Νικηφόρος Βρεττάκος

 
               Νικηφόρος Βρεττάκος

                ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΙΟ

                                                                                            16-5-1962




Μεγάλα όνειρα και μικρά όνειρα.Ποιό ήταν το πιό μικρό και ποιό
το πιο μεγάλο μου όνειρο;Αυτό το πρωί ονειρεύομαι μόνο μια
 ρεματιά σκεπασμένη απο πλατάνια ,πράσινα ,καταπράσινα,
ανάμεσα σε δυό πλαγιές,όχι μακρυά απο τον κόσμο,
αλλά σε μια  απόσταση που να μην ακούω πια
 τον κόσμο.Άλλωστε όλα είναι κόσμος,όλα μας χρειάζονται
 μέσα σ' αυτόν τον κόσμο.Νά κυλάει λοιπόν
 το νερό σ' αυτή  τη ρεμματιά κι εγώ να τ' ακούω.Να τ' ακούω
και να μου φαίνεται πως κυλώντας
διακλαδίζεται μέσα μου.Πώς περνάει μέσα απο την καρδία μου,
μεσ' απο το μυαλό μου,μεσ' από τα
χέρια μου,μεσ΄' απ' τα γόνατά μου.Νά με γιομίζει ,να με κατακλύζει όλον
 ο δροσερός του κελαιδισμος.
Πόσο απαραίτητα που μου είναι κάποτε αυτά σου τα πράγματα ,Θεέ μου!
Τρέφομαι με πολλών ειδών
ψωμί.Το καθημερινό μου βρίσκεται σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα ,μην αφήνεις την ψυχή μου να τρέμει απ' τη σημερινή της πείνα.
Στείλε μου τουλάχιστον στ' όνειρο μου μια ρεμματιά.


                                                                                                   Ημερολογιακές σημειώσεις 1962