....Η ζωή που σκιρτά διαφανη,η τρυφερότητα ,η συμπόνοια,ενα ξεχείλισμα ιλαρότητας...καθως και η σιγή του δειλινού μολις πέσει ο ήλιος,αν δεν βρεθουν αυτα,μαζι με τη νυχτερινή ευφροσύνη και τη λεπτή αύρα ,θρόισμα ψυχής και θρόισμα πνεύματος,ο κόσμος θα πλαντάξει μέσα σε πράξεις ποταπές,μιας άθλιας συμφεροντολογίας,όπου ο καθε άδειος μεσα του άνθρωπος,θα κρεμάει την ευτυχία του απο κατινίστικες επιθυμίες,γυαλιστερά αυτοκίνητα και πολυτελή εσώρουχα,κοπανώντας τον αέρα με κάθε ευκαιρια,κοροιδεύοντας τον εαυτό του οτι ζει.'
''Μην είναι βοσκοί,μην είναι ποιμένες?''εκδ.Αρμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου