Ονειρευομαι ενα κοσμο ακρογυαλια και το κυμα ναναι ελπιδες που ερχονται και ξαναρχονται αφηνοντας τον ψιθυρο τους στις αμμουδιες της ζωης.Ενα τραγουδι να γινεται ο πονος που θα σβηνει σαν ακουμπα στις θαλασσοσπηλιες.Γλαροι οι αναστεναγμοι να βουτουν στα κυματα και λευκος αφρος τα ασαρκα ονειρα να χανονται στο αγκαλιασμα της ακτης.Κλεινω τα ματια ,κρατω τ'ονειρο σε μονοπατια απροσπελαστα απ τις παγιδες της λογικης και περιμενω τον ηλιο να κατεβει ,να δωσει πορφυρο φιλι στα χειλη της θαλασσας!Παραδωμενη στη μαγεια της νυχτας,ξεφυλλιζω τα χρονια που περνουν κι αναρρωτιεμαι ποσο ακομα θα ματωνω μες τ'ονειρο Katerina
Τρίτη 21 Αυγούστου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
κατερίνα!!!!πανέμορφο!!!!!σευχαριστώ γιαυτό το υδάτινο ταξίδι που μας χάρισες απόψε!!αντε τωρα να συμβιβαστώ με το τσιμέντο που με "φυλακίζει" ....
Δημοσίευση σχολίου