Το μεγάλο καταφύγιο

...Η μέρα μου σήμερα πέρασε όλη
σαν ένας μεγάλος αναστεναγμός.
             Ξανανύχτωσε.
      Τρεμοσιούνται τ'αστέρια.
Ο Κύριος διορθώνει τη στέγη μου.
   Ν.Βρεττάκος

Αν σου λείψω μια νύχτα

Αν σου λείψω μια νύχτα μην ανησυχήσης
ως το άλλο πρωί, ως το άλλο βράδυ, ως την Κυριακή,
Εδώ κάπου θα βρίσκομαι σ' έναν άρρωστο δίπλα,
μ' ένα πικρό ραβδί θά ψάχνω να βρώ μία πηγή.
πόρτα σε πόρτα θα γυρνώ μ' ένα ψωμί στη μασχάλη.
'Eχε αναμμένη τη φωτιά πάντοτε, γιατί πάντοτε
θα σου γυρίζω μουσκεμένος- Έχω ζεσταμένο
στα γόνατά σου ένα πουκάμισο κι έχε το νου σου
στην πόρτα και στη δημοσιά μην ακουστώ, γιατί,
δίχως λειψό αποφέγγαρο κι άστρι, κάθε φορά,
από την άκρη θά 'ρχομαι του κόσμου.

                                                    Ν. Βρεττάκος

Το παιδί με τη φυσαρμόνικα

Θα βγω στον κάμπο να μαζέψω
τα πεσμένα φύλλα του ήλιου,
να πλάσω τις ακτίδες του -τούτο το καλοκαίρι-,
να πλάσω τις ακτίδες του σε φύλλα για να γράψω
τον ουρανό και το τραγούδι σου, Ελληνόπουλο!
Γιατί το χώμα δε με φτάνει! Δε με φτάνει το αίμα μου!
Γιατί τα δάκρια μου δε φτάνουνε να πλάσω τον πηλό μου!

Τι να το κάνω το σπίτι μου; Έξω σε τραγουδάνε!
Έξω μιλούν για σένανε! Δε μου φτάνει η φωνή μου!
Θα τρέξω εκεί που σ' άκουσα να λες "Όχι" στο θάνατο.
Θα τρέξω εκεί που πήγαινες σφυρίζοντας αντίθετα
στ' αστροπελέκι, αντίθετα στη διαταγή
και στο γλυκό ψωμί της γης! Αντίθετα
στα γαλανά σου μάτια που ήταν για τον έρωτα!

                                                                Ν.Βρεττάκος

Σου στήνω μια καλύβα

Σου στήνω μια καλύβα, στους αιώνες των αιώνων,
ένα κήπο να περπατάς,ένα ρυάκι να καθρεφτίζεσαι,
μια πλούσια πράσινη φραγή να μην σε βρίσκει ο άνεμος
που βασανίζει τους γυμνούς - στους αιώνες των αιώνων!
Σου στήνω τ' οραμά σου πάνω σ' όλους τους λόφους,
να σου φυσάει το φόρεμα η δύση με δυο τριαντάφυλλα,
να γέρνει ο ήλιος αντίκρυ σου και να μη βασιλεύει,
να κατεβαίνουν τα πουλιά να πίνουνε στις φούχτες σου
των παιδικών ματιών μου το νερό - στους αιώνες των αιώνων.

Μέρες αφιερωμένες στον Ν.Βρεττάκο!!

                           Νικηφόρος Βρεττάκος
Κατέχει μια από τις κορυφαίες θέσεις στη σύγχρονη Ελληνική ποίηση. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, γράφει ο Μιχαήλ Περάνθης, είναι "Ποιητής της ελεύθερης φαντασίας, αφήνεται σε λυρικές ονειροπολήσεις, άλλοτε στους κανόνες της μετρικής και, συχνότερα, σε ρυθμική διαδοχή στίχων. Ιδιοσυγκρασία ευαίσθητη, φύση συναισθηματική και γνησίως λυρική, τυλίγει τα γραφτά του με μια διάχυση τρυφερότητας, δίνοντάς τους το άπλωμα, το γύρισμα και την ελαστικότητα της φαντασίας του".
Γεννήθηκε τη πρωτοχρονιά του 1912 στις Κροκεές Λακωνίας, στο σπίτι της θείας του Αρχόντως και πέθανε το 1991 στη Πλούμιτσα Λακωνίας.

           

               

Γράμμα στον άνθρωπο της πατρίδας μου

...Μην με μαρτυρήσεις!
Και προπαντός να μην του πεις πως μ' εγκατέλειψεν η ελπίδα!
Καθώς κοιτάς τον Ταΰγετο, σημείωσε τα φαράγγια που πέρασα.
Και τις κορφές που πάτησα. Και τα άστρα
που είδα. Πες τους από μένα, πες τους από τα δάκρυά μου,
ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος
είναι όμορφος!

Το δράμα της ανθρώπινης ύπαρξης και.....

«Η του Ασώτου παραβολή». Εικόνα σε ξύλο (35,5Χ31 εκ.), έργο πιθανότατα του ζωγράφου Εμπορίου Βενεδίκτου (από το βιβλίο της Νίκης Τσελέντη-Παπαδοπούλου «Οι εικόνες της Ελληνικής Αδελφότητας της Βενετίας από τον 16ο έως το πρώτο μισό του 20ού αιώνα»]

....η παρουσία σ'αυτό ενός Θεού που αγαπά απέραντα όλους,
παραμένει σπλαχνικός προς όλους
και με τον τρόπο που ο καθένας το έχει ανάγκη.
katerina

''Ελθών εις εαυτόν....''

....Ταξίδι στη χίμαιρα ,σκέφτηκα.Ταξίδι στο ακρογιάλι της ουτοπίας...
Θέλω να ζήσω άλλη μια φορά τη διαδρομή.
Θέλω να χαρώ την ουτοπία,ώσπου να πεινάσουν τα σκυλιά της.
Φεύγω.
Πάω να συστηθώ με τη ζωή...
Πάω να σταθώ  απέναντί της και να της πω:
Εγώ είμαι ,η Χρύσα! Που καίω ότι αγαπώ,για να μπορώ να τ' ονειρεύομαι.
Η Χρύσα είμαι και ήρθα επιτελους να σου δώσω ένα γλυκό φιλί...
Αλκ.Παπαδάκη''Στο ακρογιάλι της ουτοπίας''
 
Αφιερωμένο σ'αυτόν που μου χάρισε το βιβλίο και ....τ'ακρογιάλι!!
katerina

Χαρισμά σας!!!!

για όλους σας .....με αγάπη!!!

Ένας χρόνος kaliva!!!!!

!                                                                                                                                                                                 !!!!!!!Σήμερα γιορτάζουμε και κερνάμε

                                                                                                                                                                                                                       
                                                                                                                                                                                                                                           
                                                                                                                                                                                                                                    
 

Νικηφόρος Βρεττάκος

 
               Νικηφόρος Βρεττάκος

                ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΙΟ

                                                                                            16-5-1962




Μεγάλα όνειρα και μικρά όνειρα.Ποιό ήταν το πιό μικρό και ποιό
το πιο μεγάλο μου όνειρο;Αυτό το πρωί ονειρεύομαι μόνο μια
 ρεματιά σκεπασμένη απο πλατάνια ,πράσινα ,καταπράσινα,
ανάμεσα σε δυό πλαγιές,όχι μακρυά απο τον κόσμο,
αλλά σε μια  απόσταση που να μην ακούω πια
 τον κόσμο.Άλλωστε όλα είναι κόσμος,όλα μας χρειάζονται
 μέσα σ' αυτόν τον κόσμο.Νά κυλάει λοιπόν
 το νερό σ' αυτή  τη ρεμματιά κι εγώ να τ' ακούω.Να τ' ακούω
και να μου φαίνεται πως κυλώντας
διακλαδίζεται μέσα μου.Πώς περνάει μέσα απο την καρδία μου,
μεσ' απο το μυαλό μου,μεσ' από τα
χέρια μου,μεσ΄' απ' τα γόνατά μου.Νά με γιομίζει ,να με κατακλύζει όλον
 ο δροσερός του κελαιδισμος.
Πόσο απαραίτητα που μου είναι κάποτε αυτά σου τα πράγματα ,Θεέ μου!
Τρέφομαι με πολλών ειδών
ψωμί.Το καθημερινό μου βρίσκεται σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα ,μην αφήνεις την ψυχή μου να τρέμει απ' τη σημερινή της πείνα.
Στείλε μου τουλάχιστον στ' όνειρο μου μια ρεμματιά.


                                                                                                   Ημερολογιακές σημειώσεις 1962

Συναπάντημα...

Θέλω να μείνεις μαζί μου απόψε.
Να μείνεις ώσπου το δάκρυ της νύχτας
να στεγνώσει στα βλέφαρά μας.
Ωσπου τ'αστέρια να γίνουν στάχτες στις παλάμες μας.
Ωσπου το φεγγάρι να βασιλέψει πάνω στα κορμιά μας.
Αλκ. Παπαδάκη ''ξεφυλλίζοντας τη σιωπή''
katerina

Σ' ένα χνάρι...

Σ'αυτό το μικρό μικρό αχνάρι της παιδικής σου πατούσας,
πάτησε ολόκληρη η ζωή σου και πορεύτηκε.
Και εσύ που νόμιζες......Τέλος πάντων.
Οταν θα το εμπεδώσεις,μπορεί κάτι να καταφέρεις.
Κάτι.......Μη ζητάς πολλά.
Αλκ.Παπαδάκη ''ξεφυλλίζοντας τη σιωπή''
katerina

Μαγεμένη...

Για πρώτη φορά περπάτησα στα μονοπάτια του και οι Δρυάδες αιχμαλώτισαν για πάντα την καρδιά μου!
Απο τότε τριγυρνά σαν ξωτικό στις φυλλωσιές ....
Διαβαίνει αθόρυβα μέσα απ τις ξυλόφλουδες περιμένοντας τον πρίγκιπά της....τον άνεμο!!
katerina!!

Μια παρεξηγημένη περίοδος....

Τριώδιο:η εκκλησιαστική περίοδος που αρχίζει απ' την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και τελειώνει το Μ.Σάββατο.
Το όνομα της το πηρε απ' το ομώνυμο λειτουργικό βιβλίο που χρησιμοποιείται αυτή την περίοδο.
Την περίοδο αυτή αναπτύσεται λειτουργικά μια πορεία .Μια πορεία προσωπικής συνάντησης του ανθρώπου με τον Χριστό.
Η λειτουργική ζωή της εκκλησίας είναι τρόπος με τον οποίο η Χαρις του Θεού έρχεται στην ανθρώπινη καθημερινότητα και την κάνει συνοδοιπορία με τον Χριστό.
Ετσι με τον Φαρισαίο μαθαίνει ο άνθρωπος  πως ,για να συναντήσει το Θεό χρειαζεται να τον αναζητήσει και πως θα τον βρει αφου προηγουμένως κατεβει απ το εγωκεντρικό του βάθρο.
Με τον άσωτο θα γνωρίσει εναν Θεό αγάπης και ελευθερίας και θα δει πόσο λυτρωτικό ειναι να καταθέσει το προσωπείο του μπροστά στην Αγάπη Του.
Με την παραβολή της τελικής κρίσης μαθαίνει πως η αγάπη ειναι ο τρόπος ζωής που ανοίγει δρόμους ζωής και πως τελικά ο Θεός ούτε αμοίβει ούτε τιμωρεί αλλά ο καθένας κάνει τον εαυτό του ικανό να συμμετέχει στη ζωη του Θεού.[Αγ.Ιωαν.Δαμασκηνός]
Τελικά όλη αυτή η περίοδος είναι μια υπενθύμιση οτι η πορεία της ζωής μας είναι σταυρική.
Και όπου υπάρχει σταυρός εκεί υπάρχει αγάπη, εκει υπάρχει Ανάσταση!
Ευλογημένη και μεταμορφωτική νάναι η πορεία του Τριωδίου για ολους σας!

Χωριό

Ας σιγήσουν οι λεξεις......

[μια ευγενική  προσφορά φίλου μας...]

Η αδυναμία μου....

Κάθεται πάντα στην ίδια θέση...απέναντι μου.Παρόν αλλά απών....οπως και η οικογένειά του.Καμμιά διάθεση για μάθηση ...Πέλαγος με μαύρα κύματα ...καθρέφτης της ψυχής , τα μάτια του.Δεν ξερει τι θα πει κανόνας...δεν θέλει να το μάθει.Αντιδρά σε κάθε πλησίασμα....σαν να το νοιώθει απειλή.Ενα παιδικό πρόσωπο ...με τη σκληρότητα να χαράζει αυλακές στα κόκκινα μάγουλά του.Χαμογελά ... οταν καταφέρνει να επιβληθεί ,όταν δει το φόβο στα μάτια των συμμαθητών του...
Με πονά τούτη η παρουσία ...με πονά γιατί κανείς δεν του έμαθε ν'αγαπά....γιατί δεν θέλει να το μάθει....γιατί οι προσπάθειές μας μένουν άκαρπες....γιατί δεν φταίει αλλά πληρώνει ......γιατί αποκαλύπτει την αδυναμία μου....
Και μένει άσβεστη η ελπίδα..... να γεμίσουν μια μέρα τα μάτια του με φως και η ψυχούλα του μ'αγάπη......

Ξεφυλλίζοντας και πάλι....

[ζωγραφικός πίνακας του Σ.Νταλι]
.......Της θυμίζει εκείνο που λέει ο Γκαίτε πως είναι ευτυχία.Ο,τι ευτυχισμένος είναι εκείνος που μπορεί να σφίγγει τον σύντροφο της ζωής του στο στήθος του και μαζί να χαίρονται ο,τι δεν ξέρουν ούτε υποπτεύονται οι άλλοι.
Ποιό είναι αυτό?
Αυτό που διασχίζει τη νύχτα τον λαβύρινθο της καρδιάς μας!
Μ.Βαμβουνάκη ''τα πράγματα που ζουν απ το χαμό''
katerina

Αέναος κύκλος...

Xρυσόσκονη κλεμμένη απ των άστρων τη σιωπή....
Τραγούδι φεγγαριού ερωτευμένου με την πούλια.....
Λυκόφως στην άκρη του σύμπαντος..........
Φυγόδικη ακτίνα απ τα χείλη του Θεού...
Δυνατή των κυμάτων αρμύρα...
Πηγή δακρύων στο ξάφνιασμα του έρωτα.......
Κοιτάσματα λάμψης χρυσού......
Τροχιά της ψυχής αδιάκοπη.........
Δροσερή νότα απ τις πλαγιές του Έβερεστ......
Τρυφερή πινελιά στη δύση του ήλιου..........
Αέναος κύκλος θαυμάτων......τα ματια σου!!!!!!
katerina

Ξεφυλλίζοντας....

Ο έρωτας είναι απειλητικός.Μια μουσική υπόκρουση χαμηλών τυμπάνων της αυγής.Τυμπάνων χαμηλών χτύπος.
Δεν φαίνονται ούτε τα όργανα,ούτε οι τυμπανιστές,ο ήχος μόνο που σαν λευκός ήλιος ανατέλει.
Χτυπούν απο μακριά,δυναμώνουν και πλησιάζουν,κύμα πίσω απ τις πάχνες της υγρής αυγής.
Ο έρωτας ειναι απειλητικός όσο και αναπόφευκτος.
''Τα πράγματα που ζουν απ' τον χαμό''Μ.Βαμβουνάκη

.................

- Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι.΄΄ο μικρος πριγκηπας''
katerina

Απουσία....

Εσβησε το είδωλο μες τον καθρέφτη....
Παγιδεύτηκε το φως στα μονοπάτια της ματαιοδοξίας...

Παγωμένος ήχος, απ τα θρυμματισμένα φύλλα της καρδιάς....
Ανάμνηση η ζεστασιά της ζωής....
katerina

Για την Αλεξία μας....με αγάπη!!!

17 χρόνια πριν .....άνθισε το πρώτο σου χαμόγελο...
Απο τότε η ομορφιά ,η καλωσύνη ,οι στοχασμοί,τα όνειρα κατοικησαν σε τούτο το κόσμο!!!
Συνέχισε να αγγίζεις τις καρδιές μας
να τραγουδάς για την αγάπη
ν'ανοίγεις διάπλατα την αγκαλιά σου
να τολμάς στην άκρη του ονείρου σου να ταξιδεύεις....

Καλό μήνα σε όλους σας!!

Φλεβάρης, δεύτερος μήνας του χρόνου και τελευταίος του χειμώνα, είναι γνωστός από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας με διάφορα ονόματα όπως "Ανθεστηρίων", "Φεβρουάριος", "Μικρός μήνας", "Λειψός", "Κουτσός", "Κλαδευτής
Το όνομά του παράγεται από το λατινικό ρήμα februare που σημαίνει καθαρίζω, εξαγνίζω.
Είναι, λένε πολλοί, ο μήνας που ανοίγουν οι φλέβες της γης από την αφθονία των υδάτων. Αναβρύουν πολλά νερά μετά τις συνεχείς βροχοπτώσεις και από τα χιόνια που λιώνουν. Γι' αυτό λοιπόν, λέγεται Φλεβάρης.
   Γιατί όμως έχει λιγότερες μέρες?Μια παράδοση λοιπόν λέει  που λείπουν πως ήταν το αποτέλεσμα μιας δίκαιης τιμωρίας του. Κάποτε οι τρεις πρώτοι μήνες του χρόνοι, Γενάρης, Φλεβάρης και Μάρτης, αποφάσισαν να βάλουν σε κοινό πυθάρι το κρασί τους, επειδή τη χρονιά εκείνη το κρασί τους ήταν λιγοστό. Έβαλε πρώτος το κρασί του στο πυθάρι ο Φλεβάρης. Άνοιξε όμως προηγουμένως χαμηλά μια τρύπα, ώστε να μπορεί ο ίδιος να πίνει το κρασάκι του απαρατήρητος. Του άνοιξε μάλιστα τόσο πολύ η όρεξη  που κατάφερε να στεγνώσει το πυθάρι προτού οι συνεταίροι του γευθούν γουλιά. Όταν το κατάλαβαν ήταν πολύ αργά. Αποφάσισαν, όμως, να τιμωρήσουν τον Φλεβάρη. Έτσι ο Γενάρης και ο Μάρτης του πήρανε από μια μέρα και απόμεινε τελικά, "Κουτσοφλέβαρος" με 28 ημέρες!!!!!!