Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

...με απλωμένα χέρια...


Mου έδωσες ,Κύριε,αυτή την καρδιά,όπως δίνεις
στη ροδοδάφνη το άνθος.Μου είπες:
να δέχεσαι όλες τις θλίψεις,ν'ακούς τις φωνές.
Και συνάχτηκε έπειτα
κόσμος πολύς και μου μίλησε.
Και μη έχοντας άλλο έξω απ' τον ήλιο
τον έκοψα σε νομίσματα,ανέβηκα πάνω
στην κορφή της οδύνης κι απο κεί ,με απλωμένα
προς όλα τα σημεία τα χέριαμου τους τον μοίρασα.
Ν.Βρεττάκος
[Αφιερωμένο στον Coach - dim ]

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

υπέροχο ποίημα!!σευχαριστω...οχι μόνο για αυτό!

Ανώνυμος είπε...

Το κέντρο του κόσμου(μας),η καρδιά (μας)...
Τόσο επίκαιρο ποίημα για την περίοδο που ξεκινά από αύριο.
Καλή Καθαρή Δευτέρα και Καλή Σαρακοστή εύχομαι Κατερίνα.

katerina είπε...

Πραγματι πολυ ομορφο ποιημα dim! Εγω σ'ευχαριστω που μου επιτρεπεις να μετεχω στις στιγμες σου!

katerina είπε...

Καλή Σαρακοστή ,Απροσπέλαστη πόλη! Ναναι αναστασιμη η πορεία σου!

Ανώνυμος είπε...

Με συγκίνησε πολύ η ευχή σου Κατερίνα.
Σε ευχαριστώ...