...με απλωμένα χέρια...

Mου έδωσες ,Κύριε,αυτή την καρδιά,όπως δίνεις
στη ροδοδάφνη το άνθος.Μου είπες:
να δέχεσαι όλες τις θλίψεις,ν'ακούς τις φωνές.
Και συνάχτηκε έπειτα
κόσμος πολύς και μου μίλησε.
Και μη έχοντας άλλο έξω απ' τον ήλιο
τον έκοψα σε νομίσματα,ανέβηκα πάνω
στην κορφή της οδύνης κι απο κεί ,με απλωμένα
προς όλα τα σημεία τα χέριαμου τους τον μοίρασα.
Ν.Βρεττάκος
[Αφιερωμένο στον Coach - dim ]

...από ένα λάθος...

Σκέφτομαι,πως δεν αξίζει να ζει κανείς,
αν δεν δοκιμάσει κάποτε τη μαγεία μιας υπέρβασης.
Μόνο που για να φτάσεις ως εκεί,πρέπει να ξεκινήσεις από ένα λάθος.
Περίεργο ,αλλά αυτή είναι η διαδρομή.
Κι έχει  ακριβά διόδια ,π'αναθεμά την.
Σκέφτομαι επίσης ,οτι αργότερα δεν ωφελεί,
είναι μεγάλη χαζομάρα,
να προσπαθείς να αναλύσεις
ή να δικαιολογήσεις το λάθος που σε οδήγησε ως εκεί.
Είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις με τους νόμους  της φύσης
ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα.
Αλκ.Παπαδάκη
''Στο ακρογιάλι της ουτοπίας''

Κατά Ματθ. ευαγγέλιο ,Kεφ25 ,στιχ.31-46......

" Ένας άνθρωπος στέκεται εμπρός στο κριτήριο του Θεού.
 Κοίτα Θεέ μου, λέει, τα χέρια μου είναι καθαρά.
 Ασφαλώς, του απαντά ο καλός Θεός, αλλά δυστυχώς είναι ά δ ε ι α " .
Ραούλ Φολλερώ

''...ο Θεός δε θα τιμωρήσει κανέναν στο μέλλον,
αλλά ο καθένας κάνει τον εαυτό του ικανό
να μετέχει στη ζωή του Θεού''
Αγ.Ιωαν.Δαμασκηνός

''Όπως η ανάμνηση της φωτιάς δε ζεσταίνει το σώμα
έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δε φέρνει το φως της γνώσης  στην καρδιά του ανθρώπου''
Αγ.Μάξιμος

Σκόρπιοι στίχοι.....

Aγαπημένοι στίχοι απ το βιβλίο του Τσιουράκη Ιωαν.,
''Ηχος Πλάγιος .Μόνος...''

Οι άγγελοι στέκουν αγρυπνοι τις νύχτες
παραμονεύουν τις μεγάλες σιωπές
να διανύσουν τις αποστάσεις
που αφήνουν αναμεσά τους οι άνθρωποι

Οδηγούμαι εκτός
αναζητώντας τον άγιο χρόνο της επιστροφής
κι οδηγούμαι
γιατί να οδηγήσω αδυνατώ
και φτάνω στη σιωπή
π'ακούει και δε μιλά
δε ρωτάει
κι έπειτα σιωπώ
και δε μιλώ
και δεν ρωτάω.

Επέλεξα τη σιωπή
μήπως και κερδίσω κάποτε
τη βασιλεία των ουρανών.

Κι ύστερα
υπέθεσα πως ένιωσες κελί την αγάπη μου
για τουτο πήρες να μονάζεις
σις λέξεις μου για σένα.

Θυμήσου να χαμογελάς κάθε που χιονίζει
Κάπου σε παραφυλάει ο έρωτας.

''Είναι τεμπέλης...."

Eικοσιπέντε ζευγάρια μάτια και στο λαιμό κρεμμασμένη αυτή η ταμπελίτσα''καλός ,άριστος, κακός,απείθαρχος ,αδιάφορος,τεμπέλης....''
Εύκολες οι ταμπέλες....γιατί άλλωστε να το ψαχνουμε και πολύ?Με μια ταμπέλα καθησυχάζεις την εκπαιδευτική σου συνείδηση.
Και κείνα τα μεγάλα φοβισμένα μάτια που σε κοιτούν....?Τιποτα δεν σου λένε...?Η μόνιμη σκιά ...? Ούτε εκείνη η προκλητική συμπεριφορά που κραυγαζει ''καποιος να μ'αγαπήσει ''...?
Δεν είσαι εκπαιδευμένος να ανακαλύπτεις ψυχολογικές ρωγμές....λες! Καλό άλλοθι κι αυτο για να ξαναμπείς στην τάξη και να πετάξεις τα βέλη σου...
Ή μήπως  σε τρομάζει αυτός ο απειθαρχος ,αδιάφορος,τεμπέλης μαθητής σου γιατί  αποκάλυψε την γύμνια της ψυχής σου...?

Τελώνου και Φαρισαίου

Εκείνο που με συγκινεί στον Τελώνη, είναι που τολμά να κοιτάξει στον καθρέφτη....

Καλόν αγώνα σε τούτο το Τριώδιο που άνοιξε...

Μακάρι ν'ανοίξουν και οι καρδιές μας...

Νίκος Καζαντάκης

Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα. Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.
Θέλω μια στιγμή, προτού με συντρίψουν, ν΄ ανοίξω τα μάτια μου και να τις δω. Αλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή μου

Χορικό

Υπάρχουν λύπες που κανείς δεν τις ξέρει.
Υπάρχουν βάθη που δεν τα ανιχνεύει ο ήλιος.
Όρη σιωπής περιβάλλουν τα χείλη.
Και σιωπούν όλοι οι μάρτυρες.Τα μάτια δε λένε.
Δεν υπάρχουν σκάλες τόσο μεγάλες
να κατέβει κανείς εκεί που ταράζεται
του ανθρώπου ο πυρήνας.Αν μιλούσε η σιωπή,
αν φυσούσε,αν ξεσπαγε ....
θα ξερίζωνε όλα τα δέντρα του κόσμου
Ν.Βρεττάκος

Αποδέσμευση και αποσύνδεση...πορεία θανάτου.

.......O σύγχρονος άνθρωπος είναι αδέσμευτος και ασύνδετος....
δεν έχει προκαταλήψεις,παρά μόνο εναντίον εκείνων που αυτός θεωρεί προκαταλειμμένους....
έχει κάνει προκατάληψή του τη βεβαιότητα για την απροκαταληψία του...
δεν έχει ιδανικά αλλά έχει ιδεολογίες.....
χρησιμοποιεί τις καταχρήσεις του παρελθόντος για να καλύψει την ακοινωνησία του....
χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα την ανθρώπινη ατέλεια για να αποκλείσει τη φιλία και να εξαλείψει τη γειτονία...
χρησιμοποιεί σαν προσχημα την προσπάθειά του να σώσει την ανθρωπότητα για να αποφύγει να συναντήσει τον άνθρωπο....
Συγκαλύπτει το προσωπικό του ψέμα με την απρόσωπη αλήθεια....
Εξαντλείται και διαπρέπει στην προσπάθεια του να καλύψει το ναρκισσισμό του,την νηπιακή του αυτολατρεία.....
......προσπαθώντας να  κρύψει τη μακάβρια μοναξιά του τη λέει ελευθερία,ανεξαρτησία....
τρέμει το παρόν,γιατι απ τη μια δύσκολα παραχαράσεται και απ την άλλη επιμένει να είναι ανελέητα πραγματικό...
Ο σύγχρονος ανθρωπος δεν είναι εγώ γιατι έχει πάψει να λεει εσύ....
δεν υπάρχει,δεν ζει γιατι θέλοντας να είναι αδέσμευτος,έγινε ασύνδετος.
Έκοψε το δεσμό του με την ίδια τη ζωή.....ελευθερώθηκε .Πέθανε...
φοβάται το θάνατο γιατι ακόμα δεν έχει ανακαλύψει ότι είναι νεκρός
.....δεν υπάρχει πια τίποτα να φοβάται ,υπάρχει μόνο κάτι να ελπίζει.
....δεν μπορεί να πεθάνει πιο πολύ απ όσο είναι ήδη πεθαμένος.
Μόνο ν' αναστηθεί μπορεί.
''Οταν δεις τη φθορά ,τότε ακριβώς να πιστεύεις στην ανάσταση,
γιατί ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο παρα η αναίρεση της φθοράς''
  "Ήθος αηθές''π.Φιλόθεος Φάρος