...Κι έρχεται όλο έρχεται ....
σύντροφος στη μοναξιά της....
να παγιδέψει στα διχτυα της
την αρματωσιά του πόνου...
να ορμηνέψει τις αχτίδες του ήλιου
να αγκαλιάζουν πιο τρυφερά
τα μουσκεμένα θυρόφυλλα...
να λευτερώσει το κόκκινο κοχύλι
απ τις θαλασσοσπηλιές του βέβηλου χρόνου....
8 σχόλια:
γιατι να λευτερωσει το κοκκινο κοχυλι;;; εμενα μ'αρεσει οσο ειναι σκλαβωμενο... εγω ζω τον παραδεισο μου μεσω αυτης της σκλαβιας!!!!!!!!
αυτος ο συντροφος της μοναξιας γιατι ερχεται απροσκλητος;;; εγω δεν τον θελω... με οδηγει στην κολαση!!!!!!!
ναι να το λευτερώσει, γιατι μόνο τότε θα είναι κόκκινο κοχύλι!
εεεε μααα
μα αυτή η καλύβα πόσο μπορεί να χορέσει μια καλύβα::;;
λεφτεριά είναι η μόνη κατάληξη.και σχεδόν πάντα τα δεσμά σπάνε με πόνο.ευτυχισμένη όσοι κρατάν στην μνήμη τους την ομορφιά ,αιώνιοι όσοι αγάπησαν και αγαπήθηκαν.
η απουσία σου αδειάζει την πόλη.να γυρίσεις μένα χαμόγελο "βαθύ σαν τη ψυχή σου".
Μόλις ανακάλυψα την "καλύβα" σου και μου αρέσει πολύ!!
Μηπως ,Χρηστο μου, η κολαση ειναι ο εαυτος μας και γι αυτο δεν αντεχουμε τους απροσκλητους συντροφους???λεω μηπως....
pandiony,σ'ευχαριστω για το αισιοδοξο περασμα σου!!αυτη η καλυβα μπορει να χορεσει οτι κουβαλα ενα κοκκινο κοχυλι....
Οπως παντα με συμπληρωνεις οπως οι νοτες ενα λευκο πενταγραμμο ,Δημητρη μου!!!!Οπως βλεπεις γυρισα ...εσυ μενει να δεις αν το χαμογελο ειναι βαθυ...ξερω μονο οτι ειναι πιο ωριμο...[δωρο του πονου κι αυτο]
christina,σ'ευχαριστουμε για τον γλυκο σου λογο...ελπιζουμε η ''καλυβα''να παραμενει ζεστα αληθινη.
Δημοσίευση σχολίου