Πτήση 2009!!

Έτοιμοι προς απογείωση!
Στις καρδιοαποσκευές σας Παρακαλώ κρατείστε ζωντανή την ελπίδα!
Προσθέστε το γλυκό σας χαμόγελο !
Προσδεθείτε με την αγάπη και τη μαχητικότητα
και απογειώστε τα όνειρα του κόσμου!!
Απ' τον πύργο ελέγχου με σταθερή φιλία και τρυφερότητα για όλους τους συνταξιδευτές μου!

"οταν τραγούδησες στο φεγγάρι αυτό δάκρυσε..."

Bγήκε πάλι μες τη νύχτα
στολισμένη με το άκαμπτο βλέμμα της
και τη σφραγίδα στα χείλη της...
Αγκάλιασε το βυθισμένο δρόμο ...
πασχίζοντας να λύσει τα μουδιασμένα δακτυλα
απ την κατάρα μιας ανέραστης ζωης...
Παραβίασε τα δακρυσμένα όνειρα ...
σέρνοντας τα βήματα
ανάμεσα στα άδεια κοχύλια...
προχώρησε ....
 και με τη λαμα του μαχαιριού
να γίνεται φεγγάρι ...
έσκυψε.....
 χαράσοντας ομόκεντρους κύκλους
στην άμμο.....
κι ένα λευκό τριαντάφυλλο γλύστρησε
απ το θηκάρι της....
Ύστερα τυλίχτηκε στη γαλάζια εσάρπα της
και χάθηκε στα όνειρα της....

Σ' ευχαριστω για τον τίτλο Χρήστο!!

Μπροστά στο σπήλαιο...

Η Γέννηση είναι στραμμένη προς το Σταυρό και περα απ' το Σταυρο ,
προς την Ανάσταση και την ανόρθωση του ανθρώπου.
Η ουσία αυτού του γεγονότος ειναι το μυστήριο της αγάπης.
Για να εισέλθουμε στο μυστήριο της Γέννησης πρέπει πρωτα
να εισέλθουμε στο μυστήριο της αγάπης.
Οι καρδιές μας ομως είναι θωρακισμένες...
Οταν με τη σειρά μας μπαίνουμε στο σπηλαιο,οταν στεκόμαστε μπροστα στη φάτνη
ας αφήνουμε την καρδιά μας να πλαταίνει,
να γκρεμίζονται οι θωρακίσεις και η άμυνα και η αυτοπροστασία
κι ας γίνουμε οπως το νεογέννητο,εντελώς άοπλοι,γυμνοι,
στην προστασία μόνο της αγάπης και της αγιότητας.
Τότε η Θεία αγάπη εισχωρεί  και μας επιτρέπει να αγαπάμε χωρίς όρια.
Γιατι η καρδιά κάθε ανθρώπου που έχει ανακαλύψει το μυστικό της εν Χριστώ αγάπης
γίνεται μια εστία αγάπης καταμεσής στον κόσμο.
Στη Βηθλεέμ ξαναρχίζει σήμερα η ζωή μας...
Η ζωή μας και η ζωή του κόσμου..
Καθως ο Χριστός γεννιέται και προσφέρεται με την Θ.Κοινωνία στον καθενα μας,
ανασκαλευει τον παλαιό άνθρωπο,τις πληγές και τα λαθη του ...
κι αυτό πονάει απελπιστικά...
Ειναι σταυρική, η πορεία απ την γέννηση ως την αναγέννηση ....
Είναι πορεία για τολμηρούς και όχι για βολεμένους....
Είναι πορεία για ασυμβίβαστους!
Μακάρι να μπορέσω να βρεθω και γω σε μια τέτοια πορεία και να συναντήσω την αθωότητα του βλέμματός σας
και την πληρότητα της αγαπης σας......!
Αληθινά Χριστούγεννα σε όλους σας, μαθητές και φίλοι της καρδιάς μου!

<<Και τόπος ην ουδείς ...>>

Τα βήματά μου χάνονται στους άδειους δρόμους
της νέας Βαβυλώνας.
Οι βιτρίνες δεν ανασταίνουν τίποτε απ τον παράδεισό μου,
αφού δεν έχουν ούτε ένα χαμόγελο για ένα ξένο,
που γιορτάζει τόσο μόνος,
με δάκρυα μόνο,στην Αθήνα τα Χριστούγεννα...
Λέω να τελειώσει ο δρόμος με τις φωτισμένες βιτρίνες
και τις πολυκατοικίες που με πνίγουν
να βρω ένα σπίτι φτωχικό,καλύβα έρημη,
ή κάποιο μικρό σπήλαιο ,με καπνούς απο φωτιές ποιμένων στολισμένο,
να καθήσω συντροφιά με τα όνειρά μου...
να ψάλουμε τον ύμνο τον εόρτιο,
αρχίζοντας απ το τροπάρι της ερήμου:
<<και τόπος ην ουδείς τω καταλύματι...>>

Ευχή που γεννά απορίες....

"Kαλές γιορτες!!''
Ποιός γιορτάζει?
Τι γιορτάζει?
Πώς γιορτάζει?
Και μετά τι μένει?

...πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος....

http://www.youtube.com/watch?v=uU-mHbLPaOk&feature=related

Μ' ένα ποδήλατο ...ταξιδεύω τα όνειρά μου!

''Κάνουν ό,τι λάχει
 Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
 Γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή''

Για κείνους.....

        που ΒΛΕΠΟΥΝ μέσα απ το γκρίζο.....

να χαίρονται...

Να ρωτήσω

Μετά πενήντα εκατό χρόνια,θα ήθελα
να μου δινόταν το προνόμιο να βγάλω μέσα απο ένα
παράθυρο το κεφάλι μου,να ρωτήσω,
με μια διακριτικότητα αέρινη,να μου ειπούν
αν χρειάστηκε στο μεταξύ η αγάπη μου στον κόσμο.
       Ν.Βρεττάκος                                           

Danger - Police in Area

Γκριζάρουν οι νότες
και η καρδιά μου τρέχει αίμα
κυλάει σαν ποτάμι και πνίγει το μέσα μου
κάθε πανανθρώπινη αξία
ένας μπιστόλι σηκώνεται για να καθήσω
και ένας μπάτσος τρέχει να σωθεί
απ' τη μιζέρια του και το μυαλό του
φύγε να σωθείς - τρέχα
μαζί τους τρέχω - τρέμω
δεμένος με τις φλόγες σου
σε πιάσανε μαλάκα οι αναθιμιάσεις
και αν προλάβεις και γλιτώσεις
μη χαίρεσαι μαλάκα κάπου εκεί θα είμαι
μπροστά σου
τι θέλεις ρε - τι με κοιτάς?
μέχρι να με λιώσεις θα φτύνω το αγαλμά σου
δεν γράφω ποίημα ρε
άνθρωπος είμαι
μη φοβάσαι - μόνο εσύ κάνεις κακό
κοιμήσου παλικάρι μου και μην νιάζεσαι
αύριο πάλι κάποιον θα σκοτώσεις...

.........................

Ολο και πιο γυμνά
Ολο και πιο άναρθρα
Οχι πια φράσεις
Οχι πια λέξεις
Γραμμάτων σύμβολα
Αντι για την πόλη η πέτρα
Αντι για το σώμα το νύχι
Ακόμα πιο πολυ:μια αιμάτινη
σκοτωμένη κηλιδα
πάνω στο μικροσκόπιο.
Μ.Αναγνωστάκης

Το αναγνωστικό ''Ηλιος και Ζωή''

Ήρθες προχτές και μου αντάλαξες
το παρόν με το μέλλον.Κατάκλυσες
με φως τα τετράδια μου.Τόσος πολύς ουρανός
που περίσσεψε ,τι να τον κάνω?
Λογαριάζω να γράψω λοιπόν το Αναγνωστικό
της χαράς.Το''Ηλιος και Ζωή'' για τα αγράμματα
παιδιά του αιώνα μου.
        Ένα βιβλίο- βουνό,
να γυρίζουν στον ήλιο τη μέρα
ανάμεσα στ'άστρα τη νύχτα
οι σελίδες του.
Ν.Βρεττάκος ''η εκλογή μου''

...χωρίς παραλήπτη...

''Μια φορά κι έναν καιρό.....''
Συναντηθήκαμε στην προβλήτα ,εκει που αρχίζει και τελειώνει το ταξίδι.
Κρατούσες λευκά τριαντάφυλλα και καθώς μου τα πρόσφερες ,
ματωμένα περιστέρια φτερούγισαν μέσα απ' τις ρωγμές της καρδιάς σου,
ακολουθώντας τα σύννεφα των ματιών σου.
Απο τότε βάλθηκα να γεμίσω τις ρωγμές σου με κυκλάμινα,να φυσώ τα σύννεφα
απ τα μάτια σου ,να ανεβάζω έναν ήλιο στα χείλη σου.
Ο χρόνος κυλούσε μα τα κυκλάμινα δεν ανθιζαν ,τα σύννεφα γίνονταν απειλητικά ,
και ο ήλιος δεν ελεγε ν'ανέβει .
Και τότε τόλμησα αυτό που ποτέ δεν είχα τολμήσει πριν ....
Να γίνω εσύ για να πονώ μαζί σου.
Ετσι γέμισε η καρδιά μου ρωγμές... με κυκλάμινα .
Τα μάτια μου  σύννεφα.... με βροχοστάλες .
και στα χείλη γατζώθηκε  μια ακτίνα που πασχίζει να γίνει ήλιος.
''Και ζήσανε αυτοί καλα...''
και γω μες τη σιωπή μιας ανερμήνευτης αγάπης...