2010,προ των θυρών......

H νέα χρονιά βρίσκεται δυο βήματα απ το κατώφλι μας
και όπως συνηθίζεται κάνουμε όνειρα ,τρέφουμε ελπίδες
ναναι καλύτερη απ'αυτή που περνά.
Έτσι οι ευχές μας μιλούν για υγεία ,προκοπή [επαγγελματική εννοούμε],
ευτυχία[ με αυτό ακόμα δεν έχω καταλάβει τι θέλουμε να πούμε]
και  ό,τι άλλο ο καθένας προσδοκεί.
Αγαπημένοι φίλοι,συμπορευτές και περαστικοί απ'αυτή τη σελίδα,
η ''καλύβα'' έχει μόνο μια ευχή να κάνει για όλους εσάς,
μια ευχή ρεαλιστική - πραγματώσιμη ,μιας και είναι στο χέρι μας η καρποφορία της:
 Μια αληθινά καινούργια χρονιά ,όπου καθε στιγμή του χρόνου ,
εύκολη ή δύσκολη ,με υγεία  ή με ασθένεια ,με φτώχεια ή με χρήμα,με γέλιο ή με δάκρυ,
 να αξιοποιείται ευλογημένα και να προσφέρεται αγαπητικά
στην αγκαλιά του Θεού!
 
''Τραγουδώ σαν πουλί
στ' ακρινότερο δέντρο του κόσμου!
Αγαπώ ,άρα υπάρχω''
   Ν.Βρεττάκος

Στους φίλους και τους περαστικούς της ''καλύβας'' μας
ευχόμαστε μια αληθινή πορεία ζωής που ξεκινά απ τη Φάτνη ,περνά απ' τον Γολγοθά και καταλήγει στην Ανάσταση του καλύτερου εαυτού μας!
Χαρούμενες μέρες αγάπης για όλους σας!

Τι θα πει Χριστούγεννα?

Χριστούγενα θα πει:

να ζεις με ελπίδα,

να δίνεις τα χέρια για συμφιλίωση,

να δέχεσαι ξένους,

να βοηθάς να γίνεται το καλό,

να σκουπίζεις δάκρυα.

Κάθε φορά που κάποιος χαρίζει αγάπη σε κάποιον,

όταν η ανάγκη του δύστυχου λιγοστεύει,

όταν οι καρδιές είναι ευχαριστημένες και ευτυχισμένες,

όταν κατεβαίνει ο Θεός απ' τον ουρανό και φέρνει φως:

τότε είναι Χριστούγεννα!

[γραμμένο απο χριστιανούς της Αιτής]

Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε.....

- Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο;

- Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι.

Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους.

Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες.

Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του.

Αυτός είναι ο δυνατός.

Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα.

Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές.

Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:

- Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! ........

«Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι.

Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους.

Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγαλματα μόνο δε λυγάνε»

        Αλκ.Παπαδάκη

O μεταμοντερνισμός των Xριστουγέννων

του Δημήτρη Πετρέλη

 

Θα ξαναβιώσουμε καρτερικά

την ανάμνηση της γέννησής Tου

από τα δορυφορικά συστήματα

των μέσων μαζικής ενημέρωσης,

το διαδίκτυο,

την πρωτότυπη εμπορικότητα,

τα ηλεκτρονικά ταμπλό

με τις ευχητήριες ρεκλάμες,

τα δέντρα των λαμπιονιών,

τα κάλαντα,

με κατάληξη τις τυπολατρίες

των "χειροποίητων ναών",

με βάση το παχυλό φιλοδώρημα

σαν εξιλέωση στους ασθενέστερους.

Tο άστρο δε θα σταθεί ποτέ

επάνω από τις αυτοσχέδιες φάτνες

με γύψινους προσκυνητές,

ακίνητους αγγέλους,

επιτήδειους Aγιοβασίληδες,

ευέλικτους αρλεκίνους

και σολίστες των πεζοδρομίων.

Στα πλουσιοπάροχα γεύματα

καθώς τα ποτήρια τσουγκρίζονται από ευχολόγια

η "επί γης ειρήνη" σπαράσσεται διάτρητη

στα πεδία μαχών

άκαμπτων ορθολογιστών.

Σε κάποια σημεία του πλανήτη,

η "εν ανθρώποις ευδοκία" παλινδρομεί,

δοκιμάζεται.

O μεταμοντερνισμός των Xριστουγέννων

είναι ένας κόσμος γυαλιστερός,

ποικιλόχρωμος, αιχμηρός.

Tο θέαμα και η κοσμικότητα

υπερτέρησε της ουσίας

του ταπεινού ερχομού Tου.

Πολλοί θα γιορτάσουν το χαρμόσυνο γεγονός,

αλλά λίγοι θα γονατίσουν με ευλάβεια

και ειλικρινή πίστη....