Είπα θα φύγω. Τώρα. Μ' ό,τι να' ναι: το σάκο μου τον ταξιδιωτικό
στον ώμο· στην τσέπη μου έναν Οδηγό·  τη φωτογραφική μου μηχανή
στο χέρι. Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω
ποιος είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν, και περισσεύει το άδικο

                                    Χρυσέ ζωής αέρα.....

                     Ελύτης Οδ.

Μη βαράτε....ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι!

Aποδιωγμένοι και απόκληροι...
χαμένο τ'ονειρο ....
σβυσμένη η ελπίδα τους....
καμμιά Ιθάκη δεν τους περίμενε...
Ματωμένα πρόσωπα ...
καμμένα σώματα ....
χαμένα βλέμματα ...
οργισμένες ψυχές....
Πάνω τους γράφουμε την νεότερη ιστορία μας...
χωρίς ευθύνη ...
χωρίς ήθος....
ένα αίσχος ακόμα που θα κληρωδοτήσουμε
στα παιδιά μας.....
Παρ'όλα αυτά,
επιτρέψτε μου να κρατήσω
 το παράθυρο ανοικτό ...
την κουρτίνα τραβηγμένη στην άκρη....
να αγκαλιάσω τον Τασιμ,την Ινα,τον Ιγκριτ,την Ναση,την Νταιάνα,το Μάριο
τα δικά μου-μας παιδιά,
που περιμένουν
δυο στάλες ελπίδας
για να ανθίσουν εδώ ,σ' αυτά τα χώματα
που δεν είναι κανενός
και είναι όλων μας....

Μοιρασμα σκέψεων ύστερα απο μια ''διαβαση''....

Συχνά ,όταν βρισκόμαστε σε μια δύσκολη ψυχολογική κατάσταση ,πριν ακόμα οι ίδιοι το συνειδητοποιήσουμε το σώμα μας εκφραζεται μέσα απο ''μικρά''προβλήματα υγείας οπως δερματικές παθήσεις ,πόνους στην πλάτη κ.α.Καλό θάναι να μην τα αγνοήσουμε ώστε να δώσουμε την απαραίτητη προσοχή στη συναισθηματική μας κατάσταση και έτσι να ξεκινήσει η διαδικασία της θεραπείας.
Η πρώτη ερωτηση που υποβάλουμε στον εαυτό μας είναι τι είναι αυτό που θελουμε να θεραπεύσουμε ,για ποιο πράγμα θέλουμε να κλάψουμε.
Αυτή η θεραπεία άλλοτε είναι μια ειρηνική και ήρεμη διαδικασία και άλλοτε ταραχώδης και έντονη.Συνήθως όταν αρχίζει η θεραπευτική, η κατάσταση χειροτερεύει πριν βελτιωθεί.Θα έλεγα πως μοιαζει με την κάθαρση στην οποία αναφέρονται οι αρχαίες τραγωδίες.Ξαναβιώνοντας μια επώδυνη εμπειρία ,φθάνουμε στον πυρήνα της ,απομυθοποιούμε ακόμα και τα όσα νοιώθουμε ,παίρνουμε το μάθημά μας και ισως έτσι μπορούμε να την αφήσουμε πίσω μας για πάντα .
Σημαντικό σάυτή τη χρονική περίοδο είναι να στηρίξουμε τον εαυτό μας και να τον μεταχειριστούμε ήπια ,να τον αγαπήσουμε.Μειώνοντας λιγο τις προσδοκίες μας απ' αυτόν και σταματώντας την''αιματηρή'' κατακρισή του φαίνεται πιο ευκολο να φτάσουμε στην θεραπευτική έξοδο.
Μερικές φορές είναι φυσικό να μην θέλουμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση στο εδώ και τώρα ,να το αναβάλουμε αλλά η ζωή μας δίνει πρώτα αυτό που χρειαζόμαστε και μετά εκείνο που θέλουμε.Η θεραπεία πολύ συχνά προκαλεί πόνο ,μοναξιά ,πνιγηρή σιωπή ...Τότε είναι που μας χρειάζεται η αισιόδοξη ματιά[είτε η δική μας είτε να την αντλήσουμε απο κείνους που μας αγαπούν] και η αποδοχή του πόνου.
Αν και συ κάποια μέρα βρεθεις να διαβαίνεις αυτό το μονοπάτι να θυμάσαι πως αξίζει αυτό που περνάς μόνο αν είσαι αποφασισμένος να λυτρωθείς και να ζήσεις τις όποιες σχέσεις σου ώριμα και αγαπητικά.

Ο ποιητής της πιο ωραίας ουτοπίας!

Αντίο
Κάποτε μια νύχτα θ΄ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για να

περάσουν οι παλιές μέρες

οι κλειδούχοι θα ΄χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν μαργαρί-

τες απ΄τα παιδικά μας πρωινά

κανείς δεν έμαθε ποτέ πως έζησα, κουρασμένος από τους τόσους χειμώ-

νες

τόσα τρένα που δεν σταμάτησαν πουθενά, τόσα λόγια που δεν ειπώ-

θηκαν,

οι σάλπιγγες βράχνιασαν, τις θάψαμε στο χιόνι

που είμαι; γιατί δεν παίρνω απάντηση στα γράμματά μου;

κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ΄ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά

απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό

κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες και μένουμε πάντοτε

έξω

όπως απόψε σε τούτο το ερημικό τοπίο που παίζω την τυφλόμυγα με

τους νεκρούς μου φίλους.

Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία ποιήματα

δεν θα γραφτούν ποτέ….

Επίκαιρο?

Αιώνας εμπορίου
H προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία
έλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικο
εμπόριο
κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,
μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους
λαχειοπώλες
διαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις
τα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία
δούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση,
ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
χρεώγραφα
κι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;
«ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν
ποτέ απεργία
μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές
περηφάνειες
γνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ' όλη τη βέβαιη νιότη σου,
βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελοί να τα
μαζέψουν
νομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,
δολάρια ασημένια
η βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται
πλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν
μεθαύριο
σαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,
κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο
θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω
απ' τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας
μάς κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,
τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,
είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,
ο Pοκφέλλερ άρχισε
πουλώντας καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε
σ' όλη τη ζωή μου.
T.Λειβαδίτης