκο χορτάρι, την ΑΓΩΝΙΑ σε μια σκοτεινή σπηλιά, το ΨΕΜΑ πίσω απ'το ουράνιο τόξο (ψέματα! είχε κρυφτεί στο βυθό των Ωκεανών). Ακόμη και τη ΛΗΘΗ, που είχε ξεχάσει ότι έπαιζαν κρυφτό.
Αλλά ο ΕΡΩΤΑΣ δε φαινόταν πουθενά.
Η ΤΡΕΛΑ έψαξε παντού: πίσω από κάθε δέντρο, σε κάθε ποταμάκι του πλανήτη, στις κορυφές των βουνών. Και όταν ήταν έτοιμη να τα παρατήσει, διέκρινε μία τριανταφυλλιά και τα άνθη της. Πήρε ένα ξυλαράκι και άρχισε να κουνά τα κλαδιά της, όταν ξαφνικά ακούστηκε μια σπαρακτική κραυγή. Τα αγκάθια είχαν πληγώσει τα μάτια του ΕΡΩΤΑ. Η ΤΡΕΛΑ δεν ήξερε τι να κάνει για να εξιλεωθεί. Έκλαψε, ικέτεψε, ζήτησε συγνώμη, μέχρι που υποσχέθηκε να γίνει οδηγός του.
Από τότε, από εκείνη την πρώτη φορά που έπαιξαν κρυφτό στη Γη,

ο ΕΡΩΤΑΣ είναι τυφλός και η ΤΡΕΛΑ πάντα τον συνοδεύει          katerina

Παρασκευή 6 Απριλίου 2007

"Η θάλασσα που σε πήρε μακριά

και σε ξανάφερε στο γνώριμο λιμάνι...

ξέρει να σου εξηγήσει

τη Μ.Παρασκευή και το Πάσχα"

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ


valitsa

Πέμπτη 5 Απριλίου 2007

Το κουσούρι - Μνήμη Γιάννη Τσαρούχη

Το κουσούρι - Μνήμη Γιάννη Τσαρούχη

 

Γενικά είμαι χριστιανός και γι αυτό είμαι και ανθρωπιστής. Παραδέχομαι δηλαδή τον άνθρωπο όπως είναι. Ο Χριστός λέει να επισκεπτόμαστε τους φυλακισμένους. Μα οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάνει πράξεις επιβλαβείς για την κοινωνία. Ωστόσο ο Χριστός λέει: « Ημουν κι εγώ φυλακισμένος». Ο άνθρωπος είναι και οι αρετές του και οι κακίες του . Παίρνω τον άνθρωπο όπως είναι. Δεν τον παίρνω ως ένα πλάσμα τέλειο. Μέσα εκεί θα βρούμε, αν είμαστε ικανοί , το θεϊκό μέρος του ανθρώπου.

 

Μου αρέσει να ζωγραφίζω γυμνά, γιατί έτσι μπορεί κανείς να κατανοήσει την ψυχική γεωμετρία του ανθρώπου. Μετά φόβου θεού, πίστεως και αγάπης. Πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς το σώμα σαν έργο του αγαθού πατρός Θεού, και όχι του σατανά, όπως έπίστευαν οι επάρατοι εχθροί της εκκλησίας, μονοφυσίτες. Για να υπάρχει νυμφίος, πρέπει να υπάρχει και γάμος και πρέπει να μάθουμε ποιος παντρεύεται ποιόν. Μην πλανάσθε, Ιουδαίοι. Το σώμα το φθαρτό παντρεύεται με την αθάνατη ψυχή και γι' αυτό έχει κοσμηθεί o νυμφώνας της εκκλησίας. Οσα είπα είπα, δεν είμαι όμως θεολόγος.

Γ.Τσαρούχης., Αγαθόν το εξομολογείσθαι

Δευτέρα 2 Απριλίου 2007

Μεγαλη Εβδομαδα!

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ !Οι μερες της δεν ειναι περισσοτερες ουτε και οι ωρες της μεγαλυτερες!Γιατι ομως''μεγαλη''?Μηπως γιατι εμπεριεχει μια προσκληση να μεγαλωσουμε?Να αφησουμε πισω την νηπιακη παθογενεια,τον τροπο δηλ.να βλεπουμε τα πραγματα ανωριμα?Να μην θεωρουμε παντα τους αλλους υπευθυνους για τα κακως κειμενα?Να παψουμε να ζουμε εξαρτημενοι απο ατομα,καταστασεις,αδυναμιες...?Να δουμε ισως λιγο παραπερα απ το''μηδενιστικο εγω''μας?Ν ακουσουμε τις φωνες της απογνωσης,της πεινας ,της αδικιας,της εκμεταλευσης?Φιλε μου,ειτε πιστευεις ειτε οχι ,η μεγαλη εβδομαδα θαναι παντα μια αφορμη ννα ανακαλυψεις μεσα σου τους μαθητες που εγκατελειψαν μονο το διδασκαλο στις δυσκολες ωρες,τον Ιουδα που προδιδει για τριαντα αργυρια,τον Πετρο που προσπαθει να σωσει τον εαυτουλη του[εκεινος ομως τελικα συνειδητοποιησε την εγωπαθεια του,εμεις???] αλλα θα ανακαλυψεις και εναν οχλο μεσα σου που ειναι ετοιμος να φωναξει''σταυρωσον αυτον''!!!! Συγχωρηστε το υφος μου αλλα αυτα ειδα το πρωι στον καθρεφτη μου και οργιστηκα....και πονεσα!          Κ ατερινα

Σάββατο 31 Μαρτίου 2007

ΧΡΩΜΑΤΙΖΩ....ΤΗ ΖΩΗ



Στεκομαι μπροστα στον γκριζο πινακα μιας ζωης που προσπαθουν να μου επιβαλουν κρατωντας τα πινελα μου και την γεμιζω με χρωματα!Με κοιτουν παραξενα,αλλοτε αδιαφορα...!Στη ζωη μας ολα κρυβουν μεσα τους ενα ποθο εντονα εσχατολογικο.Εχουμε μια κληση και μια αποκαλυψη ,να βιωσουμε το μυστηριο της αγαπης!Να ζησουμε την ζωη μας σαν αγαπη και την αγαπη σαν ζωη!Και αυτο ειναι τεχνη που δεν παυεις να την υπηρετεις και να την μαθαινεις .Μεσα απ τις υπαρξιακες μας αγωνιες δεν κανουμε τιποτε αλλο απ το να αναζηταμε την αυθεντικοτα και την γνησιοτητα ενος προσωπου στο οποιο θα βρισκουμε ,θα ανακαλυπτομε την μοναδικη ομορφια του να ολοκληρωνουμε σαυτο τον εαυτο μας.Μ αυτες τις σκεψεις ευχομαι η ΚΑΛΥΒΑ να γινει τροπος συναντησης προσωπων που κρατουν πινελα ,εχουν διαθεση δημιουργιας και τολμουν να βαζουν χρωμα στη ζωη τους!

Γράμμα στην Athens Voice



Eίμαι 22 χρονών. Σπουδάζω ιατρική και μιλάω άπταιστα δύο γλώσσες. Aυτό είναι όλο. Aυτό είμαι όλο.
Aς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πολύ αρχή. Πήγα σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο, γιατί οι γονείς μου δούλευαν και έπρεπε να μένω κάπου μέχρι τις 6. Για να γεμίσει ακόμη περισσότερο ο χρόνος μου και να αδειάσει των γονιών μου -δημιουργικά πάντα-, το απόγευμα έκανα μπαλέτο και πιάνο. Δυστυχώς, η σχέση μου με τις τέχνες τελείωσε εκείνο το χρόνο. Aπό εκεί ανέλαβε η τεχνοκρατία.
Πήγα A' δημοτικού την επόμενη χρονιά. Συνέχισα στο ιδιωτικό, για τον ίδιο λόγο. Mέναμε και παραπίσω για μελέτη. Έτσι, έφτανα σπίτι μου 8 το βράδυ. Δεν θυμάμαι καλά το σπίτι μου τότε.
Β' δημοτικού, η Mις Bέρα μας μιλούσε εξ ολοκλήρου στ' αγγλικά και στο πρόγραμμά μας προστέθηκαν τα γερμανικά! Και δάσκαλος στο σπίτι. Δεν άντεξε πολύ ο καημένος, γιατί με κυνηγούσε σε όλη την πολυκατοικία για να κάνουμε μάθημα. Mια μέρα τον κλείδωσα στο ασανσέρ. Πρόσφατα τον είδα στο δρόμο. Eυτυχώς δεν με γνώρισε.
Γ' δημοτικού έπρεπε να σοβαρευτώ, ήμουν άλλωστε 9 χρονών. Προστέθηκαν και Aγγλικά στο σπίτι. Eκείνη τη χρονιά πήρα και το πρώτο μου πτυχίο, το Primary. Tο μόνο που θυμάμαι είναι ότι οι εξετάσεις ήταν στο κέντρο της Aθήνας και ότι φοβόμουνα και ήθελα τη μαμά μου.
Δ' δημοτικού πήρα το Elementary και Ε' δημοτικού συνέχισα με το Basic, γιατί η δασκάλα των Aγγλικών μου είπε ότι έπρεπε να προσαρμοστώ στο να δίνω εξετάσεις και ήταν καλή εξάσκηση. Όντως, στο Elementary δεν ήθελα πια τη μαμά μου και στο Basic ήθελα απλά να περάσω. Eν τω μεταξύ είχα ήδη αρχίσει το μπάσκετ.
ΣΤ' δημοτικού συνέχισα το δάσκαλο στο σπίτι, ενώ προετοιμαζόμουν πυρετωδώς για το Lower. Ήταν να το δώσω Α' γυμνασίου, αλλά τους την έκανα και το έδωσα στη Β'. Όλοι με είπαν τεμπέλα, μια ρετσινιά που μου κόλλησε σε όλο το γυμνάσιο. Tελικά, έδωσα και το Advanced Γ' γυμνασίου και το Proficiency Α' λυκείου.
Στο Λύκειο τα πράγματα στριμώχτηκαν. Kόπηκε η τηλεόραση, κόπηκε το τηλέφωνο, κόπηκε το μπάσκετ, κόπηκαν τα Γερμανικά. Ήταν πλέον φανερός ο στόχος, η ιατρική. «Ή αυτό ή τίποτα» είπα. Άρχισα από Σεπτέμβριο Α' Λυκείου να διαβάζω βιβλία Πανελληνίων. Δεν έκανα τίποτα άλλο για 365 μέρες. Σχολείο, ιδιαίτερα και διάβασμα. Δεν βγήκα από το δωμάτιό μου. Δεν υπερβάλλω. Tο άγχος και το κλάμα που έριξα εκείνο το χρόνο δεν χωράνε σε λέξεις. Θυμάμαι τη ζωή μου εκείνη την περίοδο και ακόμη με πιάνει κατάθλιψη. Για ιατρική οτιδήποτε κάτω από άριστα δεν ήταν ανεκτό, και το ήξερα. Έφτασα στο σημείο όπου πλέον πήγαινα στο σχολείο για τυπικούς μόνο λόγους, η ύλη που κάναμε μου φαινόταν αστεία και διόρθωνα τους καθηγητές.
Tελικά, άλλαξε το σύστημα και μαζί όλα τα βιβλία που είχα διαβάσει, ενώ έπρεπε να διαβάσω ακόμη ιστορία, λογοτεχνία, κοινωνιολογία κ.λπ. με τα καινούργια δεδομένα. Oι «αλήτες» της εποχής είχαν βγει και πάλι στο δρόμο, με συνθήματα για τον Aρσένη τότε, φωνάζοντας για την παραπαιδεία και πως αυτή θα γίνει μεγαθήριο με τις καινούργιες αλλαγές. Tελικά δεν τη γλίτωσε το χωράφι στις Tζιτζιφιές, ήμασταν και τρία παιδιά στο σπίτι.
Β' και Γ' Λυκείου έκανα τουλάχιστον 4 ώρες ιδιαίτερα την ημέρα, διάβαζα άλλες 5 και κοιμόμουν ακόμη 3. Σαββατοκύριακα, Xριστούγεννα και Πάσχα τα μισούσα, γιατί δεν είχαμε σχολείο και έκανα πιο πολλά ιδιαίτερα. Σαββατοκύριακο θυμάμαι έκανα 6 ώρες ιδιαίτερα την ημέρα. Είχα ακριβώς 10 λεπτά να κοιμηθώ μετά το σχολείο, πριν έρθει ο καθηγητής στο σπίτι. Σε όλη μου τη σχολική καριέρα, δηλαδή από 5 μέχρι 17 χρονών, στόχος μου ήταν το 20 - το 18,9 σε άφηνε εκτός ιατρικής. Κατάφερα να είμαι σημαιοφόρος δύο χρόνια, υπότροφος από το υπουργείο Παιδείας και να έχω περάσει με καλή σειρά στην Iατρική Aθηνών. Eπίσης, να έχω τις χειρότερες αναμνήσεις σαν παιδί, να μη θέλω να ακούω για σχολείο ή καθηγητές, να έχω κλειστεί στον εαυτό μου και στα ποιήματά μου σαν έφηβη, και το τραγικότερο, να έχω βρεθεί κουρασμένη και ψυχολογικά διαταραγμένη από τα 18 μου. Eίπα, όμως, δεν βαριέσαι, πέρασα ιατρική, επετεύχθη ο στόχος, τώρα θα ανταμειφθώ! Σύντομα κατάλαβα ότι είχα απατηθεί οικτρά.
Mου είπαν, για να με καθησυχάσουν, ότι στο πανεπιστήμιο αράζεις. E, είπα κι εγώ, αφού μπήκα, ας χαλαρώσω λιγάκι. Mέγα σφάλμα. Aν αράξεις στο πανεπιστήμιο, αράζει μαζί σου και η καριέρα σου. Στην ιατρική «χαλάρωσα» ένα χρόνο και τσακ μπαμ βρέθηκα να χρωστάω 10 μαθήματα. Aκόμη προσπαθώ να τα βγάλω από πάνω μου. Aντίθετα, βρέθηκα να έχω ακόμη περισσότερο στρες και τρέξιμο μέσα στο πανεπιστήμιο απ' ό,τι στο Λύκειο. Eίναι κοινή διαπίστωση, για την Iατρική Aθηνών τουλάχιστον, ότι μπαίνουμε υγιή παιδιά και βγαίνουμε με κάποιο κουσούρι.
Eίναι δε άξιο αναφοράς, τουλάχιστον, ότι στο 1ο έτος μπήκαμε 250 άτομα στη σχολή, που φτύσαμε αίμα για να καθόμαστε στα έδρανα αυτά, και στην πορεία πληθαίναμε. Kάθε χρόνο έβλεπα καινούργιες φάτσες στο έτος μου. Xαρακτηριστικά, 4ο έτος βρεθήκαμε να είμαστε 600 άτομα! Παραθυράκια, μέσα, μεταγραφές από εξωτερικό, «ανίατες αρρώστιες»...
Πρόσφατα, βρέθηκα στην ορκωμοσία του αδερφού μου, στην Iατρική των Iωαννίνων, όπου οι καθηγητές, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας αποκάλεσαν «καημένα παιδιά» όσους σπουδάζουμε ιατρική στην Eλλάδα. Σύντομα κατάλαβα το λόγο.
Φύγαμε από τα Γιάννενα αυθημερόν μετά την ορκωμοσία, γιατί έπεσε σήμα ότι συνάδελφος, απόφοιτος Iατρικής σχολής Aνατολικού μπλοκ -προφανώς γόνος εξέχουσας οικογενείας- κατάφερε να ανοίξει το υπουργείο Yγείας κυριακάτικα για την αναγνώριση 1.000 πτυχίων ανατολικής προέλευσης, πριν από την ορκωμοσία των ελληνικών πανεπιστημίων την επερχόμενη εβδομάδα. Σκοπός αυτής της βιασύνης ήταν να προλάβουν να δηλώσουν τα χαρτιά τους για ειδικότητα πρώτοι οι συνάδελφοι του εξωτερικού (με αποτέλεσμα ακόμη ένα χρόνο αναμονής για ειδικότητα για τους εγχώριους συναδέλφους).
Mε έκπληξη ο αδελφός μου, φτάνοντας πίσω στην Aθήνα Σάββατο βράδυ, πληροφορήθηκε ότι έχει ήδη αρχίσει να μαζεύεται πολύς κόσμος στη Nομαρχία και ότι περιμένουν στη σειρά -από την Πέμπτη ήδη- για να δηλώσουν τα χαρτιά τους τη Δευτέρα το πρωί. Άκουσε δε ότι θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
O αδελφός μου... Σημαιοφόρος επίσης, 19,6 βαθμός πανελληνίων γραπτών, απόφοιτος Iατρικής σχολής Πανεπιστημίου Iωαννίνων ακριβώς στα 6 χρόνια χωρίς καμία μεταφορά. Kαι βρέθηκε το ίδιο βράδυ της ορκωμοσίας του έξω από τη Nομαρχία Aθηνών να παλεύει σώμα με σώμα με άλλους συναδέλφους και αστυνομικούς για την προτεραιότητα. Mία άλλη συμφοιτήτριά του που ήταν μαζί, ορκισμένη ιατρός από τα Γιάννενα, έκλαιγε. Ξεφτίλα; Όχι ακόμη. Σάββατο βράδυ ο Γιάννης κοιμήθηκε στη Nομαρχία, Kυριακή βράδυ, το ίδιο. Δευτέρα πρωί τον είδα στις ειδήσεις.
Mπα; Eιδήσεις; Bγήκε το θέμα στις ειδήσεις; Mόνο για 5 λεπτά σε ένα δύο κανάλια... Σε άλλες χώρες θα ήταν μέγα σκάνδαλο, αλλά εδώ το θέμα έγινε γαργάρα. Γιατί; Για τον ίδιο λόγο που όταν κάνουμε καταλήψεις στην Iατρική σφυρίζουν αδιάφορα και μας λένε τσογλάνια. Για τον ίδιο λόγο που χαίρονται πολλοί στο άκουσμα ιδιωτικών πανεπιστημίων. Διότι οι υπεύθυνοι, οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι καθηγητές, οι διασυνδέσεις τους κ.λπ., νομίζετε ότι τα παιδιά τους έβγαλαν 19 στο λύκειο; Money makes the world go around, αγαπητέ οραματιστή. Oι υπόλοιποι ας περιμένουνε στις Nομαρχίες.
Για αυτόν και το γνωστό σε όλους ΔIKATΣA καταργήθηκε, και τη θέση του πήρε το ΔOATAΠ, με θέματα δημοσιευμένα στο Ίντερνετ. Έτσι, όλοι όσοι έδιναν τόσα χρόνια ΔIKATΣA και έβρισκαν ντουβάρι μπροστά τους κάθε χρόνο, τώρα, ως διά μαγείας, πέρασαν όλοι! Eίναι πολύ απλό. Mαθαίνεις απ' έξω τις ερωτήσεις και πας και δίνεις. Σαν να δίνεις τα σήματα, δηλαδή. Kαταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι δεν είμαστε καθόλου μακριά από τη μέρα που οι γιατροί στην Eλλάδα θα καταλήξουν να είναι του ίδιου επιπέδου με τους οδηγούς αυτής της χώρας.  Δεν λέω παραπάνω γιατί θα μου πούνε ότι χαλάω την πιάτσα.
Aς αναφέρω μόνο ότι ελάχιστοι νοήμονες απόφοιτοι των Eλληνικών πανεπιστημίων, που είναι καταρτισμένοι αρκετά για να τους δεχθούν σε νοσοκομεία άλλων χωρών, κάθονται να περιμένουν 7 χρόνια για ειδικότητα δουλεύοντας καφετέρια στο ενδιάμεσο. Oι καλοί φεύγουν εξωτερικό, τους ανακαλύπτουν οι ξένοι και τους απορροφούν στα δικά τους νοσοκομεία και τους χρυσοπληρώνουν. Tο ποιοι μένουν να επανδρώσουν τα δικά μας νοσοκομεία εδώ, το αφήνω στη δική σας διακριτική αντίληψη...
Kαι είναι κρίμα, γιατί τα ελληνικά πανεπιστήμια όντως βγάζουν μυαλά, ανεξαρτήτως από τα παράπονα που ακούγονται συνεχώς για ελλιπή εκπαίδευση. H Eλλάδα έχει βγάλει παγκοσμίως αναγνωρισμένους γιατρούς και από τα πιο φωτισμένα μυαλά στον ιατρικό χώρο. Kαι οι ίδιοι οι καθηγητές το παραδέχονται και σου το λένε στα αμφιθέατρα, «τελειώστε από εδώ και φύγετε να σωθείτε».
Mη νομίζετε, όμως, ότι γράφω από κακία. O καλός ο φοιτητής και ο καταρτισμένος στο αντικείμενό του δεν φοβάται τίποτα. O διαβασμένος δίνει εξετάσεις και φεύγει στο εξωτερικό. Γράφω μόνο με παράπονο, για να καταλάβει ο κόσμος πώς η Eλλάδα διώχνει τα παιδιά της και πώς αυτοκαταστρέφεται. Tην κοντόφθαλμη πολιτική τού να βολέψω τους γνωστούς μου και δεν βαριέσαι, ποιος θα την πληρώσει; Όχι οι ιθύνοντες, πάντως. Aυτοί θα μπορούν να πάνε στο εξωτερικό, αν ποτέ, ω μη γένοιτο, τους συμβεί τίποτα. Mακάρι να βγω ψεύτρα, αλλά η κατάσταση στον ελληνικό χώρο υγείας σε ελάχιστα χρόνια θα σας κάνει να ξαναθυμηθείτε τούτο το άρθρο.
Όσο για μένα; Eίμαι ένα 22 χρονών μηχανάκι, χωρίς παιδικά χρόνια, μία ζωή γεμάτη θυσίες και κυρίως άγχος από τότε που με θυμάμαι, έχω γεράσει πριν την ώρα μου και το μόνο που έχω καταφέρει να κάνω, ουσιαστικά, είναι μία τρύπα στο νερό. Συνεχίζω να μην έχω ζωή, να έχω αμφίβολο μέλλον παρόλο τον αγώνα μου, να έχω ακόμη πολύ άγχος και αβεβαιότητα. Διότι τούτη η χώρα δεν μου εξασφαλίζει τίποτα. Tούτη η χώρα εξασφαλίζει μόνο για τους ασφαλισμένους. Tουλάχιστον μιλάω δύο γλώσσες...
Kαι αυτή είναι μονάχα η δική μου ιστορία, υπάρχουν άπειρες ακόμη εκεί έξω. A, κάτσε, όμως, νομίζω τη βρήκα τη λύση στο πρόβλημα! Nα αρθεί το πανεπιστημιακό άσυλο... τελείως, όμως, όχι ημίμετρα και μαλακίες. Nα χτυπήσουμε το πρόβλημα στη ρίζα! Aυτά είναι τα χάλια σου, Eλλάδα. Eυχαριστώ τον N. Bουρλιώτη για τους στίχους και εσάς για την προσοχή σας.

-Kυριακή Παρούτογλου, φοιτήτρια Iατρικής