ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ

ΣΥΛΛΑΒΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ         


             Ά

Συλλαβές οριστικές βγαίνουν και
πέφτουν μ' ένα χτύπημα μέταλλου
πάνω στίς ώρες τραυματίζοντας τες.


Γυμνός προσφέρω απλότητα και
μου ανταποδίδεται μυστικό μέλι.


             Β

Ο άνθρωπος δεν έχει όρια
μα η αλήθεια είναι σχετική
κι αλλάζει όπως ο κόσμος.
Η ζωή είναι βαρειά
κι έχει την όψη  καταδίκης.
Ο νόμος τους σύμπαντος είναι μέσα μας.
Ηλιακά συστήματα κι έναστρη μουσική
κάτω απ' τη θάλασσα.
Πρωτοζωική προοπτική με ρουκέτες.
Το σύμπαν τρέχει προς το θάνατο
με την ταχύτητα του φωτός,
λένε οι σοφοί.
Αλλά τα εύρυθμα πόδια
βαδίζουν μέσα απ' το μπουντρούμι
των πραγμάτων
προς μια ακατανόητη Αθανασία

         Γ

Τη σιωπηλότερη ώρα μου
ακούω το αγκομαχητό της γής.
Πέμπω στο Θέο ευχαριστίες
για το δώρο του πόνου
την αγιάτρευτη πληγή μες στα μάτια.

Απομακρύνομαι.
Είναι ένα δάσος με ουρλιαχτά
κι η άνοιξη αναστατωμένη.
Τα όνειρα έρχονται μόνο
να μας οδηγήσουν πέρα απ' την πλήξη
της μέρας.

            Δ

Ο άγγελος κρατά  θερμή
τη μεταφυσική
διατρίβοντας σε ξερές πληγές.

Χρονια σου πολλα γλυκιε μου Στελιο!!!!!

Ωσπου να παψει η γη ν'ανασαινει  ευχη μου , με το χαμογελο σου τις καρδιες των ανθρωπων να ζεσταινεις
Μια επανασταση τα ονειρα σου ναναι κι οταν οι αλλοι θα μιλουν για δικαιωμα ,εσυ να γινεσαι αγαπη θυσιαστικη...
katerina

ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ

Η πλημμυρίδα των πουλιών τη χαραυγή
κ' η σιωπή εντός μου.
Κατόπιν η βροχή που μάχεται τα πρόσωπα
ύστερα πάλι σιωπή
πριν απ' τον ήλιο χρυσαφένιο.
Ήλιος για όλα τα χρόνια.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Πολλοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δεχτούν και να σηκώσουν
καλοπροαίρετα τα αποτελέσματα του προπατορικού αμαρτήματος του Αδάμ
.Λένε<<ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορεύμενο καρπο,εγω τι
φταίω?είμαι ετοιμος να αναλάβω την ευθύνη για τα αμαρτήματα μου ,αλλα
μονο για τα δικά μου,οχι ομως για τα ξένα>>.και δεν καταλαβαίνει ο
άνθρωπος αυτός πως με αυτή την κίνηση της καρδιάς του επαναλαμβάνει
μέσα του το αμάρτημα του Προπατορα και το αφομοιώνει ως προσωπικό
του αμαρτημα και πτώση. ο Αδάμ αρνήθηκε την ευθύνη επιρρίπτοντας την
ενοχή στην εύα και στο Θεό,που του έδωσε αυτή τη γυναίκα.ετσι διεσπασε
την ενότητα του ανθρώπου και την ενωση του με το Θεό.το ίδιο κάθε φορά
που αρνούμαστε την άναληψη της ευθύνης για το κοινό κακό,για τα έργα
των πλησίον μας ,επαναλαμβάνουμε την ιδια αμαρτία και και διασπούμε
επίσης την ενότητα του Ανθρώπου.Ο Κύριος ρώτησε τον Αδάμ πριν την
Εύα.και πρέπει να καταλάβουμε πως αν ο Αδάμ δεν δικαολογούσε τον εαυτό
του ,αλλα αναλάμβανε την ευθύνη για την κοινή τους αμαρτία ,τοτε αλλα
θα ήταν τα πεπρμένα του κόσμου,καθώς και άλλα θα γίνουν ,αν εμείς
αναλάβουμε το βάρος της ενοχής των πλησίον.
Κάθε ανθρωπος μπορει να πει πολλα για να δικαιολογήσει κάθε του
πράξη.αν όμως βλέπει προσεκτικά μέσα στην καρδία του ,θα καταλάβει πως
με τις δικαιολογίες δεν αποφεύγει την πονήρια.δικαιολογείται ο
ανθρωπος πρωτα -πρώτα ,γιατι δεν θέλει να παραδεχτεί εστω και λίγο πως
ειναι ενοχος και ο ιδιος για το κακό που υπαρχει στον
κόσμο.δικαιολογειται γιατι δεν ξέριει πως είναι προικισμένος με
ελευθερία κατ εικονα του Θεού ,αλλα νομιζει πως είναι απλα ενα
φαινόμενο αυτού του κόσμου και συνεπως εξαρτάται απο αυτόν .Μια
τέτοια συνείδηση είναι μάλλον δουλοπρεπείς και γιαυτό οι
δικαιολογίες είναι δουλικό έργο και οχι έργο που απεργάζεται υιους
του Θεού.

???

Η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
μονάχα ότι ξόδεψες σε προστατεύει
αν ήμουν παιχνίδι θάχες κερδίσει
αν είχα φαντασία θα σ είχα ζωγραφίσει
σε φύλλα γυάλινα να τα κάνεις κομμάτια
κι αλίμονο αν είχα ένα μαχαίρι αντί για μάτια

Ας μην μπορούσα ν αρνηθώ ποτέ μου
πως αν ήμουν γωνιά θα σ είχα αποκοιμίσει
αν ήμουν βροχή θα σ είχα ποτίσει
αν ήμουν σκιά θα σ είχα κρύψει.
Χρ.Θηβαιος
katerina

Μηπως ραγισει ....

Στο βυθό σου ανοίγω πάλι
μαργαριτάρι σου είμαι κι αρρώστια
μα η αγκαλιά μου κοράλλι
Όστρακο που 'χει δαγκώσει τ' αστέρια
μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη

Με τα δυο μάτια μου κοιτάζω ψηλά
με τα δυο χέρια μου γιορτάζω τη λάσπη

Στο Θεό μου τραγουδάω
και η φωνή μου τον κάνει Θεό
κι ας τον προσβάλλει η ζωή μου
Σφίξε με κι άλλο στη μοίρα σου απάνω
μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη
Χρ.Θηβαιος
katerina

Ερημος...χρωμα....ουρανος....

Mερες τωρα,προσπαθω να κανω μια αναρτηση στη ''καλυβα''αλλα η τεχνολογια αποδεικνυεται
μερικες φορες ,παραδοπιστος φιλος!!!Σε σας ,λοιπον,που δεν μ'αφησατε να σας ξεχασω αφιερωμενο!
     

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ1973

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
1950

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες - μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα
στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και
μια λέξη : Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Χρονια ανθισμενα ,γλυκουλα μου!

Στα μυστικα περασματα του χρονου και σε μυρωμενες αγκαλιες ανθιζεις λουλουδι τ'ουρανου.Πολυφυλλες ματιες σκορπας καθως διαβαινεις σφυριζοντας της νιοτης το σκοπο.Απλωνεις αγκαλιες, μαζευοντες αστερια φωτεινα και δακρυα μυρωμενα.Ξοδευεσαι σ'αναζητησεις κι ουρανιες συναξεις ,σ'απροσιτα τοπια πως στρεφεις τη ματια?Ευχη και προσευχη μου στην απλωσια του ουρανου να ξαποσταζεις και στις ρωγμες της γης ν'αφηνεις της αγαπης σου το δακρυ!

Καλο μηνα...

μ' ενα φωτεινο χαμογελο ..ματς μουτς!!!!Κaterina