Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Σκέψου θετικά!!



''Mπορούν γιατί νομίζουν ότι μπορούν"είναι ένα απ' τα γνωστά ρητά του Βιργίλιου.
Δεν αρκεί να βάζεις στόχους πρέπει να ξέρεις και πώς θα τους πετύχεις.
Εστίασε σ' αυτό που θες και φτιάξε ένα σχέδιο δράσης που θα σε βοηθήσει να το υλοποιήσεις.
Η θετική σκέψη θα σε βοηθήσει να το επιτύχεις.
Κλείσε τα μάτια και φαντάσου ότι έχεις φτάσει στο στόχο σου.
Όταν σκέφτεσαι έντονα αυτό που θες ,επικυρώνεις τις επιθυμίες σου και δημιουργείς ένα ισχυρό
κίνητρο για να τις ικανοποιήσεις!

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

Με την ψυχή γεμάτη αλμύρα....ταξιδιού!!



Τελευταία μέρα μαθημάτων ....
Τελευταία μέρα στην τελευταία μου Τρίτη τάξη.....
Τα μάτια θελουν να χορτάσουν πρόσωπα ,χαμόγελα,κινήσεις...
Η σκέψη ταξιδεύει τρία χρόνια πριν ....οταν φοβισμένα σπουργίτια στο κατώφλι της εφηβείας ,τα συνάντησα....
Νάτα πάλι εδώ......μεγαλωμένα,πιο έφηβοι από εκείνη την πρώτη μέρα ...
Τί ταξίδι κι αυτο !!!!με τις εφηβικές ψυχες να φουσκώνουν τα πανιά....
.να ζωγραφίζουν τα σύννεφα ...
να ακούν τις σειρήνες...
ν'ανταριάζουν τη θάλασσα ....
να τραγουδούν στ'αστέρια και να καρτερούν .......ανθρώπους να τους αγαπούν,όχι να τους κάνουν τα χατήρια αλλά να αφουγκράζονται τα βήματά τους....
και την ελπίδα να τους κρατούν άσβεστη στην αντάρα των ανέμων.....
Γι'αυτό το τόσο ιδιαίτερο ταξίδι σ'ευχαριστώ Ηλιάνα,Γιάννη,Γιώτα,Μαριλένα,Παναγιώτη,Παλαιολόγε,Σταύρο,Ειρήνη,Θοδωρή,Ιωάννα,Γιάννη,Αλέξανδρε,Νίκο,Χριστίνα,Ναταλία,Κατερίνα,Αννα,Ράνια,Μάριε,Γιώργο και Σταυρούλα
Καλή συνέχεια στο ταξίδι σας .....και....
 μην αφήσετε να σκοτώσουν τα όνειρά σας!!!

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

Επιστρέφοντας στην φιλόξενη καλύβα!



Kάποτε, με είχε παρασύρει  ένα ορμητικό ποτάμι
κι ήμουν έτοιμη να πνιγώ.
Λίγα μέτρα πιο μπροστά απο μια πεινασμένη θάλασσα,
που άνοιγε το στόμα της να με καταπιεί,
θυμήθηκα ξαφνικά τα λόγια σου.
Άκουσα μέσα μου σα μουσική την τρυφερή φωνή σου.
<<Να ξέρεις πάντα πως είμαι πλάι σου και σ'αγαπώ.
Σ'εμπιστεύτηκα για να κρατήσεις τ' όνειρό μου.
Και μου 'χεις δώσει όρκο πως θα το φυλάξεις>>.
Ούτε  κατάλαβα πως βρέθηκα στην όχθη.
Ούτε κατάλαβα πώς γέμισε η αγκαλιά μου
κόκκινα βατόμουρα .
Πώς έκανε κύκλους γύρω απ 'την αντοχή μου
ένα κάτασπρο περιστέρι.
  Αλκ. Παπαδάκη