Ωροδείκτης......ψυχής!

Μονόγραμμα.........

Στά νερά ένα-- ένα , μ'ακούς
Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ,μ'ακούς
Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία,μ'ακούς
Όπου κάποτε οί φιγούρες Τών Αγίων
βγάζουν δάκρυ αληθινό,μ'ακούς ;
Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά,μ'ακούς ;
Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω
Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δέν πάω ,μ'ακους
Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί,μ'ακούς ;

Αφιερωμένο ...''στα μυστικά σου μονοπάτια''....

Θυμάσαι πιο μονοπάτι πήραμε κρατώντας μου το χέρι?
                           Αν όχι,
κοίτα ανάμεσα στα σύννεφα που έκανες e-mail
και κει στη πηγή
 που το χαμόγελό σου ακούμπησες
στο κλικ του φακού...
Μη βιαστείς να μου πεις πως δεν το ξεχωρίζεις ,
πως όλα ειναι μια φωτοτυπία....
Κοίτα καλά!
Στο μονοπάτι μας είναι ζεστά τα χνάρια ακόμα...



.