"οταν τραγούδησες στο φεγγάρι αυτό δάκρυσε..."

Bγήκε πάλι μες τη νύχτα
στολισμένη με το άκαμπτο βλέμμα της
και τη σφραγίδα στα χείλη της...
Αγκάλιασε το βυθισμένο δρόμο ...
πασχίζοντας να λύσει τα μουδιασμένα δακτυλα
απ την κατάρα μιας ανέραστης ζωης...
Παραβίασε τα δακρυσμένα όνειρα ...
σέρνοντας τα βήματα
ανάμεσα στα άδεια κοχύλια...
προχώρησε ....
 και με τη λαμα του μαχαιριού
να γίνεται φεγγάρι ...
έσκυψε.....
 χαράσοντας ομόκεντρους κύκλους
στην άμμο.....
κι ένα λευκό τριαντάφυλλο γλύστρησε
απ το θηκάρι της....
Ύστερα τυλίχτηκε στη γαλάζια εσάρπα της
και χάθηκε στα όνειρα της....

Σ' ευχαριστω για τον τίτλο Χρήστο!!