Διαβαση!

Με γυμνα τα ποδια τρεχω να διαβω το μονοπατι,αναμεσα σε σειρηνες που με καλουν να μεινω στην απροσωπη ομορφια και στην βολικη ηρεμια.Τρεχω και τριζουν τα δοκαρια της υπαρξης μου...Το βλεμμα ατενιζει τον οριζοντα .Μοιαζει κοντα μα για να φτασω θελει ξοδεμα και δοσιμο ...αλλιως προσκυνητης της ζωης δεν γινεσαι!

Αφιερωμενο στον φιλο που αγαπα αυτες τις διαδρομες!!

  Η φωτο   ειναι  απ τις  ''οπτικες  απολαυσεις''.Φθινοπωρινη  διαδρομη...μοιαζει καπου να τελειωνει....στο  ανταμωμα!!

Aγγιγμα Φθινοπωρου!

Φθινοπωρινες ανασαιμιες κι ας σβηστηκαν τα χναρια μου στην αμμο.                                                                                                                                                                   Κι ας εμειναν ανοιχτα τα κοχυλια μου στην αρμυρα της θαλασσας.                                                                                                                                                                      Κι ας θυμωσε το κυμα με την μοναξια του!                                                                                                                                                                                                         Φθινοπωρινες ανασαιμιες κι ας δακρυζει ο ουρανος                                                                                                                                                                                               Κι ας γινονται ωχρα τα πρασινα φυλλα.                                                                                                                                                                                                             Κι ας σιγησαν οι καλοκαιρινες μου μνημες.                                                                                                                                                                                                         Φθινοπωρινες ανασαιμιες, με το φυσημα του αγερα να ξεγυμνωνει τα ονειρα μου,                                                                                                                                                  να αναζητουν φωλιες πουλιων για  να κρυφτουν                                                                                                                                                                                                   να προσμενουν καινουρια μονοπατια να διαβουν  ,                                                                                                                                                                                              με ελπιδοφορες δροσοσταλες να ντυσουν τις πληγες τους .                                                                                                                                                                                 Φθινοπωρινες ανασαιμιες και στ' ανυδρα φυλλα της καρδιας μου....                                                                                                                                                                                         Κaterina                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

Χειμωνιατικη λιακαδα [Αλκυονη Παπαδακη]

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν.
Και τ' άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.
Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει.
Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.
Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.
Χαρά σ' αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι.
Αν το 'σκισαν μετά, αν το 'καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν μάτι στο Θεό.
Χαρά σ' αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της.
Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το 'καναν μόνο και μόνο για να 'χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν...                                                                                     katerina

Ετσι τυχαια...!!!!

Σε είδα μέσα σε μια γκρίζα παγωμένη λίμνη,
να τριγυρνάς με τη βάρκα σου.
Μου φάνηκες λυπημένος.Είπα να κάνω την ψυχή μου νούφαρο,να ομορφαίνει τη λίμνη σου.
Δε φαντάστηκα πόσο άγρια χτυπούσαν τα κουπιά σου......

http://peri-planisi.blogspot.com/








Eίναι μερικοί....Εκεί κοντά στα μεσάνυχτα,που ξύνουν το σκοτάδι με τα νύχια τους και
βρίσκουν κομμάτια φως

Αλκυόνη Παπαδάκη

Φωτιές και τρέλα μια κόκκινη κορδέλα

Μάλλον ότι και να ακούσω δεν πρόκειται να καταλάβω ποια είναι η αξία όλων αυτών των ανθρώπων που απλά προσπαθούν να αποδείξουν πως μια αγελάδα είναι ικανή να τρέξει σε κυνοδρομίες. Ο καθένας μόνος του προσπαθεί να επιβιώσει και οι περισσότεροι αποστασιοποιημένοι με το χέρι έτοιμο στην τσέπη να βγάλει 20ευρώ απολαμβάνουν την ήσυχη συνείδησή τους. Από την άλλη πλευρά η λύση δεν είναι να αυτοπυρποληθούμε. Ανίκανοι να βρούμε τον τρόπο να βοηθήσουμε απλά δεχόμαστε το ρεύμα της εποχής και της κοινωνίας που άτυπα σε εξαναγκάζει να αγωνίζεσαι με το τηλεκοντρόλ και το πληκτρολόγιο. Εξαρτημένοι από την παραδοσιακή καλοπέρασή μας προσπαθούμε να ορίσουμε ένα διαφορετικό σύστημα αξιών για να επιβιώσουμε στο λαβύρινθο του μυαλού μας. Όσο προσπαθούμε να πείσουμε τη συνείδηση μας να μην διαμαρτύρεται τόσο θα μεγαλώνει ο βούρκος της ανεξήγητης δυστυχίας μας.

Sreak