Σχολιασμοί.....

των μαθητών στην παραβολή του Ασώτου:
''Καθένας έχει την''περιουσία'' του .Η αξιοποίησή της είναι προσωπική ευθύνη.''
''Η ελευθερία που αναζητάμε δεν οδηγεί πάντα σε ελεύθερους δρόμους...''
''Το πιο δύσκολο τελικά είναι να τολμήσεις να δεις τη αθλιότητα του εαυτού σου .Το επόμενο δύσκολο βήμα είναι να αποφασίσεις να αλλάξεις''
''Δε θέλω να με λυπούνται αυτοί που λεν πως μ'αγαπούν.Θέλω να με σπλαχνίζονται,να γίνονται σπλαχνα μου και να νοιώθουν ....''
''Αν ο θεός είναι έτσι τότε αξίζει να τον αναζητήσουμε''
''Το τραγικό πρόσωπο της παραβολής δεν είναι ο Ασωτος αλλά ο μεγάλος γυιος.Αυτός είναι ο ανάπηρος αφου δε μπορεί να σπλαχνιστεί ,να συγχωρέσει ,να αγαπήσει''
''Οταν είμαστε αδειοι απο αγάπη και αξίες ,τα ''ξυλοκέρατα''που αναζητάμε δε μπορούν να καλύψουν το κενό μας''
''Η χειρότερη συμφορα που μπορεί να σε βρει δεν είναι να μην σαγαπούν αλλά να μη μπορείς να αγαπάς...''

Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κόσμος καὶ ἡ ποίηση

Ἀνάσκαψα ὅλη τη γῆ νὰ σὲ βρῶ.
Κοσκίνισα μὲς τὴν καρδιά μου τὴν ἔρημο· ἤξερα
πὼς δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πλῆρες
τοῦ ἥλιου τὸ φῶς. Ἐνῷ, τώρα, κοιτάζοντας
μὲς ἀπὸ τόση διαύγεια τὸν κόσμο,
μὲς ἀπὸ σένα - πλησιάζουν τὰ πράγματα,
γίνονται εὐδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορῶ
ν᾿ ἀρθρώσω τὴν τάξη του σ᾿ ἕνα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θὰ βάλω
σ᾿ εὐθεῖες τὸ φῶς.

Νικηφόρος Βρεττάκος

«Όσο μεγαλύτερη η αγάπη τόσο μεγαλύτερη η οδύνη της ψυχής.
 Όσο πληρέστερη η αγάπη τόσο πληρέστερη η γνώση.
Όσο πιο φλογερή η αγάπη τόσο πιο πύρινη η προσευχή.
Όσο τελειότερη η αγάπη, τόσο αγιότερος ο βίος»
Γερ.Σωφρόνιος

.......δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε.....

Αν είναι ανθρώπινος ο πόνος δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε γι' αυτό συλλογίζομαι τόσο πολύ, τούτες τις μέρες, το μεγάλο ποτάμι

αυτό το νόημα που προχωρεί ανάμεσα σε βότανα και σε χόρτα και ζωντανά που βόσκουν και ξεδιψούν

κι ανθρώπους που σπέρνουν και που Θερίζουν και σε μεγάλους τάφους ακόμη

και μικρές κατοικίες των νεκρών.

Αυτό το ρέμα που τραβάει το δρόμο του και που δεν είναι τόσο διαφορετικό από το αίμα των ανθρώπων κι από τα μάτια των αυθρώπων όταν κοιτάζουν ίσια πέρα χωρίς το φόβο μες στην καρδιά τους,

χωρίς την καθημερινή τρεμούλα για τα μικροπράματα ή έστω και για τα μεγάλα~

όταν κοιτάζουν ίσια πέρα καθώς ο στρατοκόπος που συνήθισε ν' αναμετρά το δρόμο του με τ' άστρα,

oχι όπως εμείς, την άλλη μέρα, κοιτάζοντας το κλειστό περιβόλι στο κοιμισμένο αράπικο σπίτι, πίσω από τα καφασωτά, το δροσερό περιβολάκι ν' αλλάζει σχήμα, να μεγαλώνει και να μικραίνει~

αλλάζοντας καθώς κοιτάζαμε, κι εμείς, το σχήμα του πόΘου μας και της καρδιάς μας, στη στάλα του μεσημεριού,

εμείς το υπομονετικό ζυμάρι ενός κόσμου που μας διώχνει και που μας πλάθει,

πιασμένοι στα πλουμισμένα δίχτυα μιας ζωής που ήτανε σωστή κι έγινε σκόνη

και βούλιαξε μέσα στην άμμο αφήνοντας πίσω της μονάχα

εκείνο το απροσδιόριστο λίκνισμα που μας ζάλισε μιας αψηλής φοινικιάς.

Κάιρο, 20 lουνίου '42 Γ.Σεφέρης

Μικρές σκέψεις για 2010 βηματισμοί....

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,

όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,

όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,

όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,

όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Pablo Neruda ( Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση : Βασίλη Χατζηγιάννη )