Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Πάντα μαζί

Μονάχος και ήρεμος σαν όραμα δικό σου
είμαι μια αγάπη σαν τον θάνατο γλυκιά
γυρεύω τη θλίψη του αέναου χορού σου
θα σε εκκολάψω στην ζεστή μου αγκαλιά.

Σαν έτοιμος απο καιρό
αδημονώ τον ευατό σου
γλυκαίνω σαν ήρεμη φωνή
τον πιο πικρό καημό σου

2 σχόλια:

katerina είπε...

Μονάχος και ήρεμος να αδημονείς ....
τους καρπούς της αγάπης να γευτείς...
μέσα απ την χαρμολύπη ....
έκφραση του σύμπαντος κόσμου...
μακάρια η ψυχή που βιώνει το ανείπωτο και το ανέκφραστο ....

Ανώνυμος είπε...

γλυκό ,
ιδιαίτερο,
παράξενο,σκοτεινό,
λυτρωτικό