Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε.....

- Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο;

- Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι.

Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους.

Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες.

Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του.

Αυτός είναι ο δυνατός.

Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα.

Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές.

Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:

- Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! ........

«Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι.

Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους.

Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγαλματα μόνο δε λυγάνε»

        Αλκ.Παπαδάκη


12 σχόλια:

santos είπε...

"Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου!"
"Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς."

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Τι γλυκο αποσπασμα κατερινα!!!!

prosmoni είπε...

....λες και για μένα το΄χεις γράψει...μου έλεγε ενας χθές: Βλέπω απογοητεύεσαι πολύ εύκολα...
Στεναχωρέθηκα τότε, μα δεν είπα τίποτα! Μόνο τα αγάλματα δεν λυγάνε...και ευτήχως μου δίνει ο Θεός τη δύναμη να συνεχίσω ν΄αγωνίζωμε. Ανθρώπινο λοιπόν...απο την άλλη όμως, μάλλον δεν μας φθάνει ο Θεός....!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Εξαιρετική επιλογή .

Κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας που θάπρεπε να μην έλλειπαν από τα αναγνωστικά των παιδιών.
Με εντολές, κανόνες ,τελεσίγραφα και νόμους δεν χτίζεται ο κόσμος στην συνείδηση του παιδιού και του εφήβου.
Μέσα από Ποίηση,Λογοτεχνία,
Μουσική, Τέχνη , καλό θέατρο ,γνωριμία με τις ομορφιές της Φύσης είναι τα απαραίτητα δομικά υλικά για να φτιάξουν οι νέοι μας τον κόσμο που ονειρεύονται να ζήσουν δημιουργικά με όραμα ,αντοχή, πίστη κι αγωνιστικότητα για το βέλτιστο και το ηθικό.

Καλή σου νύχτα εκλεκτή μου.

http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
http://lygeri.pblogs.gr

katerina είπε...

Χρήστο μου,νομίζω πως είχαμε όλοι μας την ανάγκη να θυμηθούμε κάποια πραγματα ουσιαστικά μιας και οι μερες μας καλούν σε μια γόνιμη αυτοκριτική!
Φιλιά και καλή Κυριακή!

katerina είπε...

prosmoni,πρωτίστως το έγραψα για μένα μιας και μήνες τώρα παλεύω με τα δύσκολα ,αν και γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος,παρόλα αυτά δεν είμαι αγαλμα....
Χαίρομαι που κάτι εχει να πει και σε σένα!Ανθρώπινο να λυγάμε κι αν ανατρέξεις στα αγιολόγιά μας θα δεις πως το ίδιο ζούσαν και κείνοι οι άγιοι αγωνιστές.Χαίρε εν Κυρίω πάντοτε!
Καλή Κυριακή συνοδοιπόρε !

prosmoni είπε...

Ξέρεις πολλές φορές περιμένουν οι άνθρωποι πολλά απο μας...κι αν είσαι ιερέας...ακόμη περισσότερα...Βλέπεις εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να λυγούμε..Ναι..οι άγιοι...!!! Μα αυτοί είναι τα πρότυπα μας...Δόξα σοι ο Θεός...!!!!! Καλή Κυριακή!!!!

katerina είπε...

Γλυκιά μου Λυγερή με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη οι σκέψεις σου!Καθε καινούριο βιβλίο που ερχεται στα σχολεία μας είναι τόσο ελειπές από σπουδαία κείμενα.Ιδιαίτερα στα βιβλία του δημοτικού μοιάζει να απουσιάζει η ΖΩΗ....Ρώτησα στην αρχή της χρονιάς τα παιδιά της Α' Γυμνασίου αν ξέρουν μεγαλους λογοτέχνες μας όπως Παπαδιαμάντη ,Ελύτη κ.α.και έμεινα άφωνη απ την άγνοια...Με πονάει πολυ αυτή η αμάθεια ...με πονάει που η γνώση των παιδιών μας δεν γονιμοποιεί την εφηβεία τους...
Καλή Κυριακή και ευχαριστω!!!

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Καλή μου Κατερίνα,πως γίνεται και επιλέγεις πάντα αγαπημένους /ες μου/ λογοτέχνες
Αλκυόνη Παπαδάκη εξαιρετική..μαθήματα ζωής τα λόγια της,βάλσαμο οι λέξεις της..πόσο ξέρει τη ζωή,την κατέχει που λένε..
Χτες συμπτωματικά σε μια ταινία ο Γκαρσίας έλεγε¨''η ζωή είναι ζόρικη,αλλά συνεχίζουμεκαι με την αισιοδοξία''
φιλάκια σε ευχαριστούμε για τις επιλογές σου

prosmoni είπε...

Κατερίνα μου σου εύχομαι καλά και εν μετανοία Χριστούγεννα. Να θυμάσε οτι η θλίψη είναι ζυμωμένη με τη πραγματικότητά μας. Ο κόσμος, μα και ο χώρος αυτός δεν μας χωράει.Και οι πιο μεγάλες χαρές κρύβουν μια θλίψη. Θέλουμε όλοι το απέραντο το απόλυτο το πολύ.
Η ζωή αυτή έχει ζυμωθεί με την σχετικότητα. Το πιο ωραίο πράγμα είναι ζυμωμένο με τον πόνο απλά για να μας θυμίζει οτι δεν είμαστε κοντά στο Θεό. Μέσα απο την υπομονή σου μπορείς να διδάξεις πολλούς να είναι ταπεινοί να είναι δυνατοί και ευγνώμονες με το τίποτα. Η λύση για κάθε πρόβλημα είναι η ταπείνωση. Μη νιώθεις μόνη. Κάθε τι που μας συμβαίνει το επιτρέπει ο Θεός...κάτι ξέρει Αυτός...Πολλά φιλιά!

katerina είπε...

Χαρά μου ,Απροσπέλαστη πόλη ,που οι σκέψεις και οι καρδιές μας συναντιόνται σε όμορφα κείμενα!
Ευλογημένα Χριστούγεννα ,γεμάτα ελπίδα και όνειρα να περασεις γλυκιά μου!
Σε φιλώ!!

katerina είπε...

prosmoni,
σε ευχαριστώ για αυτή την υπέροχη ευχή ,για το μοίρασμα της καρδιάς σου μα πιο πολύ ευχαριστώ το θεό που σ'εκείνες τις δύσκολες στροφές της ζωής μου στέλνει παντα κάποιους ανθρώπους να πουν ή να κάνουν κάτι ,κι έτσι να μπορώ να βλέπω τις αλήθειες της ζωής.
Με τη σειρά μου να ευχηθώ να ζεις την κάθε μέρα ως γέννα Χριστού !
Ναναι ευλογημενος-καρποφόρος ο αγώνας σου!

prosmoni είπε...

Κατερίνα, ο Θεός ποτέ δε μας αφήνει!!!!!! Όποτε νιώσεις έτοιμη μπορούμε να τα πούμε και απο "κοντά" στο μέηλ εννοώ.