Έστησες παγίδα στο κορμί μου...
μα ξώβεργες δεν πιάνουν τα όνειρά μου...
Με δυο φτερά πετούν ,
στου φάρου τον ακρόβραχο....
Ακούνε τα κύματα να ουρλιάζουν....
μα αγναντεύουν την αυγή που γεννιέται ...
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
αυτός ο ήλιος της αυγής θα λιώσει τα φτερά τους
...κι αν παψουν να πετούν θαχεις ζήσει τη μαγεία της αυγής...έτσι δεν είναι ανώνυμε?
Τα φτερά θα λιώσουν μόνο αν είναι ψεύτικα. Και ένα όνειρο δεν μπορεί ποτέ να έχει ψεύτικα φτερά...
μην είσαι τόσο απόλυτος με τα όνειρα φίλε soilets..ποτέ δεν ξέρεις
Δημοσίευση σχολίου