Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κόσμος καὶ ἡ ποίηση

Ἀνάσκαψα ὅλη τη γῆ νὰ σὲ βρῶ.
Κοσκίνισα μὲς τὴν καρδιά μου τὴν ἔρημο· ἤξερα
πὼς δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πλῆρες
τοῦ ἥλιου τὸ φῶς. Ἐνῷ, τώρα, κοιτάζοντας
μὲς ἀπὸ τόση διαύγεια τὸν κόσμο,
μὲς ἀπὸ σένα - πλησιάζουν τὰ πράγματα,
γίνονται εὐδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορῶ
ν᾿ ἀρθρώσω τὴν τάξη του σ᾿ ἕνα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θὰ βάλω
σ᾿ εὐθεῖες τὸ φῶς.

Νικηφόρος Βρεττάκος


2 σχόλια:

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Για έναν Ποιητή τόσο ώριμα και βαθιά εμπλεκόμενο στην ουσία της Ποίησης είναι ολοφάνερ ότι η Ποίηση αποτελεί την Πηγή φωτός μέσα από το οποίο γίνεται ορατός ο κόσμος όλος ακόμη και η δυσδιάκριτη ψυχή του ανθρώπου.

Νάσαι καλά Κατερίνα μου

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

..""δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πλῆρες
τοῦ ἥλιου τὸ φῶς..'' σοφός ο ποιητής μας ο αγαπημένος Νικηφόρος Βρεττάκος,έτσι είναι και τελικά η ουσία και το ζητούμενο όλων, αυτό είναι, και της θρησκείας και της φιλοσοφίας και της τέχνης των ανθρώπων..
Αγαπημένη μου φίλη Κατερίνα διάβασα πως θα αποχωρήσεις για κάποιο διάστημα δε σου κρύβω πως ανησύχησα και στενοχωρήθηκα ελπίζω να πάνε όλα καλά σύντομα..γιατί θάναι πιο φτωχός ο τόπος εδώ χωρίς εσένα..πίστεψε με,σε φιλώ και ελπίζω να είσαι κοντά μας.