Ο άνδρας και η γυναίκα πλάστηκαν για να φανερωθεί ο βαθύτερος χαρακτήρας της ανθρώπινης φύσης.Ο άνθρωπος κλήθηκε να αποκαλύψει και να πραγματοποιήσει τον εαυτό του στον άλλον και την κοινωνία,να αλληλοπεριχωρηθεί και να αλληλοσυμπληρωθει στην πραγματικότητα του εμείς......
Ο γάμος χαρακτηρίστηκε σαν το κατεξοχήν μυστήριο της αγάπης.....Αν ειναι έτσι ,τότε δε μπορεί παρά να έχει μαρτυρικό και σταυρώσιμο χαρακτήρα.Γιατί η αυθεντική αγάπη είναι ισχυρή σαν το θάνατο και ικανή ως το θανατο.......
Ετσι ,το μυστήριο του γάμου μας δίνει τη δυνατότητα να εφράσουμε την αλήθεια της ελευθερίας στην αλήθεια της αγάπης....
Στο συγκεκριμένο πρόσωπο του άνδρα ή της γυναίκας μου συναντώ τον πραγματικό πλησίον μου....
Ο γάμος είναι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα προς την αγιότητα....μας βοηθά με τη χάρη του θεού να ανακαλύπτουμε,κάτω απ' την επιφάνεια των πραγμάτων,που τόσο μας βαραίνουν , το ανθρώπινο πρόσωπο...
Στην εποχή μας όπου η αγαπη είναι ''παράνομη'',ας κατανοήσουμε πως η αγάπη είναι ο πνευματικός νόμος του είναι ,του ευ είναι και του αεί είναι....το άνοιγμα του κόσμου στο Θεό...
''Αγάπη και γάμος'' εκδ. Ακρίτας
Αφιερώνεται στο Στέλιο και τη Βαγγελίτσα που συνειδητά αποφάσισαν να ζήσουν το μυστήριο του γάμου!
4 σχόλια:
Όταν λέει κανείς «η γυναίκα μου» ‘η «ο άνδρας μου» προσωπικά το εννοώ εντελώς διαφορετικά από τον όρο «ο σύ-ζυγος» ή «η σύ-ζυγος»
Την απάντηση «γιατί» την δίνεις Κατερίνα μου μέσα από την λιτή μεν ,πλήρη περιεχομένου δε,ανάρτησή σου.
Όσοι έχουν νοιώσει την πάρα πάνω διαφορά ,συνειδητοποιούν ότι δεν είναι κοινωνική επιταγή ο γάμος όπως εκ πρώτης όψεως προβάλλεται αλλά έχει προβλεφθεί άνωθεν ο άνθρωπος να ολοκληρώνεται μέσα από το συνειδητό ταίριασμα με τον σύντροφό του .
Όταν αυτό το ταίριασμα πετύχει είναι πράγματι μια θεϊκή ευλογία. .
Αυτήν την ευλογία εύχομαι στους νεονύμφους σου, αλλά και σε κάθε ζευγάρι που πορεύεται μαζί .
ΥΓ:
Κατερίνα μου , μια καλημέρα με Σένα ήταν ό,τι πιο γλυκό ,ότι πιο ενθαρρυντικό στο ξεκίνημα μιας ακόμη κουραστικής ημέρας. Το έχουμε πει, θαρρώ. Το καλοκαιράκι έχει για μένα ιδιαίτερα αυξημένες υποχρεώσεις. Δεν πειράζει όμως. Ας είμαστε καλά να μπορούμε να τα φέρνουμε βόλτα.
...43 μέρες!!!!....Ούτε ναυτικός να ήμουνα...Της επιστροφής μου προηγήθηκε μια θαυμάσια ανθοδέσμη. Η άφιξη αργά κοντά μεσάνυκτα. Της είπα να πει στο Γιώργο να ρθεί να με παραλάβει. Εντάξη μου λέει...Κατάλαβα πως ήθελε να μου κάνει έκπληξη. Βγαίνω έξω...περιμένω...κι ο Γιώργος έγινε η Αγγελική μου. Έτσι τη φωνάζω παρ όλο που δεν είναι αυτό το όνομά της. Αυτός είναι ο γάμος. Αυτά είναι τα ωραία. Υπάρχουν και δύσκολα. Υπάρχουν αδυναμίες, ελατώματα. Εμείς αρρωσταίνουμε γιατί απο το "Είναι" και το "Φαίνεσθαι" υπάρχει απόσταση, αν όχι χαός! Γι αυτό και τα διαζύγια.
Χάρηκα που μιλήσαμε. Η Λυγερή κι εγώ περιμένουμε κι άλλες αναρτήσεις σου. Αν μπορείς στείλε μου το μέηλ σου. (οι "43 μέρες" δικές μου.
Όποτε και να ανοίξεις την σελιδούλα σου θέλω να βρείς εδώ κάπου κουρνιασμένη μιαν ευχούλα
http://lygeri.pblogs.gr/2010/12/ton-theo-twn-mikrwn-thaymatwn.html#comments
Δημοσίευση σχολίου