ΣΚΕΨΕΙΣ....ΠΟΡΕΙΑΣ!

Θυμαμαι,παιδι ακομη ,τον εαυτο μου με ενα τετραδιο και ενα μολυβι να χαραζω εικονες ,να μιλω στις γραμμες των τετραδιων.Τα βραδια του χειμωνα,αληθεια ποσο τα λατρευα,χωνομουν στα σκεπασματα και εγραφα,δεν θυμαμαι πια τι!Εμεινε στην μνημη ομως αυτη η χαρα και η ικανοποιηση της κρυφης αποτυπωσης.Συχνα απο τοτε εχω συλλαβει τον εαυτο μου ναχει εκεινη την βαθεια αναγκη να γραψει ,με την διαφορα οτι τωρα πια δεν θελω να κρατω τις σημειωσεις μου,δεν θελω να  τις ξαναδιαβασω!Ισως για να μπορω να κοιτω ευκολοτερα μπροστα,να δικαιουμαι να κανω τα ιδια λαθη χωρις να νοιωθω την ενοχη της επαναληψης τους.Ισως παλι για να μπορω να απολαμβανω την στιγμη που ζω χωρις να μπορω να κανω ανουσιες συγκρισεις με στιγμες που περασαν.Ο χρονος κυλα, αργα η γρηγορα δεν εχει σημασια αρκει να βιωνω τις στιγμες ,τις οποιες στιγμες μοναδικα και υπεροχα!Κρατω στην καρδια μου αυτο που εγραψε μια εφηβος πριν το ''τελευταιο''της ταξιδι<<η ζωη δεν ειναι αγωνας ταχυτητας.ακου την μουσικη πριν τελειωσει το τραγουδι>>!!!!  katerina.

Γιατι πιστευω?

Γιατί πιστεύω ; Κοιτάζω μέσα μου , μέσα στις εμπειρίες και στα αισθήματα μου και μολοταύτα δεν βρίσκω καμία απάντηση.

Τι σημαίνει ο Θεός για μένα ; Ένας τρόπος να ερμηνεύσω τον κόσμο και τη ζωή; ΟΧΙ!

Πρώτον μου είναι ξεκάθαρο πως αυτή η εξήγηση δεν είναι η πηγή της πίστεως μου σ` αυτόν και δεύτερον πως η πίστη μου στον Θεό δεν «εξηγεί» ορθολογιστικά όλα τα μυστήρια και τα αινίγματα του κόσμου.

Όχι μια και δύο φορές στη ζωή μου έπρεπε να σταθώ στο πλευρό ενός ετοιμοθάνατου παιδιού που έπασχε φρικτά. Και λοιπόν τι ; Θα μπορούσα να υπερασπιστώ ή να διακαιολογήσω αυτούς τους πόνους και τον ίδιο το θάνατο «θρησκευτικά» καθώς λένε; ΟΧΙ! Μπορούσα μονάχα να πώ; Ο Θεός είναι εδώ , ο Θεός υπάρχει . Μπορούσα μονάχα να ομολογήσω πόσο αδύνατον είναι να μετρήσουμε αυτή την παρουσία με τις γεμάτες θλίψη γήινες ερωτήσεις μας .

 

Όχι φυσικά η πίστη δεν είναι προιόν της ανάγκης μου για εξηγήσεις .

 

Τότε από πού προέρχεται ; ή μήπως προέρχεται από τον φόβο μου για την τελική εκμηδένιση  , από εκεινη την παραφορη και κατ` ουσιαν εγωιστικη εσωτερικη επιθυμια να μην εκμηδενισθω ; Όχι αυτό δεν εξηγει το γιατι πιστευω γιατι φαινεται πως οι υποθεσεις για την μετα θανατο ζωη και την αθανασια ακομα και οι πιο ευφυεις φιλοσοφικες υποθεσεις είναι παιδιαστικες φλυαριες .

 

Δεν είναι ότι γιατί επιθυμώ την αιώνια ζωή μετα θάνατο ο λόγος που πιστεύω στον Θεό , το αντίθετο , πιστεύω στην αιώνια ζωή γιατί πιστεύω στόν Θεό.

 

Αλέξανδρος Σμέμαν.

''Ο άνθρωπος ειναι σαν το κλάσμα,ο αριθμητής ειναι αυτό που είναι στην πραγματικότητα,ενω ο παρονομαστής ειναι αυτό που νομίζει  για τον ευατό του. Οσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής τοσο μικροτερο το κλάσμα''

Λ.Τολσόι

"ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ...."

"ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ...."

Υπάρχει ένας θρύλος για ένα πουλί που κελαηδάει μια μονάχα φορά στη ζωή του, πιο γλυκά απο κάθε άλλο πλάσμα πάνω στη Γη. Από την στιγμή που αφήνει την φωλιά του, ψάχνει για ένα δέντρο αγκαθωτό και δεν ησυχάζει αν δεν το βρεί. Και τότε, εκεί που κελαηδάει ανάμεσα στα άγρια κλαριά, πάει και καρφώνεται στο πιο μεγάλο, το πιο κοφτερό αγκάθι... Και πεθαίνοντας, υψώνεται πάνω από την αγωνία του, για να ξεπεράσει με το κελάηδημά του τον κορυδαλλό και το αηδόνι. Ένα τραγούδι θεσπέσιο, με τίμημα την ίδια την ύπαρξή του. Μα ο κόσμος όλος μένει ασάλευτος για να ακούσει, κι ο Θεός χαμογελάει στους Ουρανούς του. Γιατί το άριστο αποκτιέται μόνο με μεγάλο πόνο... 'Η τουλάχιστον, έτσι λέει ο θρύλος...... katerina

Η ΤΡΕΛΑ και ο ΕΡΩΤΑΣ.

 μία απόδοση από τα Ισπανικά

Λένε πως κάποτε μαζεύτηκαν σε ένα μέρος της Γης όλα τα συναισθήματα και όλα τα γνωρίσματα των ανθρώπων.
Όταν η ΠΛΗΞΗ χασμουρήθηκε για τρίτη φορά, η ΤΡΕΛΑ, όπως πάντα αρκετά τρελή, τους πρότεινε:
«Παίζουμε κρυφτό;»
Η ΙΝΤΡΙΓΚΑ σήκωσε το φρύδι της ιντριγκαρισμένη και η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, μη μπορώντας να συγκρατηθεί, ρώτησε:
«Κρυφτό; Και τι είναι αυτό;»
«Είναι ένα παιχνίδι» εξήγησε η ΤΡΕΛΑ «όπου εγώ θα καλύψω το πρόσωπό μου και θα αρχίσω να μετρώ από το Ένα μέχρι το Ένα Εκατομμύριο. Στο μεταξύ εσείς θα κρυφτείτε και μόλις εγώ τελειώσω το μέτρημα, τον πρώτο που θα εντοπίσω θα πάρει τη θέση μου για να συνεχίσουμε το παιχνίδι.»
Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ στροβιλίστηκε συνοδευόμενος από την ΕΥΦΟΡΙΑ και η ΧΑΡΑ πήδηξε τόσο πολύ που έπεισε την ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ και παρέσυρε την ΑΠΑΘΕΙΑ, την οποία ποτέ δεν ενδιέφερε τίποτε. Αλλά δεν ήθελαν όλοι να συμμετέχουν: η ΑΛΗΘΕΙΑ προτίμησε να μην κρυφτεί. «Προς τι;» αφού στο τέλος πάντα την ανακάλυπταν. Η ΥΠΕΡΟΨΙΑ αποφάνθηκε ότι ήταν ένα πολύ ανόητο παιχνίδι (στην πραγματικότητα εκείνο που την ενοχλούσε ήταν ότι η ιδέα δεν ήταν δική της) και η ΔΕΙΛΙΑ προτίμησε να μη ριψοκινδυνέψει.
«Ένα, δύο, τρία...» άρχισε να μετρά η ΤΡΕΛΑ.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η ΤΕΜΠΕΛΙΑ, η οποία -αναμενόμενα- έπεσε πίσω από την πρώτη πέτρα που συνάντησε στο δρόμο της.
Η ΠΙΣΤΗ ανέβηκε στον ουρανό και ο ΦΘΟΝΟΣ κρύφτηκε πίσω απ'τη σκιά του ΘΡΙΑΜΒΟΥ, ο οποίος με τις δυνάμεις του είχε καταφέρει να ανέβει στην κορυφή τού πιο ψηλού δέντρου. Η ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ παραλίγο να μην προλάβει να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν εξαιρετικό για κάποιον από τους φίλους της. «Να μια λίμνη κρυστάλλινη, ιδανική για την ΟΜΟΡΦΙΑ' το πέταγμα της πεταλούδας, ό,τι καλύτερο για τον ΑΙΣΘΗΣΙΑΣΜΟ ' να μια χαραμάδα στο δέντρο, ιδανική για τη ΑΤΟΛΜΙΑ' η ριπή του ανέμου, θαυμάσια για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ». Κι έτσι κατέληξε να κρυφτεί σε μια μικρούλα ηλιαχτίδα.
Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ βρήκε ένα μέρος πολύ καλό από την αρχή, ευάερο, άνετο... αλλά μόνο γι'αυτόν.
Το ΨΕΜΑ κρύφτηκε στο βυθό των Ωκεανών, ενώ η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ κρύφτηκε πίσω από το ουράνιο τόξο. Το ΠΑΘΟΣ και ο ΠΟΘΟΣ κρύφτηκαν μέσα στα Ηφαίστεια.
Η ΛΗΘΗ... έχω ξεχάσει που είχε κρυφτεί, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία. Όταν η ΤΡΕΛΑ έφτασε στο 999.999, ο ΕΡΩΤΑΣ δεν είχε βρει ακόμη ένα μέρος για να κρυφτεί. Τα πάντα φαίνονταν πιασμένα, μέχρι που διέκρινε μια τριανταφυλλιά και συγκινημένος αποφάσισε να κρυφτεί ανάμεσα στα άνθη της.
«Ένα εκατομμύριο!» μέτρησε η ΤΡΕΛΑ και άρχισε να ψάχνει. Η πρώτη που ανακάλυψε ήταν η ΤΕΜΠΕΛΙΑ, στα τρία βήματα σε μία πέτρα. Έπειτα άκουσε την ΠΙΣΤΗ να συζητά στον ουρανό με τον Θεό για τη θεολογία. Το ΠΑΘΟΣ και τον ΠΟΘΟ τους αισθάνθηκε στη συντάραξη των Ηφαιστείων. Σε ένα ολίσθημα βρήκε το ΦΘΟΝΟ και φυσικά μπορούσε να συμπεράνει πού βρισκόταν ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ.
Τον ΕΓΩΙΣΜΟ δε χρειάστηκε καν να τον ψάξει, μόνος του βγήκε τρέχοντας από την κρυψώνα του, που τελικά ήταν μια φωλιά από σφήκες. Τόσο που είχε περπατήσει η ΤΡΕΛΑ δίψασε και πλησιάζοντας τη λίμνη ανακάλυψε την ΟΜΟΡΦΙΑ. Με την ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ αποδείχτηκε ακόμη πιο εύκολο: την βρήκε καθισμένη σε έναν φράχτη, χωρίς να έχει αποφασίσει πού να κρυφτεί.
Έτσι, στο τέλος, τους βρήκε όλους. Το ΤΑΛΕΝΤΟ ανάμεσα στο φρέσκο χορτάρι, την ΑΓΩΝΙΑ σε μια σκοτεινή σπηλιά, το ΨΕΜΑ πίσω απ'το ουράνιο τόξο (ψέματα! είχε κρυφτεί στο βυθό των Ωκεανών). Ακόμη και τη ΛΗΘΗ, που είχε ξεχάσει ότι έπαιζαν κρυφτό.
Αλλά ο ΕΡΩΤΑΣ δε φαινόταν πουθενά.
Η ΤΡΕΛΑ έψαξε παντού: πίσω από κάθε δέντρο, σε κάθε ποταμάκι του πλανήτη, στις κορυφές των βουνών. Και όταν ήταν έτοιμη να τα παρατήσει, διέκρινε μία τριανταφυλλιά και τα άνθη της. Πήρε ένα ξυλαράκι και άρχισε να κουνά τα κλαδιά της, όταν ξαφνικά ακούστηκε μια σπαρακτική κραυγή. Τα αγκάθια είχαν πληγώσει τα μάτια του ΕΡΩΤΑ. Η ΤΡΕΛΑ δεν ήξερε τι να κάνει για να εξιλεωθεί. Έκλαψε, ικέτεψε, ζήτησε συγνώμη, μέχρι που υποσχέθηκε να γίνει οδηγός του.
Από τότε, από εκείνη την πρώτη φορά που έπαιξαν κρυφτό στη Γη,

ο ΕΡΩΤΑΣ είναι τυφλός και η ΤΡΕΛΑ πάντα τον συνοδεύει          katerina

"Η θάλασσα που σε πήρε μακριά

και σε ξανάφερε στο γνώριμο λιμάνι...

ξέρει να σου εξηγήσει

τη Μ.Παρασκευή και το Πάσχα"

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

valitsa

Το κουσούρι - Μνήμη Γιάννη Τσαρούχη

Το κουσούρι - Μνήμη Γιάννη Τσαρούχη

 

Γενικά είμαι χριστιανός και γι αυτό είμαι και ανθρωπιστής. Παραδέχομαι δηλαδή τον άνθρωπο όπως είναι. Ο Χριστός λέει να επισκεπτόμαστε τους φυλακισμένους. Μα οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάνει πράξεις επιβλαβείς για την κοινωνία. Ωστόσο ο Χριστός λέει: « Ημουν κι εγώ φυλακισμένος». Ο άνθρωπος είναι και οι αρετές του και οι κακίες του . Παίρνω τον άνθρωπο όπως είναι. Δεν τον παίρνω ως ένα πλάσμα τέλειο. Μέσα εκεί θα βρούμε, αν είμαστε ικανοί , το θεϊκό μέρος του ανθρώπου.

 

Μου αρέσει να ζωγραφίζω γυμνά, γιατί έτσι μπορεί κανείς να κατανοήσει την ψυχική γεωμετρία του ανθρώπου. Μετά φόβου θεού, πίστεως και αγάπης. Πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς το σώμα σαν έργο του αγαθού πατρός Θεού, και όχι του σατανά, όπως έπίστευαν οι επάρατοι εχθροί της εκκλησίας, μονοφυσίτες. Για να υπάρχει νυμφίος, πρέπει να υπάρχει και γάμος και πρέπει να μάθουμε ποιος παντρεύεται ποιόν. Μην πλανάσθε, Ιουδαίοι. Το σώμα το φθαρτό παντρεύεται με την αθάνατη ψυχή και γι' αυτό έχει κοσμηθεί o νυμφώνας της εκκλησίας. Οσα είπα είπα, δεν είμαι όμως θεολόγος.

Γ.Τσαρούχης., Αγαθόν το εξομολογείσθαι

Μεγαλη Εβδομαδα!

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ !Οι μερες της δεν ειναι περισσοτερες ουτε και οι ωρες της μεγαλυτερες!Γιατι ομως''μεγαλη''?Μηπως γιατι εμπεριεχει μια προσκληση να μεγαλωσουμε?Να αφησουμε πισω την νηπιακη παθογενεια,τον τροπο δηλ.να βλεπουμε τα πραγματα ανωριμα?Να μην θεωρουμε παντα τους αλλους υπευθυνους για τα κακως κειμενα?Να παψουμε να ζουμε εξαρτημενοι απο ατομα,καταστασεις,αδυναμιες...?Να δουμε ισως λιγο παραπερα απ το''μηδενιστικο εγω''μας?Ν ακουσουμε τις φωνες της απογνωσης,της πεινας ,της αδικιας,της εκμεταλευσης?Φιλε μου,ειτε πιστευεις ειτε οχι ,η μεγαλη εβδομαδα θαναι παντα μια αφορμη ννα ανακαλυψεις μεσα σου τους μαθητες που εγκατελειψαν μονο το διδασκαλο στις δυσκολες ωρες,τον Ιουδα που προδιδει για τριαντα αργυρια,τον Πετρο που προσπαθει να σωσει τον εαυτουλη του[εκεινος ομως τελικα συνειδητοποιησε την εγωπαθεια του,εμεις???] αλλα θα ανακαλυψεις και εναν οχλο μεσα σου που ειναι ετοιμος να φωναξει''σταυρωσον αυτον''!!!! Συγχωρηστε το υφος μου αλλα αυτα ειδα το πρωι στον καθρεφτη μου και οργιστηκα....και πονεσα!          Κ ατερινα