Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

Φωτιές και τρέλα μια κόκκινη κορδέλα

Μάλλον ότι και να ακούσω δεν πρόκειται να καταλάβω ποια είναι η αξία όλων αυτών των ανθρώπων που απλά προσπαθούν να αποδείξουν πως μια αγελάδα είναι ικανή να τρέξει σε κυνοδρομίες. Ο καθένας μόνος του προσπαθεί να επιβιώσει και οι περισσότεροι αποστασιοποιημένοι με το χέρι έτοιμο στην τσέπη να βγάλει 20ευρώ απολαμβάνουν την ήσυχη συνείδησή τους. Από την άλλη πλευρά η λύση δεν είναι να αυτοπυρποληθούμε. Ανίκανοι να βρούμε τον τρόπο να βοηθήσουμε απλά δεχόμαστε το ρεύμα της εποχής και της κοινωνίας που άτυπα σε εξαναγκάζει να αγωνίζεσαι με το τηλεκοντρόλ και το πληκτρολόγιο. Εξαρτημένοι από την παραδοσιακή καλοπέρασή μας προσπαθούμε να ορίσουμε ένα διαφορετικό σύστημα αξιών για να επιβιώσουμε στο λαβύρινθο του μυαλού μας. Όσο προσπαθούμε να πείσουμε τη συνείδηση μας να μην διαμαρτύρεται τόσο θα μεγαλώνει ο βούρκος της ανεξήγητης δυστυχίας μας.

Sreak

1 σχόλιο:

pseudarguros είπε...

καλά κανει η συνειδηση και διαμαρτυρεται ,αυτη ειναι η υγιης αντιδραση ενος ανθρωπου που ακομα δεν εχει ξεπέσει. αυτοι που προσπαθουν να την κανουν να μην διαμαρτυρεται ειναι εκεινοι που προσπαθουν να μας πεισουν ντε και καλα οτι ζωη ειναι μονο οτι περναει μεσα απο το πρισμα της τηλεορασης.και ποια ειναι η συμετοχη μας σε ολα αυτα...μα φυσικα η δυνατοτητα να αλλαξεις καναλι...να αλλαξεις ζωη... εικονικη πραγματικοτητα....