Παρηγοριά

<<Και πάλιν μικρόν και όψεσθέ με>>
Αγροικώ την καρδιά μου
κι ακούω τα βήματά Σου.
Απλώνω τα δάχτυλά μου
και πιάνω το χέρι Σου.
Κοιτάζω στον καθρέφτη
και βλέπω την εικόνα Σου.
Κλείνω τα μάτια μου
και βλέπω το πρόσωπό Σου.
Κόβω το ψωμί
κι ευωδιάζει το σώμα Σου.
Πίνω το κρασί
και μ'ευφραίνει το αίμα Σου.
Κι ωστόσο ζω
τη μεγάλη απουσία Σου.
Παρηγοριά μου μένει
εκείνο το <<μικρόν>>...
Ελ.Μάινας