Με γυμνα τα ποδια τρεχω να διαβω το μονοπατι,αναμεσα σε σειρηνες που με καλουν να μεινω στην απροσωπη ομορφια και στην βολικη ηρεμια.Τρεχω και τριζουν τα δοκαρια της υπαρξης μου...Το βλεμμα ατενιζει τον οριζοντα .Μοιαζει κοντα μα για να φτασω θελει ξοδεμα και δοσιμο ...αλλιως προσκυνητης της ζωης δεν γινεσαι!
Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου