Μοιρασμα σκέψεων ύστερα απο μια ''διαβαση''....

Συχνά ,όταν βρισκόμαστε σε μια δύσκολη ψυχολογική κατάσταση ,πριν ακόμα οι ίδιοι το συνειδητοποιήσουμε το σώμα μας εκφραζεται μέσα απο ''μικρά''προβλήματα υγείας οπως δερματικές παθήσεις ,πόνους στην πλάτη κ.α.Καλό θάναι να μην τα αγνοήσουμε ώστε να δώσουμε την απαραίτητη προσοχή στη συναισθηματική μας κατάσταση και έτσι να ξεκινήσει η διαδικασία της θεραπείας.
Η πρώτη ερωτηση που υποβάλουμε στον εαυτό μας είναι τι είναι αυτό που θελουμε να θεραπεύσουμε ,για ποιο πράγμα θέλουμε να κλάψουμε.
Αυτή η θεραπεία άλλοτε είναι μια ειρηνική και ήρεμη διαδικασία και άλλοτε ταραχώδης και έντονη.Συνήθως όταν αρχίζει η θεραπευτική, η κατάσταση χειροτερεύει πριν βελτιωθεί.Θα έλεγα πως μοιαζει με την κάθαρση στην οποία αναφέρονται οι αρχαίες τραγωδίες.Ξαναβιώνοντας μια επώδυνη εμπειρία ,φθάνουμε στον πυρήνα της ,απομυθοποιούμε ακόμα και τα όσα νοιώθουμε ,παίρνουμε το μάθημά μας και ισως έτσι μπορούμε να την αφήσουμε πίσω μας για πάντα .
Σημαντικό σάυτή τη χρονική περίοδο είναι να στηρίξουμε τον εαυτό μας και να τον μεταχειριστούμε ήπια ,να τον αγαπήσουμε.Μειώνοντας λιγο τις προσδοκίες μας απ' αυτόν και σταματώντας την''αιματηρή'' κατακρισή του φαίνεται πιο ευκολο να φτάσουμε στην θεραπευτική έξοδο.
Μερικές φορές είναι φυσικό να μην θέλουμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση στο εδώ και τώρα ,να το αναβάλουμε αλλά η ζωή μας δίνει πρώτα αυτό που χρειαζόμαστε και μετά εκείνο που θέλουμε.Η θεραπεία πολύ συχνά προκαλεί πόνο ,μοναξιά ,πνιγηρή σιωπή ...Τότε είναι που μας χρειάζεται η αισιόδοξη ματιά[είτε η δική μας είτε να την αντλήσουμε απο κείνους που μας αγαπούν] και η αποδοχή του πόνου.
Αν και συ κάποια μέρα βρεθεις να διαβαίνεις αυτό το μονοπάτι να θυμάσαι πως αξίζει αυτό που περνάς μόνο αν είσαι αποφασισμένος να λυτρωθείς και να ζήσεις τις όποιες σχέσεις σου ώριμα και αγαπητικά.