Μπορεί να γειρε η μέρα στη ζωή μου....αλλα πάντα στολίζω τα όνειρα μου με τα χρώματα του δειλινού.
Μπορει να'χασα την πανσέληνο,μα πάντα περιμένω καινουριο φεγγάρι να κάνω μιαν ευχή.
Μπορει να συννέφιασε στον ορίζοντα της ψυχής μου,αλλα εγω δεν την φοβάμαι τη βροχή.
Παίζω με τις φιγούρες που σχηματίζουν τα συννεφα και φτιάχνω παραμυθια.
.....και ουτε που με νοιάζει που σουρούπωσε.
Κι ουτε που λυπάμαι που ξεχάστηκα παίζοντας ζάρια με τη χίμαιρα κι έχασα το τελευταίο τρένο!
Αλκ. Παπαδακη''Στο ακρογυάλι της ουτοπίας''
katerina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου