Σε κείνο το βραδυνό ....αεράκι

Φίλε μου,όταν ανάβει η νύχτα την ηλεκτρική σου οδύνη
βλέπω το δέντρο της καρδιάς  που απλώνεται
τα χέρια σου ανοιχτά κάτω απο μιαν ιδέα ολόλευκη
που όλο παρακαλείς
κι όλο δεν κατεβαίνει...
Κι όμως του πόθου τ'όραμα ξυπνάει μια μέρα σάρκα...
Τώρα γελάει μια πολιτεία ωραία καθώς τη θέλησες
Δώσε το χέρι σου να πάμε πριν η αυγή
την περιλούσει με ιαχές θριάμβου...
Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
Φίλε μου όσοι δεν ένιωσαν ποτέ με τι σίδερο
με τι πέτρες ,τι αίμα ,τι φωτιά
χτίζουμε ,ονειρευόμαστε και τραγουδάμε!!
  Οδ.Ελύτη''Ήλιος ο πρώτος''

Στο ....βιολιστή της καρδιάς μου!

...Kαι γιατί ,λέει ,να μέλλει κοντά σου να'ρθω
Που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξεσκέπαστης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό
......
Για σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός να μου οδηγεί το χέρι.
.....
Έτσι σ'έχω κοιτάξει που μου αρκεί
νάχει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μες στο αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει
Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν'ακολουθεί
Και να παίζει με το άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!
 Οδ.Ελύτης''Moνόγραμμα''