Μιλῶ...

Μιλῶ γιατὶ ὑπάρχει ἕνας οὐρανὸς ποὺ μὲ ἀκούει
Μιλῶ γιατὶ μιλοῦν τὰ μάτια σου
Καὶ δὲν ὑπάρχει θάλασσα δὲν ὑπάρχει χώρα
Ὅπου τὰ μάτια σου δὲ μιλοῦν

Τὰ μάτια σου μιλοῦν ἐγὼ χορεύω
Λίγη δροσιὰ μιλοῦν κι ἐγὼ χορεύω
Λίγη χλόη πατοῦν τὰ πόδια μου
Ὁ ἄνεμος φυσᾶ πού μᾶς ἀκούει

Γιωργος Σαραντάρης

Η σιωπή μας....

................................................
Φτάνουν μέρες που δεν έχεις πια τι να λογαριάσεις .
Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις.
Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ' όνομά σου.
Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μιαν επικαιρότητα.
Ανία ,πόθοι,όνειρα,συναλλαγές,εξαπατήσεις .
Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή απο την τύψη.

Μα ποιός θαρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει?
Ποιος θα μετρήσει μια-μια τις σταγόνες πριν σβήσουν στο χώμα?
Πριν γίνουν ένα με τη λάσπη σαν τις φωνές των ποιητών?
Επαίτες μιας άλλης ζωής της Στιγμής λιποτάχτες
ζητούνε μια νύχτα απρόσιτη τα σάπια τους όνειρα.
Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και το θάνατο.
        Μ.Αναγνωστάκης

Μηπως μπορείτε να βοηθήσετε?

Μηπως μπορείτε να βοηθήσετε?
τι δώρο να κάνω σ'εναν άνθρωπο :
που είδα στα μάτια του το πείσμα των εφηβικών ονείρων να πραγματώνεται,
που με κοίταξε με αμφισβήτηση και προχώρησε,
που ηρθε να με συναντήσει ξανά ύστερα απο χρόνια ,
που στάθηκε αδερφός στα ξενυχτια μου,
που συγκρούστηκε με το ''εγώ ''μου,
που σκούντηξε ,ετσι δα,την ποιητική μου διάθεση,
που με ταξίδεψε στον κόσμο της μουσικής,
που μ'εκανε να κλάψω απο θυμό κι απο χαρά,
που ψαχνει να βρει το χαμένο μου χαμόγελο για να το φέρει πίσω,
που μετεστρεψε την απολυτοποίηση των απαντήσεων μου σε ματιά κατανόησης,
που μ' έμαθε να βλέπω μέσα απ το φακό του έναν άλλο κόσμο ,
που μαζί είδαμε τις δρυάδες,τις νυμφες των ποταμών,τις νεραιδες της βροχής ,τα ξωτικά της νυχτας,
που είναι παρών κι όταν ειναι απών,
που σέβεται τη σιωπή μου ,
που όταν τα γόνατα λυγίζουν μου φωνάζει να σταθώ όρθια,
που είναι, αυτό που είναι κι έτσι έμαθα να τον αγαπω,
γιατι ειναι ο Φίλος της καρδιάς μου
και σήμερα εχει τα γενέθλιά του!
Λοιπόν τι δώρο να του κάνω????
Θα βρω κάτι στις προθήκες της καρδιάς μου που να ανταποκρίνεται στην ατίμητη ''τιμή'' των παραπάνω?
Δυσκολο να βρω.......με άδεια χέρια θα πάω παλι στη γιορτή του.........

Στα μικρά κι ασήμαντα της καθημερινότητας....αφιερωμένο!

Σκέφτηκε κανείς πόσο σημαντικό, πόσο μοναδικό γίνεται ένα κουρελάκι, ένα τριμμένο πατάκι, όταν το τυλίξει κάποιος με την αγάπη του;
Πόσο πολύτιμο γίνεται ένα τσίγκινο κουτάκι με σπόρους πιπεριού, όταν το τοποθετήσουν στο ράφι, κάποια δάχτυλα που ονειρεύονται;
............................................................................
''Σαν χειμωνιάτικη λιακαδα''Αλκ.Παπαδάκη

...έχει πανσέληνο απόψε...

Moναχικό ταξίδι

.
Eσένα όπου αδάμαστη στροβιλίζεσαι πληγωμένη,
Κάτω από της πανσελήνου το άπλετο φως.

Εσένα όπου σ' ένα ταξίδι μοναχικό
μέσα σε πλήθος, είσαι ταγμένη να διαβείς, αέναο.

Εσένα που όταν απομακρύνεσαι πλησιάζεις
Τις ψυχές εκείνων που μόλις γνώρισες,
Μα όταν τις φτάσεις θα χαθείς.

Εσένα όπου σηκώνεις άμυνες,
Μέσα απ' τα τείχη που υψώνεις
Και φοβισμένη περιχαρακώνεσαι.

Εσένα ψυχή κοιτάζω μέσα απ' το πλήθος.
Κάτω από της πανσελήνου το άπλετο φως
Να στροβιλίζεσαι αδάμαστη !!!
                 Αγγελος Τζιβελέκης

Στου Οκτώβρη το σκαλί...

Φθινοπωρινές πινελιές .....
μοναδικές σε δύναμη χρωμάτων....
μέσα σε μια απλότητα σιωπής....
πορεία ζωής.....
σαν της αγάπης το άγγιγμα...
          Καλό μήνα!!