Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

O μεταμοντερνισμός των Xριστουγέννων

του Δημήτρη Πετρέλη

 

Θα ξαναβιώσουμε καρτερικά

την ανάμνηση της γέννησής Tου

από τα δορυφορικά συστήματα

των μέσων μαζικής ενημέρωσης,

το διαδίκτυο,

την πρωτότυπη εμπορικότητα,

τα ηλεκτρονικά ταμπλό

με τις ευχητήριες ρεκλάμες,

τα δέντρα των λαμπιονιών,

τα κάλαντα,

με κατάληξη τις τυπολατρίες

των "χειροποίητων ναών",

με βάση το παχυλό φιλοδώρημα

σαν εξιλέωση στους ασθενέστερους.

Tο άστρο δε θα σταθεί ποτέ

επάνω από τις αυτοσχέδιες φάτνες

με γύψινους προσκυνητές,

ακίνητους αγγέλους,

επιτήδειους Aγιοβασίληδες,

ευέλικτους αρλεκίνους

και σολίστες των πεζοδρομίων.

Στα πλουσιοπάροχα γεύματα

καθώς τα ποτήρια τσουγκρίζονται από ευχολόγια

η "επί γης ειρήνη" σπαράσσεται διάτρητη

στα πεδία μαχών

άκαμπτων ορθολογιστών.

Σε κάποια σημεία του πλανήτη,

η "εν ανθρώποις ευδοκία" παλινδρομεί,

δοκιμάζεται.

O μεταμοντερνισμός των Xριστουγέννων

είναι ένας κόσμος γυαλιστερός,

ποικιλόχρωμος, αιχμηρός.

Tο θέαμα και η κοσμικότητα

υπερτέρησε της ουσίας

του ταπεινού ερχομού Tου.

Πολλοί θα γιορτάσουν το χαρμόσυνο γεγονός,

αλλά λίγοι θα γονατίσουν με ευλάβεια

και ειλικρινή πίστη....

5 σχόλια:

prosmoni είπε...

Αγαπητή μου Κατερίνα,
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την κατάθλιψη των εορτών. Κατάθλιψη απο την ανεπάρκεια να δημιουργηθεί να παραχθεί το θαύμα....Η ενανθρώπιση του Θεού γίνεται κατανοητή μόνο με τον εξανθρωπισμό μας. Τέλεια η ανάρτησή σου. Φιλιά!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Οι αθεόφοβοι τα καταφέραμε ,να εκσυγχρονίσουμε ακόμη και τα Χριστούγεννα;;
Αρνούμαι να το παραδεχτώ.
Μπορεί φαινομενικά η εικόνα να αντικατοπτρίζεται κάπως έτσι, όπως την περιγράφει ο δημιουργός του γραφήματος,. Σε μιαν ακρούλα όμως της καρδιάς μας ο καθένας έχει κρυμμένο ένα αστεράκι που φωτίζει αχνά το προσωπάκι του παιδιού που ψάχνει για κείνο το αστέρι που δείχνει το δρόμο για την Βηθλεέμ της Αγάπης και της Ανθρωπιάς. Αυτή του λείπει, αυτήν χρειάζεται σε αυτήν ελπίζει. Δεν θέλει να την χάσει από τα μάτια του
κι ας λαμποκοπούν όλα γύρω του
Ας μην του την διαγράφουμε τελεσίδικα ….
Με την αγάπη μου πάντα
http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
http://lygeri.pblogs.gr

katerina είπε...

Πόσο αντιφατικό ειναι να μιλάμε για γιορτή και ταυτόχρονα για κατάθλιψη...Είναι όμως πραγματικότητα.Ζούμε τη σύγκρουση και την αντίφαση γιατί η ενότητα βρίσκεται τελικά σ'αυτόν εξανθρωπισμό μας που λες...
prosmoni, σ'ευχαριστώ και να εύχεσαι για μας τους ταλαίπωρους εκπαιδευτικούς.Καλό βράδυ!

katerina είπε...

Γλυκιά μου Λυγερή!!!!Φυσικά και κάτι έχει απομείνει στην ακρούλα της ψυχής μας.Αυτό το αποδεικνύει περιτρανα το γεγονός οτι προσπαθούμε να ζήσουμε εορταστικά αυτές τις μέρες ,να φωταγωγήσουμε τα πάντα ,να βρούμε μια χαμένη παιδικότητα ....
Νομίζω όμως πως το λάθος βρίσκεται στο γεγονός οτι μένουμε σ'αυτα και δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη να ωριμάσουμε για να μπορεσουμε τελικα να βρούμε ,αυτό που λες πολυ όμορφα ,την Βηθλεέμ της Αγάπης και της ανθρωπιάς!
Σ'ευχαριστώ που θυσιαστικά χαρίζεις απ το χρόνο σου στην''καλύβα'' μας!Να είσαι πάντα σε αγαπητική πορεία Λυγερή μου!

ANAZHTHΣH είπε...

Ας λάμψει το αστέρι της Βηθλεέμ στις ψυχές μας να μην έχουμε ανάγκη τον ηλεκτρισμό...
Φιλιά.